Moriaantje

Op de fiets met Anna zit ik vaak te zingen. Allerlei ouderwetse kinderversjes. Versjes die ik zelf als kind geleerd heb en nooit meer ben kwijtgeraakt. Cultureel erfgoed zou je kunnen zeggen.
Als ik zing: In Den Haag daar woont de graaf, dan steekt Anna haar handje al uit. Ze kan nog niet haar vingertje en haar duim apart laten zien, maar dat komt nog wel.
Vorig week zong ik ook Moriaantje zo zwart als roet.
Net die dag was de Zwarte Piet discussie weer los gebarsten en ik dacht bij mezelf: nog even en Moriaantje wordt verboden op straffe van...
En ik dacht ook: en toch zing ik het. Want, nogmaals, cultureel erfgoed en het is een lekker liedje als het zonnetje op je bolletje schijnt.

Een paar dagen later vond ik op de Dordtse boekenmarkt dit boekje. Heel erg leuk om te lezen. De teksten van die oude kinderliedjes, daar denk je eigenlijk nooit over na. Maar er zit vaak toch iets achter en daarover gaat dit boekje.
Jan Huigen bijv.,  van Jan Huigen in de ton, bestond echt (1561-1611) was koopman en ontdekkingsreiziger. Tijdens zijn laatste reis, met Willem Barentz schreef hij in zijn journaal over een ton, die als baken geplaatst werd.
En Jantje (van in Den Haag daar woont...) was een zoon van Floris V. Hij moest zijn vader na diens dood, op 12-jarige leeftijd opvolgen.

Dat soort zaken vind ik leuk om te weten. Het boekje staat er vol mee.  En dan Moriaantje.

Het lied blijkt nog veel langer te zijn.
Het verhaal op rijm is een vertaling van Die Geschichte von den schwarzen Buben, van Heinrich Hoffmann. Het gaat over een groepje jongens dat een Moriaan zonder hoed uitlacht en spot met zijn zwarte huid. De jongens krijgen op hun donder van ene Niklaas, die ze vervolgens in een grote inktpot stopt: hier gaan ze, zwarter nog dan roet en dan het moortje zonder hoed. 

En de moraal in de slotstrofe:

In 't zonlicht stapt de brave moor
De zwart geverfde knapen voor
't Was enkel door hun stout gespot
Dat zij geraakten in den pot
Dus: lieve Kind'ren spot toch niet,
Als gij iets vreemds aan and'ren ziet!

(ik kan er dus voor Anna gewoon een stukje bij zingen: lieve Anna spot toch niet, als je iets vreemds aan and'ren ziet)