Totaal aantal pageviews

dinsdag 17 november 2015

Thailand (2)


We hadden er echt zin in, in Thailand. Het zou een prachtige rondreis worden.  Het idee was ook: nu kan het nog even. Straks met al die nieuwe kleinkinderen, komt het er niet meer van.

We installeerden ons in het vliegtuig en bereidden ons voor op een lange vlucht, tien uur.
En toen ging het mis.

We hadden net gegeten toen Frits het benauwd kreeg, helemaal wegdraaide en niet meer aanspreekbaar was.
Naast ons zat heel toevallig een verpleegkundige en zij en haar man hadden Frits binnen de kortste keren op de grond in het keukentje achter onze plaatsen.
Hele lieve betrokken mensen, die meteen handelden en ook nu nog informeren hoe het gaat en zo. Het is zo fijn als je hulp krijgt als dat nodig is.
Er werd omgeroepen of er een dokter aanwezig was en die was er, een Spaanse anesthesist. En er was nóg een verpleegkundige. Frits weet hier allemaal niets meer van, maar het was behoorlijk beangstigend kan ik je verzekeren.
Hij kwam wel weer bij gelukkig, maar daarna is het nog twee keer gebeurd. De derde keer werd er een infuus gegeven en kreeg hij een injectie met een soort adrenaline om de hartslag die veel te laag was weer goed op gang te krijgen. Dat alles dus op de grond in het keukentje in een koud en schuddend vliegtuig.
Er was contact met een arts op Schiphol en met de cockpit. Achteraf begreep ik dat er in zo'n geval ook wel eens een noodlanding gemaakt wordt. Enfin, dat is niet gebeurd.
Toen we aankwamen in Bangkok stond er een rolstoel klaar en werd ons geadviseerd eerst even langs de medische dienst op het vliegveld te gaan.
We hadden contact met de leidster van de groep die op het vliegveld ons en de andere deelnemers van de reis zou opwachten. We waren nog steeds in de veronderstelling dat we wel weer bij de reis zouden kunnen aansluiten.
Maar dat ging niet gebeuren. Want na het onderzoek bij de medische dienst werden we per ambulance vervoerd naar het ziekenhuis. Daar hebben gedurende een week veel onderzoeken plaats gevonden.


We hebben de indruk dat het een uitstekend ziekenhuis was. Modern, goed geoutilleerd. Frits moest eerst naar de intensive care.
Daar mocht ik er de hele dag bij. Maar 's nachts niet en dan moest ik op een andere verdieping slapen. Ook dat was eng. Want dan wist ik niet wat er gebeurde, controle kwijt.
Na een paar dagen mocht Frits naar een gewone afdeling en daar stond voor mij een bank om te slapen. De verzorging was uitstekend en lief.


De communicatie verliep soms moeizaam. De artsen spreken wel Engels, maar hun uitspraak is vaak anders. En de verpleegkundigen spreken slecht Engels . Als ze bijv. lunch uitspreken als lun, dan duurt het even voor het duidelijk is en zo ging dat natuurlijk ook met medische termen.
Er veranderde steeds wat. Eerst was het voor 99% zeker dat er een pacemaker moest komen. Maar dan kwam 's avonds de opperpacemakerarts en die vond het dan weer niet nodig. Kwam er weer een ander onderzoek.


Enfin, aan het eind van de week kwam er een Fit to Fly, met als advies dat de patient zou moeten kunnen liggen. Business class, dus.



Maar daar ging de verzekering niet mee akkoord. Zij vonden dat nog te weinig duidelijk was wat er nou precies aan de hand was, vooral omdat er tot dat moment in het vliegtuig nog nooit een klacht was geweest en omdat er ook geen medicijngebruik was. Frits liep twee weken eerder nog een halve marathon.
Zij kwamen tot de conclusie dat er een verpleegkundige mee moest op de terugweg. Die moest speciaal ingevlogen worden. Ik vond het heel wat, maar ik was er superblij mee. En het was ook een buitengewoon ervaren, rustige, lieve man.

