Totaal aantal pageviews

zaterdag 7 november 2015

Per ongeluk(t), deel 2

Nou daar gaan we dan. Waarom de titel van het boek Per Ongelukt! me zo aansprak.

Toen ik nog op de Pedagogische Academie zat, waren daar een aantal vakken waar ik veel moeite mee had. Niet met pedagogiek, niet met psychologie of Nederlands en dat soort vakken. Ik weet niet eens meer wat we allemaal hadden. Rekenen, natuurkunde, bio, cultuur en maatschappijleer, schrijven, spreken, aardrijkskunde en geschiedenis.  Nou ja, dat ging allemaal goed. Niet altijd natuurlijk, maar meestal toch wel. Ook met muziek en (vreemd genoeg) met handwerken was er geen probleem


Maar wel met handvaardigheid. Daar in die les werd ik,  nadat ik drie stukken hout volledig had verpest met gutsen, gedoogd.
Ik hoefde er geen examen in te doen, in handvaardigheid, dus dat scheelde. En ik had behoorlijk wat compensatie.

En verder had ik problemen met tekenen en gym. Grote problemen mag ik wel zeggen

In gym moest ik wel examen doen en dat zou een drama zijn geworden, als het examen niet uit twee onderdelen had bestaan.
Het eerste onderdeel was: les geven. Het feit dat ik wel redelijk les kon geven, heeft me gered.
Want het andere onderdeel 'eigen werk' was echt verschrikkelijk.
Ja, ze moesten mij met drie man aan een rekstok hijsen, ik kon eigenlijk helemaal niks. Treurig? Ja zeker! Maar wel gered.

Maar tekenen...
Ik tekende toen - en nu nog steeds - op het niveau van een vierjarige. Ik kan het gewoon niet. Iedereen kan tekenen wordt wel eens gezegd, maar dat is niet waar. Echt niet.
We moesten natuurlijk leren een bordtekening te maken. De ontwikkeling van de kikker, zal ik echt nooit vergeten. Wat heb ik daar op geoefend. Maar goed, daar KON in ieder geval op geoefend worden. Je nam alle boeken over kikkers die je maar kon vinden, mee uit de bibliotheek en oefende de tekeningen die er in stonden. Dan werd het nog een onvoldoende, maar niet een hele erge onvoldoende.
Maar het examen... of eigenlijk het laatste tentamen voor de hoofdakte zou beginnen, moest voldoende worden gemaakt.
Er viel niets te oefenen. De onderwerpen waren niet bekend. Het was ook eigen werk, dus niet iets voor op het schoolbord.
Ik zag het totaal niet zitten. Totaal niet.
Ik was er van overtuigd dat ik het niet zou halen en dat ik dan een andere opleiding moest gaan doen en ik had niet geweten welke.
Dus werd de avond voor dat tentamen doorgebracht in de kroeg, want het maakte toch niks meer uit en daarna bracht een vriend en klasgenoot me, in mijn enigszins aangeschoten toestand, naar mijn kamer, waar we de rest van die nacht, voor het huis op de stoep, pratend hebben doorgebracht.
Want praten... nou, er werd wat afgepraat in die jaren. Over het leven en de maatschappij en de toekomst en zo.
Misschien is enigszins aangeschoten een understatement. Uhm dat weet ik niet meer zo precies.

Enfin, de volgende morgen: op naar het tentamen. Niet geslapen, een hoofd als, nou ja weet ik niet.
Daar ging ik. Ik zie dat tekenlokaal nog zo voor me.
Hahaha, ik zou het bijna kunnen uittekenen. Bijna dan hè.
Daar kwamen de onderwerpen en één van de onderwerpen was: De Blauwe Grot.
En toen kreeg ik hoop. Want blauw en een grot, daar was wel wat abstracts van te maken en trouwens het kon me toch niks schelen!
Dus ik kladderde de mooiste combinaties blauw bij elkaar en zag er eigenlijk wel een grot in ook. Niet duidelijk, maar toch.
Ik was al klaar toen iedereen nog bezig was en verliet het lokaal om een potje te gaan pitten.
Een paar dagen later kwamen de cijfers. Ik kreeg een 7! Ik... een zeven!

