zaterdag 14 maart 2015

Het verhaal van Hans Brinker

Toen ik nog echt voor de klas stond was ik al dol op de boeken van Arend van Dam en Alex de Wolf.

Ze maakten geweldige voorleesverhalen voor jonge kinderen over geschiedenis, aardrijkskunde, kunst... Echt ontzettend goed te gebruiken voor een juf met een duidelijke voorkeur voor wereldverkennende vakken (zoals ik).
Ik heb die boeken ook allemaal, want nu ik er op school niets meer mee doe, ga ik ze later natuurlijk aan Anna voorlezen.

En nu zag ik een, voor mij,  nieuw boekje van Alex de Wolf: Het verhaal van Hans Brinker.
Binnenin staat dat de tekst van Mariska Hammerstein is. Wel raar dat dat dan niet op de omslag staat, maar vooruit.
Hansje Brinker, zo'n verhaal dat bijna iedereen kent.
Het ziet er zo uit:

Maar er gaat wel iets mis. Als Hans op weg naar zijn opa met zelfgebakken koekjes een geluid hoort, gaat hij op onderzoek uit en ziet een dun straaltje water uit een gaatje in de dijk lopen. Hij bedenkt zich geen seconde, rent tegen de dijk op en stopt zijn wijsvinger in het gat van de dijk. Ja, want als het water zou blijven stromen, zou het gat groter worden en dan zou er een enorme overstroming komen!

De kleine held roept om hulp, maar er komt niemand. Koud en hongerig blijft hij die nacht zijn vinger in de dijk houden. Zelfs de koekjes kan hij niet opeten want die liggen beneden aan de dijk. Pas de volgende morgen komt de dominee (die die nacht aan het bed van een oude, zieke vrouw had gezeten natuurlijk) langs en komt er hulp.
En iedereen was verschrikkelijk trots op Hans Brinker!

Dit is echt zo'n verhaal dat veel mensen kennen. Niet alleen in Nederland, ook in verre buitenlanden is Hansje Brinker bekend als het jongetje dat het vaderland redde. Dat komt dan weer doordat de Amerikaanse schrijfster Mary Mapes Dodge in 18zoveel een boek over Hans Brinker schreef.

Maar dit, van Alex de Wolf, is een  leuk verhaal en prachtig uitgevoerd. Soms zou ik wel weer eens even voor de klas willen!!!

4 opmerkingen:

  1. Toch vreemd, Belgiƫ en Nederland zijn beiden toch maar kleine landjes, we zijn buren, en we delen onze taal... En toch kregen wij zoiets nooit in school... Het verhaaltje van Hans Brinker ken ik slechts heel vaag...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ken dat zelfs helemaal niet maar wel een heel fijn verhaal!
    Een zonnig weekend!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. O ja!! De verhalen van 'Lang geleden' waren een voorlees-feest voor mijn geschiedenis beminnende zoon. Deze boeken en die kennis gun je ieder kind! Anna boft maar met zo'n oma.

    BeantwoordenVerwijderen