Overblijfsel van de Britse koloniale tijd: men rijdt links. Daar is over heen te komen, dat doet men in Engeland ook. Maar... in Engeland zijn geen tuktuks. Daar wordt niet bij iedere inhaalpoging keihard getoeterd, daar liggen geen honden om de tien meter midden op straat, daar... nou ja, neem maar van mij aan het was zeer heftig.
Maar er waren nog veel meer vervoersmiddelen.
Zo zaten we op een speciale boot:
trouw.jpg)
In een ossenkar:
trouw.jpg)
Die treinreis was een belevenis op zich. Zeer oude trein waarin alles los zat en ik op een gegeven moment gewaarschuwd werd om weg te gaan waar ik stond, want er kon ieder moment een plank naar beneden storten. Alle deuren en ramen waren open, je kon lekker in deuropening naar buiten hangen en als je stond, leek het wel een trampoline zo veerde alles. Het had van mij nog uren mogen duren!
trouw.jpg)
trouw.jpg)
En dan nog de bus. Niet de bus van de reis, maar een gewone bus. Streekvervoer zal ik maar zeggen. We troffen een chauffeur die werkelijk als een gek reed. Niet te geloven. We deden er een kwartier over om op de plaats van bestemming aan te komen. Reisgenoten die een bus later hadden genomen, arriveerden pas na drie kwartier. Ik zat vlak achter de chauffeur en ik kon dus precies zien wat er allemaal gebeurde. Ik heb m'n ogen regelmatig dicht gedaan. Ik bleek ook nog op de plaats van een monnik te zitten. Dat stond nergens, maar de plek achter de chauffeur is voor een monnik. Er hangt wel een plaat, misschien dat die plaat de aanwijzing gaf.
Hoe dan ook de monnik had recht op mijn plaats. En dat werd me door de conducteur heel vriendelijk uitgelegd. De mensen zijn zo aardig in Sri Lanka.
Dat de chauffeur rekende op de bescherming van de Boeddha, dat begreep ik volkomen.
trouw.jpg)
En dat-ie me na afloop midden in m'n gezicht hartelijk uitlachte, tja dat snapte ik ook wel weer!
En nu heb ik nog bijna niks over de tuktuk gezegd. Maar dat onderwerp is zo groot, daar maak ik maar een apart blogje van.
4 opmerkingen:
Grappig om dit openbaar vervoer uit te lichten ,maar als ik het zo lees zet je met dit vervoer wel je leven op het spel .denk niet voor mij zoiets ,lees wel bij jouw.
Zo ben ik toch al op veel plekken geweest ........
Een ware belevenis dus, om je daar van de ene plaats naar de andere te begeven... Maar liever zo gereden worden dan zelf te moeten rijden denk ik dan maar...
Die boot lijkt me wel een heel fijne ervaring...
Ik wens je een heel fijne dag nog verder,
Liefs,
Mirjam
Hihi hier stopt dus de analogie tussen onze twee reizen ! Wel, behalve het links rijden natuurlijk, dat gebeurt in Zuid-Afrika ook, maar voorts was het bij ons net zoals hier. Westers en vrij voorzichtig. Iedereen die zich braaf aan de snelheid houdt (nou, dus niet echt zoals in België...).
Dus geen honden, wilde buschauffeurs of tuktuks. (Hoe ben je kunnen kalm blijven in die bus, eigenlijk ?!?)
Wel eens een occasionele wandelaar, een verloren gelopen geit of koe, of een troep bavianen op de autostrade.... Ook wel eens leuk ;-)
Wat een leuk verhaal en mooie foto's. Ik ben weer terug... groeten, Margreet
Een reactie posten