Ik kon het niet geloven, echt niet. Maar het was waar. Ik weet niet of die tekenleraar me gematst heeft, maar in dat geval had hij me ook gewoon een 6 kunnen geven.

Zo, dat was dus echt een gevalletje 'Per Ongeluk(t)


Ps.: Die blauwe grot, DE blauwe grot, op Capri heb ik later, toen ik al lang juf was, nog eens bezocht. Prachtig was het, hahaha. Ik héb gewoon wat met blauwe grotten!

10 opmerkingen:

Hanneke zei

HA, dat komt bekend voor.
Bij mij heette het nog kweekschool. Ook ik had geen moeite met dat riedeltje vakken waar jij mee begint. Het verbaast me dat je problemen had met handvaardigeheid, je houdt van knutselen. Ik had er ook een probleem mee en ik hou niet van knutselen. Ik had het nooit eerder gedaan, ik vond het niks en het is ook nooit iets geworden en ik beschouwde het toen ik op school werkte als corvee dat er nu eenmaal bij hoorde. Daarbuiten en daarna heb ik het nooit meer gedaan, behalve met de sinterklaassurprises. Ik deed er wel examen in en dat was in elk geval beter dan examen in tekenen. Dat kon en kan ik ook niet. En de nuttige handwerken, ook al examen, waren eveneens al niet mijn sterkste kant. Toch haalde ik alle drie de aantekeningen. En gym? Dat vond ik een heerlijk vak, is nooit een probleem geweest.

Bertiebo zei

Ja Hanneke in mijn eerste jaar heette het nog kweekschool. Daarna is het veranderd

Marloeskreatief zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Marloeskreatief zei

Ha ha wat een mooi verhaal uiteindelijk alles goed gekomen ,schrijven kan je ook heel wel goed hoor
Tekenen is ook iets wat ik absoluut niet kan maar ja he moet ook kijken naar alles wat je wel kan he!!

Wieneke zei

Gevalletje loslaten, denk ik. Oké, bij jou met behulp van drank :-) De keren dat ik dacht 'wat kan mij het allemaal schelen' ging het ook goed. Als je bloednerveus en krampachtig bezig gaat met dingen, dan lukken ze gegarandeerd niet. En dat niet zo goed kunnen tekenen en zo heeft van alles met hersenhelften te maken. Dat wisten wij toen niet, maar nu lekker wel. Mooi verhaal!

Pippa's Hus zei

Prachtig verhaal! XX Esther

Vlimbouter zei

Wat een prachtig verhaal!
En herkenbaar, hoor. Ik kan ook helemaal niet tekenen. Gelukkig had ik dat niet nodig in mijn opleiding.
Maar verhalen vertellen kan je als de beste en is dat ook niet een beetje een vorm van tekenen, maar dan met woorden...

Marthy zei

Ik was altijd verschrikkelijk nerveus tijdens examens, bakte er meestal niets van. Op een zeker moment in mijn leven heb ik mezelf bezworen dat ik nooit meer een examen zou moeten doen.

Livina Fluweeltje zei

Ik had even een korte pauze in blogland, maar probeer de berichtjes wel zo veel mogelijk te lezen. En ik geniet altijd reuze van jouw berichten. Zoveel leuke onderwerpen en mooi beschreven!
Wat fijn dat je een 7 kreeg. Tekeningen van 4-jarigen kunnen trouwens prachtig zijn ;-). En creativiteit is toch vooral contact maken met het kind in onszelf. Maar ik begrijp wel wat je bedoelt. Ieder z'n ding. :-).

Jolande zei

Wat goed dat je een onderwerp kreeg waar je wel wat van kon maken.
Ik zat niet op de Pabo, dus bij ons waren tekenen en gym geen verplichte vakken, wat maar goed was ook, want dat kon ik dus ook niet.
Dat iedereen kan tekenen is echt niet waar.