En zo kwam het dat we op woensdag terugvlogen, zonder dat we ook maar iets van Thailand hebben gezien. Ik heb een rondje om het ziekenhuis gelopen en dat was het. Er was ook niks in de buurt.
Veilig terugvlogen, zonder dat er iets gebeurde. Wel spannend, want Frits en de verpleegkundige zaten business class en ik niet. Ik ben wel heel vaak gaan kijken, natuurlijk, maar ja een groot deel van de tijd wist ik niet hoe het ging.
De verpleegkundige ging helemaal mee tot ons huis. Daar had mijn vriendin een heerlijk pannetje soep neergezet. De kinderen hadden de eerste boodschappen alvast gedaan, het was fijn thuiskomen. 


En nu? Nu bezitten we onze ziel in lijdzaamheid, er is een afspraak met de cardioloog hier en moeten hopen dat er voorlopig geen opname nodig is, want dat zou vanwege de MRSA een geïsoleerde opname worden. Die test is wel meteen gedaan bij de huisarts.
Frits voelt zich goed, maar moe en ik ben bekaf. Eigenlijk uitgeput. Maar dat zal zich wel weer herstellen.
'Making every day a better day!'
( Daar gaat het om, toch?)

36 opmerkingen:

Els04 zei

Wow, sterkte en beterschap!

Onliemie zei


Goh meiske, dat is toch wel schrikken!!! Zo'n stressvolle week... gelukkig zijn jullie intussen veilig en wel terug in Nederland. Ik duim dat het snel opgelost raakt en weer helemaal goed komt...
En Thailand zien? Daar hebben jullie nog jaren de tijd voor!!!
Veel liefs!

Madelief Weideveld zei

Och, och, och. Nu het er ineens als heel verhaal staat vind ik het nog veel heftiger.
Wat ongelofelijk fijn dat jullie thuis zijn en ik houd meteen op met piepen over mijn pacemaker. Dit is werkelijk andere koek. Hier trouwens nog steeds geen actie.......
Dag, lieve groet, Carin

Anoniem zei

Niets ernstigs zei je. Schrik van je leven lijkt me.
Fijn dat jullie konden terugkomen naar Nederland, en is het niet ergens in de *bush* gebeurd. Heel veel beterschap hoor!

Ineke Jonker zei

Wat een verhaal. Wat zul jij geschrokken zijn. En nu komt alle spanning eruit en dat is me nog al wat. Komende weken een winterslaap een knus thuis. Enne wat de blog betreft. Als je elke dag iemands blog leest dan voel je je toch betrokken. En ik dacht gister toch steeds aan wat er toch zou zijn met jou. Je had het wel heel spannend gemaakt. Veel sterkte en rust. Groet ineke

Bertiebo zei

Ik had niet gezegd dat het niet ernstig was. Dat was het wel. Ik had gezegd: Geen zorgen. En dat meen ik ook echt (en ik zeg het tig keer per dag tegen mezelf). Ik bedoel we kwamen woensdagavond aan en zaten donderdagmorgen bij de huisarts die meteen, waar we bij waren, de cardioloog belde. Met de oppervlakkig (want snel) bekeken gegevens. Tja en als dat dan resulteert in een afspraak pas over twee weken, dan gebeuren er twee dingen. 1. Ik denk dat het dan niet heeeel dringend is en dus niet heeeeel ernstig, want anders... En 2. Ik krijg toch de pest in en begrijp niet dat het zo lang moet duren.
Maar ik kan er weinig aan veranderen. 'Als er iets gebeurt' zo zei de huisarts, 'dan meteen 112 bellen en niet eerst hier naar toe komen'.

Bertiebo zei

En Carin... ik ben het echt niet met je eens. Ik denk aan je!

Jolande zei

Wat een verhaal Bettie. Het is jammer van Thailand, maar dat loopt niet weg.
Ik denk ook altijd dat als ze je 2 weken laten wachten het niet echt heel ernstig kan zijn, want dan zouden ze Frits toch wel gelijk doorsturen, maar ik kan goed begrijpen dat je daar natuurlijk het liefst zo snel mogelijk zekerheid over hebt.
Ik wens jullie veel sterkte en beterschap voor Frits.

Jacqueline zei

Wat een heftig verhaal zeg. Wat zal je je soms eenzaam hebben gevoeld. Nu maar hopen dat de onderzoeken in Nederland een goede uitslag geven en dat Frits zich weer snel de oude voelt.

