Jaren geleden, ik gok tien jaar geleden, las ik in een tijdschrift de vraag aan JanTerlouw welk boek dat jaar de meeste indruk op hem had gemaakt. Zijn antwoord was Het leven van Pi.Van Yann Martel. Ik was fan van de boeken van Jan Terlouw en ook wel een beetje van Jan Terlouw zelf en omdat hij het zei wilde ik dat boek lezen. Dat heb ik ook gedaan en nog eens en het boek is jarenlang mijn favoriete boek geweest. Eng dus om de film te gaan bekijken. (Een collega van me vertelde dat hij ieder jaar Koning van Katoren voorlas in zijn klas en dat hij dat sinds hij de film heeft gezien niet meer zal doen). Maar we gingen toch, want hoe ze dat nou gingen verfilmen, een tijger in een boot op de oceaan, dat leek me niet te doen en maakte nieuwsgierig. Bovendien las ik goede kritieken en was ik toch niet meer van plan het boek te herlezen. Weinig risico dus!
Ik vond het een bijzondere film. Ongelooflijk hoe ze zoiets kunnen maken. Ik weet natuurlijk nog steeds niet hoe ze zoiets maken, maar ik heb nu gezien hoe het er uit ziet. In 3-d overigens. Zo echt!! En verder is er niet erg afgeweken van het verhaal in het boek en waren de beelden zo ongeveer als ik ze in mijn hoofd had. Het verhaal van Pi(scine) Patel, een Indiase jongen van zestien. Zijn vader heeft een dierentuin, maar de familie wil emigreren. Familie en dieren worden ingescheept, maar het schip vergaat. Als enige overleeft Pi, met een tijger, een aap, een zebra en een hyena. Of toch niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten