Van dinsdag (aankomst vroeg in de middag), tot en met vrijdag (vertrek vroeg in de middag). Eigenlijk drie volle dagen dus. En dat vond ik te kort. Dat had ik niet verwacht, ik dacht (en had ook van meerdere mensen gehoord, dat drie dagen wel genoeg was), maar dat was het voor ons niet.
Want tsjonge, wat een prachtige stad en wat is er verschrikkelijk veel te zien.
En ook, wat is het een heerlijke plek om te slenteren. Of om zo maar een beetje te zitten op een mooi plekje aan het water.
Tuurlijk, bij het grote kanaal is het hartstikke druk. Dat de Rialtobrug op sommige momenten niet instort, dat mag een wonder heten. Maar je slaat een hoekje om, een ander straatje in of een klein steegje en je bent alleen. Nou ja, bijna alleen.
Het weer zat mee. Het was niet te warm, juist lekker en het regende niet.
Toen onze dochter en schoonzoon er waren in januari, heeft het drie dagen bijna onafgebroken geregend en viel het kind ook nog eens in het water. Ze hadden ons dus gewaarschuwd, ook dat we regenlaarzen mee moesten nemen. Maar we hebben geluk gehad, die laarzen waren niet nodig. Toch waren dochter en schoonzoon, zelfs met alle nattigheid, enthousiast en dat inspireerde ons tot dit bezoek. Het stond al lang op mijn bucketlist trouwens.
En als morgen iemand tegen mij zegt: 'Ga je mee naar Venetië?' Dan hoef ik niet na te denken en heb ik in tien minuten mijn koffertje gepakt.
Ik heb heel veel maskers gezien en gefotografeerd, gewoon omdat ik dat leuk vond. Maar er was echt zoveel moois te zien.
Ja, als ze zelfs iets moois maken van een vuilnisbak, nou dan weet je het wel.
Wordt vervolgd dus...
2 opmerkingen:
Ik wil ooit nog eens naar venetie, maar met rolstoel is dat een uitdaging
Ja, dat lijkt me zeker een uitdaging, Chantal. 't Zal niet makkelijk zijn, maar misschien toch wel te doen.
Een reactie posten