Narcis

 

Narcis. Van Judith Fanto. Ik vond het verreweg het allerbeste en meest boeiende boek dat ik de laatste tijd heb gelezen. Verreweg! 

Ik zeg nou wel gelezen, maar ik heb het geluisterd. Vervolgens heb ik het alsnog gereserveerd in de bieb, want luisteren is fijn, maar ik wil ook dingen terug kunnen zien en dat kan nou eenmaal niet met een luisterboek. Nou ja, het kan wel, maar eer je dan op het goede punt bent aangekomen... daar ben ik te ongeduldig voor. 

Het beetje geduld  dat ik heb, moet ik al inzetten om het boek uiteindelijk in te kunnen kijken en stukken te lezen. Het boek is kennelijk populair. 

Enfin, na opgemerkt te hebben dat het boek in een prachtige schrijfstijl is geschreven, precies passend bij de tijd en de hoofdpersoon, Manno, zou ik dan nu zeggen: 

Het verhaal: ..........................................................................................................................................................

.............................................................................

Maar dat doe ik deze keer niet, want ik kwam terecht op de website van Judith Fanto herself. Tja en zij geeft een samenvatting van haar verhaal, van haar boek en ik zou wel gek zijn als ik niet zou begrijpen dat ik dat nooit beter zal kunnen dan zij.  Lees hier maar over Narcis, klik.

Dan kom je op die site en kun je alles lezen wat je maar wilt. Over het boek, over haar andere boek en over de schrijfster zelf. 

Narcis was Fanto's tweede boek en ik ben meteen begonnen in haar eerste: Viktor. Dat zegt al genoeg. Weer als luisterboek en ook dit boek bevalt uitstekend tot nu toe. (En ik heb het ook meteen gereserveerd in de bieb). 

Dan nog wat. Ik zag de kaft, het omslag van het boek en ik dacht: 'Wie van de hoofdpersonen is daar afgebeeld?' 

En ik dacht ook: 'Wat een mooi portret. Wie is de schilder?'  

Googelen, googelen, maar niet gevonden. Meestal staat zoiets in het boek, maar ja dat heb ik dus niet. En dus stelde ik via de website de vraag aan Judith Fanto. 

Zo leuk dat ik ook echt antwoord kreeg: 

Dag Bertie, of is het nu juist Bettie?,

Dank voor je fijne bericht!
Het omslag betreft een zelfportret van de Roemeens-Joodse schilder Corneliu Baba.
Volgens mij dateert het uit 1922, als ik me goed herinner.
Ik vind het prachtig, het ziet er een beetje uit als iemand die voor het vuurpeloton staat…
In mijn gedachten is het Béla, maar dat is natuurlijk niet de werkelijkheid.
Veel plezier met Viktor, hopelijk kunt u dat ook waarderen.
Intussen hartelijks,
Judith