Om tien voor acht zaten we in de trein. Op weg naar Groningen. Op weg naar het Gronings museum.
We hadden een prima reis. In Groningen was een veelgeroemde tentoonstelling 'Het geheim van Dresden - van Rembrandt tot Canaletto'.
We vonden er niet veel aan. Ja je ziet altijd wel iets moois natuurlijk. Deze charmeur bijv.
Pietro Antonio Graf Rotari (uit 1755)
Dus daarna gingen we snel weer naar de trein, op weg naar Zwolle. Want daar in De Fundatie was o.a. een tentoonstelling van het werk van Tjalf Sparnaay.
De moeder van mijn man was een Sparnaay, dat wakkerde de interesse aan, die ik al had na het zien van een filmpje over Sparnaay en zijn werk.
Een megarealist noemt Sparnaay zich zelf en ik heb echt vol bewondering staan kijken naar zijn werk. Realistisch is het zeker en mega ook. Ik laat een paar foto's zien:
Ik vond het echt fantastisch. We moesten in de rij voor we naar binnen konden en binnen was het ontzettend druk, maar ik was zo onder de indruk dat het me niet eens stoorde.
Doordat het zo druk was, kon ik ook heel goed allerlei commentaar horen/ afluisteren en dat varieerde nogal. Van knap tot saai tot 'je kan net zo goed een foto maken' tot dom werk en 'hij heeft gewoon over een foto geschilderd'.
Ik kan me trouwens voortstellen dat iemand er niks aan vindt, maar dan nog blijft het toch buitengewoon goed geschilderd. De tentoonstelling heet Closer en is nog te zien tot 6 april. Klik
Er waren nog meer tentoonstellingen in het museum. Waaronder 'In Search of Meaning. Mensbeelden in globaal perspectief'. Dat vond ik ook zeer boeiend. Die titel zegt me niet zoveel, maar wat er hing was in ieder geval interessant.
Elisabeth Stienstra, Virgin of Light
En toen op weg naar huis. De trein was het eerste stuk trouwens zo vol dat we maar eerste klas zijn gaan zitten. Er stond nergens dat het tweede klas moest zijn. Achterhaald systeem vind ik trouwens dat eerste/tweede klas gedoe. Maar dat terzijde.
Om zes uur waren we - enigszins afgepeigerd - weer thuis. Het was een mooie dag.
Ps. : Het boekenweekgeschenk had ik uit en dat gaat mij er misschien toe brengen meer van Dimitri Verhulst te lezen.
Ps. : Wat is Nederland toch eigenlijk een chagrijnig land. Op Facebook was een pagina en daar kon je aangeven waar jij die dag met je boekenweekgeschenk naar toe zou gaan en daar kon je dan een prijs mee winnen. Als je daar het commentaar leest, zo zuur en zo stom, word je een beetje onwel. Ik ben ook lang niet altijd tevreden over de NS, echt niet, maar dit is toch gewoon een hele leuke actie. Ik was er blij mee in ieder geval.
Ach Bettie, trek het je niet aan ! Niet alleen in Nederland kunnen mensen zo chagrijnig zijn hoor... Het is de ziekte van de tijd... gewoon negeren ! Uiteindelijk straffen die chagrijnige mensen alleen zichzelf !
BeantwoordenVerwijderenEn die schilder, Sparnaay, nooit van gehoord, maar amai, ik ben zwaar onder de indruk !!!
Inderdaad gewoon negeren en positief blijven of zijn is de beste remedie ook fijn voor jezelf .maar leuk zeg van jouw leer ik nog eens wat mooi die foto /schilderijen ik hou daar wel van ,ik dacht bij je titel waar gaat die reislustige Bettie naar toe snel een kijken ...ha ha
BeantwoordenVerwijderenMensen zijn stikverwend en worden daardoor erg vervelend. Het is gewoon een hartstikke leuke actie, die voor heel veel mensen plezierig is.
BeantwoordenVerwijderenWij gaan morgen naar het Groninger Museum met onze spiksplinternieuwe Museumjaarkaarten. De Fundatie komt zeker ook aan de beurt. We gaan een soort van inhaalslag doen.
Wat leuk om je verslag van je dagje uit te lezen. Ik ben weer met veel plezier digitaal bij je op visite geweest. Ik heb dit jaar de boekenweek gemist, reden is bekend en kan daar dus niks over zeggen. Wel over je laatste alinea. Daar ben ik het hartgrondig mee eens. Het valt des te meer op als je uit een land komt, waar zelfs mensen die helemaal niks hebben, je nog een stralende lach geven of vriendelijk zijn. Echt zo bijzonder!
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen