Kunststof was voor ons zeer inspirerend, in die zin dat we door het programma vaak op het idee gebracht werden om een bepaalde voorstelling of tentoonstelling te bezoeken. Of een boek te lezen dat in de uitzending werd besproken.
We zijn heel vaak zelf (als publiek) in de uitzending geweest en wat was het diner dat je na afloop kreeg altijd lekker en wat ontstonden er vaak leuke gesprekken met andere gasten.
Als we niet daar waren keken we toch bijna altijd het programma op televisie.
Ik was écht niet van plan om ooit naar Paul Wittemans programma te gaan kijken.
'Tsss', dacht ik, 'een muziekprogramma, zet gewoon de radio aan!'
En ik vond Joost Karhoff ook veel leuker dan Paul Witteman.
Tsja en toen zette ik laatst op een zondag toch het programma aan omdat Frommermann op zou treden.
Frommermann die we nota bene hebben leren kennen bij Kunststof en die we sinds die eerste kennismaking al vaak life gezien hebben.
Enfin, we bleven hangen en ik moet in alle eerlijkheid zeggen dat ik het een erg leuk programma vond. Rustig, zeer afwisselend, ik weet niet veel van muziek dus ik vond het leerzaam en ook vaak grappig.
Dat was een paar weken geleden en inmiddels heb ik nog een keer gekeken.
Als ik er niet ben neem ik het op. En dat blijf ik de komende tijd vast en zeker ook doen.Uitzending, zondagmiddag 17.10.
Ik mis Kunststof nog steeds, maar om niet naar Podium Witteman te kijken, was een stom vooroordeel!
(Foto, met Mike Boddé, gepikt van NTR)
1 opmerking:
Het blijft een ongelukkig tijdstip.
Ik heb meer met muziek dan met allerlei voorstellingen.
Een reactie posten