Good Mom/Bad Mom

 

De twee vrouwen op deze foto, accentueren nog eens extra de affiche van deze tentoonstelling. Dat was Good Mom/Bad Mom. In het Centraal Museum in Utrecht. 

Dit waren ongetwijfeld Good Moms en ze hadden heel lieve baby's. 

'De moedermythe ontrafeld',  luidt de ondertitel van deze tentoonstelling. 

Wat je ziet zijn moeders uit heel verschillende periodes.

Je ziet ook verschillende kunstvormen,  schilder/beeldhouwkunst, films, intallaties.

Links, Hendrick Bloemaert, ca 1635-1640. Rechts, Artemisia Gentileschi, eg 17e eeuw. 

En je ziet een variatie aan moeders, bijv. de heilige (moeder) Maria, de oermoeder,  zie hierboven. 

Bij Bloemaert erg mooi, maar nogal geïdealiseerd en bij  bij Gentilileschi zie je al in de manier waarop de moeder kijkt wat verandering. 

Verder de wensmoeder, de moeder van een doodgeboren kindje.  Het gaat over Mothering, soms over politiek en emancipatie. 

Interessant en soms ontroerend. Ook gewoon mooi.  

Zoals dit werk van Femmy Otten. Zij maakte dit houten werk na de geboorte van haar dochter, aldus aantonend dat kunstenaarschap en moederschap samen kunnen. Dat was en is niet voor iedere kunstenaar vanzelfsprekend.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  

 

Ik denk dat ik er niet teveel van moet zeggen, alleen maar wat moet laten zien.

Aline Thomassen, zonder titel 2008

Dit werk raakte me. Het komt rechtstreeks voor uit de eigen ervaringen van de kunstenares, het overlijden van haar kindje in de laatste fase van de zwangerschap.

Käthe Kollwitz, Mütter, 1919

En dit werk ook, ervaringen van Kathe Kollwitz, bij het verlies van haar zoon, eerste Wereldoorlog. Ik heb het al vaker laten zien op mijn blog. 

Ik had graag de serie foto's willen laten zien die Rineke Dijkstra in 1994 maakte van pas bevallen vrouwen, maar kennelijk wordt de naaktheid van een pas bevallen vrouw niet geaccepteerd.  't Lijkt Facebook wel, daar heb ik ook eens zo'n ervaring gehad. 

En dan deze wand, vol briefjes van dochters, zonen, moeders aan moeders. Ik stond hier echt in tranen te lezen. Heel ontroerend. Natuurlijk denkend aan mijn eigen moeder en onze eigen kinderen. 

Al met al vond ik het een uitstekend idee deze tentoonstelling, alleen al wat het thema betreft. 

Het meest interessant daaraan vond ik dat het moederschap hier ook getoond wordt in de lastige, verdrietige en moeilijke momenten. Niet alleen rozengeur en manenschijn en roze wolken. 

Ik denk niet dat iedereen van alles onder de indruk zal zijn, maar toch wel de moeite waard. 

(Het is misschien niet helemaal eerlijk, maar ik vergeleek het met de tentoonstelling van Kiefer in het Stedelijk en het van Gogh. Daar ben ik voor de tweede keer geweest en was net zo onder de indruk als de eerste keer. Dat zou ik bij deze tentoonstelling niet hebben denk ik)