Totaal aantal pageviews

woensdag 9 november 2016

Trouwen

Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in trouwen. Al vanaf dat ik een klein meisje was, zoals ik eerder schreef.
Ik denk dat er gewoon een romantische ziel in mij schuilt.
Zelf ben ik ook getrouwd, al was dat in die tijd in mijn omgeving, niet echt heel gebruikelijk. De meeste mensen gingen samenwonen toen.
Wij deden het trouwens  heel eenvoudig, nauwelijks toeters en bellen. Niet eens een feest, wel een receptie, twee zelfs, waarvan eentje voor de kinderen van mijn klas. En een diner. Ook een jurk (met een heel klein sleepje) en een prachtig boeket, dat ik zeer zeker niet weggooide. Maar niet in een koets, zoals ik had gedroomd. Gewoon in mijn eigen rode eend! De vader van mijn beste vriendin was de ambtenaar die ons trouwde. We trouwden ook in de kerk, met een dominee en een trouwbijbel. Those were the days!
Als ik nu ergens een trouwerij zie, zal ik altijd blijven kijken en als het even kan, maak ik foto's. Ja ik houd er van.

Maar ja, met de huwelijken gaat het niet zo goed hè, tegenwoordig. Er wordt  meer gescheiden dan getrouwd, denk ik.
Dus ik was verbaasd toen ik deze week twee keer een stukje zag over twee trouwlustige jonge mensen. Eerst in het Parool. Dat is een soort langlopende serie en als er een aflevering in staat maakt mijn hart een sprongetje en ga ik er eens even lekker voor zitten.

'Lang en gelukkig' heet de serie. En het gaat over twee onbekende Nederlanders. Ik ken ze in ieder geval niet.
En in het blad 'Elsevier' staat ook zo'n serie. We kregen om de een of andere reden een paar proefnummers van dat blad in de bus en ik vond er niks aan. Behalve dus dat er iedere week een vers bruidspaar in staat:

Deze bruid vooral vond ik heel erg mooi.  Tja, dan zit ik dus gewoon te zwijmelen. Erg hè. Ja, heel erg.
Onze eigen dochter is getrouwd, door mij.
Het was een geweldige bruiloft, waar we allemaal erg van hebben genoten. Ook van de tijd die er aan vooraf ging, de voorbereidingen... Het was echt super.
Oudste zoon en schoondochter trouwden niet met een witte jurk en zo. Het heet geregistreerd partnerschap wat zij deden.  Het was overigens een zeer geslaagde dag, daar niet van hoor. Maar trouwen was het niet. Enfin, dat komt misschien nog.
En ik heb natuurlijk nog een kans. Jongste zoon zou best nog wel eens kunnen trouwen. Best wel!

8 opmerkingen:

Inge zei

Tuurlijk heb ik teruggelezen, wat leuk en fijn en ook hilarisch :-)

Anita Willems zei

Je hebt helemaal gelijk! Waar wacht je zoon eigenlijk nog op?!

Pippa's Hus zei

Heerlijk romantisch ik hou er ook van! XX Esther

Mrs. T. zei

Mooi hoor allemaal. Ook die oude logjes. Ik ♥ de liefde.

Matroos Beek www.beekblog.com zei

De romantiek van een huwelijk hoefde voor mij niet. Het zegt me niet veel. Ik ben wel al getrouwd voor de tweede keer, maar dat was uit praktische overwegingen omdat geregistreerd partnerschap een te lange weg bleek tussen België en Nederland. En natuurlijk ook uit liefde! Maar geen gedoe met witte jurken, bruidstaarten enz. want mij zegt het niks.

Ageeth Mooij zei

Ik heb nooit iets met trouwen gehad. Wij deden het wel voorbereid, maar in het geheim in Gretna, Schotland. Dat gaf wel problemen in mijn familie, dat van de gebaande wegen afwijken.
Maar ik help je hopen hoor!

In de weer zei

Ik heb even reruggelezen och och wat heb ik gelachen. Ik zag het in gedachten helemaal voor me. Mooie bruiloften, mooie herinneringen.

Vlimbouter zei

Ik las net ook even je blogje uit 2013. Hilarisch! Ik zag het al helemaal voor mij: jij boven op dat balkon, verscholen achter het orgel en doodsangsten uitstaand. Gelukkig liep alles goed af!