Veel sterkte Jacqueline

Happy Earl Grey zei

Wat heftig en wat ben je dan, in een ver land met een andere taal alleen en machteloos. Voor de patient wordt goed gezorgd, maar ernaast zitten is heftig weet ik uit ervaring. Gelukkig ben je nu thuis in je eigen omgeving en dat is al een hele geruststelling. Nu maar hopen op een goede uitslag. Ik wens je heel veel sterkte en beterschap.
Liee groet El

KnutzEls zei

Oh, wat een heftig verhaal. Wat een angst en onzekerheid moeten jullie gehad hebben. De medische verzorging mag dan prima zijn, je voelt je ongelukkig en ontheemd.
Geen wonder dat je je uitgeput voelt. Heel veel sterkte voor jullie allebei. Ik hoop dat alle uitslagen gunstig zijn en dat Frits en jij weer snel zijn uitgerust. Het allerbeste voor jullie beiden.
Hartelijke groeten, ook van Leo,
liefs, Els

Kitty zei

Lieve hemel Bettie, dat is schrikken. En dan nog twee weken wachten tot je terechtkunt bij de cardioloog, dat is ook nog weer spannend. Kun je wel slapen? Fijn dat je zo veel lieve mensen om je heen hebt.

Mien zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Wieneke zei

Wij hebben als lezers nooit door dat jullie weg zijn, want de logjes gaan kennelijk in een soort automaat of zo.
Ik ben erg geschrokken van je verhaal en vind het heel erg voor jullie. Thailand loopt niet weg natuurlijk, maar voorlopig zal het er wel niet van komen. Ik hoop dat het allemaal in orde gaat komen met de patiënt. Arme Frits en arme jij!!! Probeer toch maar een beetje tot rust te komen, want jij moet nu echt op de been blijven, hoor. Heel veel sterkte voor jullie.

Pippa's Hus zei

Jeetje wat heftig zeg! En wat zullen jullie blij zijn dat je weer thuis bent. Pfff.
Dan is nergens fijner dan in Nederland te zijn waar de mensen je verstaan. Ondanks dat ze lief voor jullie waren en de hulp uitstekend was. Heel veel sterkte voor jullie allebei. XX Esther

Zaanse Zolder zei

Poehee wat ontzettend heftig, voor jullie allebei! Gelukkig zijn jullie voorzien van de beste zorgen om de patiënt. Maar zo wil je je vakantie niet beleven natuurlijk. Ik wens jullie heel veel sterkte toe.

Bernardine zei

Brrrr. Wat een verhaal!
Wat zul je geschrokken zijn. Jammer van de vakantie, maar fijn dat Frits er nog is. Sterkte voor jullie allebei.

Villa Zeezicht zei

Oh, wat afschuwelijk allemaal... De angst en onzekerheid, de spanning of het allemaal wel goed zal komen.. En dat allemaal in de lucht en in zo'n ver, niet westers land...
Ontzettend veel sterkte gewenst met het vervolg, ik hoop dat er snel duidelijkheid en beterschap komt!! Heel dikke knuffel en lieve groet!!!

Marga zei

Bettie, ik schrik me rot van je verhaal. Wat afschuwelijk. Veel sterkte vfoor Frits en voor jou. Ik brand dus nu kaarsjes voor jullie (en tel mijn zegeningen, ook dat)
groeten, ook van JW

Katrien zei

O wat spannend.
Lees gelukkig ook goede ervaringen over betrokken liefdevolle mensen. Veel sterkte en een goed herstel toegewenst.

Jeanne zei

Wat kan een mens snel wat hebben! Veel sterkte de komende tijd.

janusje zei

Ik denk aan jullie en duim dat het alleen maar de goede kant opgaat.
Dat moet, en nog is, heel erg schrikken geweest zijn. Vooral ook voor jou, die machteloos aan de zijlijn stond.
Liefs!

Marthy zei

Goeie grut, dat is nogal wat. Denk je een leuke vakantie te gaan ondernemen en beland je met je man in het ziekenhuis in een vreemd land, vreemde taal, andere cultuur. Hartstikke ongerust over je lieverd. Dat is niet niks, geen wonder dat jij doodmoe bent, al die stress in je lijf. Ik wens jullie het allerbeste, zorg ook goed voor jezelf.

debora zei

amai Bettie,wat jullie allemaal meemaakten,zo erg
het aller,allerbeste voor frits en ook veel moed voor jou

Piet zei

Dat was zeker schrikken. Een heftige ervaring en een reis die eigenlijk nog niet eens een begin kende...
Eigenlijk is een mens nietig; soms voel je jezelf goed, ben je heel wat.... en plots een totaal onverwachte wending. En even later aankomen in een vreemd land, weinig tot geen Engels, kortom behelpen met wat er op dat moment is.
Gelukkig is de opvang, behandeling en afhandeling tot zover goed geweest. Ook al kon je zelf dan niet bij Frits zijn zo vaak je wilde, hij was, zoals ik begrijp, in goede handen. Dat is zeer belangrijk.
Nu hopen dat alles verder goed verloopt en dat er een spoedig herstel volgt.
Vanuit Vlissingen in ieder geval veel sterkte en veel succes gewenst !
Piet en Coby

Unknown zei

Vreselijk allemaal! Het is sowieso al he-le-maal niet leuk, maar dan ook nog in zo'n krap vliegtuig en daarna in zo'n buitenlands ziekenhuis; brrr. Hopen dat die twee weken nu vlot voorbij gaan en dat er daarna spijkers met koppen kunnen worden geslagen. Voor jou en Frits veel sterkte en succes!!

Vlimbouter zei

Amai wat een verhaal. En wat hebben jullie dit dapper doorstaan!
Ik wens jullie veel moed en geduld de komende 2 weken en duim voor een goede afloop!
Groetjes, Vlimbouter

Hanneke zei

Wat hebben jullie afschuwelijke vliegtuiguren gehad!Veel sterkte de komende twee weken.

Mirjam zei

Ik loop duidelijk een beetje achter, want ik had niet eens door dat jullie naar Thailand geweest waren (los dus even het voorgaande berichtje door). Maar wat een schrik als je denkt dat je een prachtige rondreis gaat maken en je gaat volledig out in het vliegtuig.
Heerlijk dat Frits (en jij ook natuurlijk) zo goed is opgevangen in het ziekenhuis en dat het allemaal goed is afgelopen. Maar zo hadden jullie het niet bedoeld natuurlijk.
Nu maar goed uitrusten en alles goed verwerken, want dat is ook nog eens wat. Dat moet echt heel goed gebeuren. Rustig aan dus de komende tijd.
Veel beterschap voor Frits,
Liefs,
Mirjam

Emie zei

Ben natuurlijk ook erg geschrokken van jullie heftige ervaringen en was gisteren even niet in staat te reageren. Wat een ellende zeg. Wat raar eigenlijk dat er voor jou op de terugweg geen plaatsje was naast je man. Aan alle goede adviezen die je in alle reacties kreeg heb ik niet veel meer toe te voegen. Sterkte de komende tijd en spoedig en volledig herstel gewenst voor Frits.

De Dikke Dame schrijft zei

Tjonge! Wat een benauwd avontuur! En ook zo onverwacht, Frits de marathonman, en ik geloof met recht de man van je leven, die zomaar omkukelt.. Griezelig hoor. En dan als toetje nog 2 weken geduld moeten betrachten, ik kan me voorstellen dat je het daar moeilijk mee hebt. Sterkte samen!

Anita Willems zei

Poeh, dat is schrikken! Geen zorgen, zegt ze....
Het moet heel angstig geweest zijn, in de lucht, niet weg kunnen. Daarna in een ziekenhuis waar er van alles op je af komt.
Het moet al heerlijk zijn om weer thuis te zijn. Vanaf hier weer verder.
Ik zal aan jullie denken.

Warme groet,
Anita

Es zei

oooh wat een nachtmerrie en wat een geluk met de kundige mensen in het vliegtuig
Ik duim dat alles mee gaat vallen hele dikke knuffel en neem jullie tijd
X Es

Stins zei

Jee wat eng allemaal. Gelukkig zijn jullie weer goed thuis gekomen. Veel sterkte en beterschap! Liefs van Mirjam.

Livina Fluweeltje zei

Wat lijkt me dat een nare ervaring in een vliegtuig. En dan een week in een onbekend ziekenhuis. EN nu weer wachten.
Kan me voorstellen dat dit een hoop energie heeft gekost. Veel sterkte en beterschap en hopelijk binnenkort meer duidelijkheid!

Anoniem zei

Hoi Bettie,

Heel veel sterkte gewenst voor Frits en jou!

Groetjes,Lianne