Waarom

Zodra de kapmantel na een was-knip-föhnbeurt is afgedaan, wil ik eigenlijk meteen opstaan. Maar geen schijn van kans: 'Wacht even, dan laat ik nog  even de achterkant zien'.
Er wordt een spiegel gepakt zodat ik de achterkant van mijn hoofd in de echte spiegel kan bestuderen. En een beetje de zijkanten.
'Zo, dat ziet er weer goed uit',  prijst de kapster mijn hoofd en zich zelf
En ja dat moet ik beslist beamen, dat ziet er inderdaad weer goed uit. Niet echt een kappershoofd, dat wil ik niet, maar wel zo dat het gewoon leuk zit, losjes en leuk.
De voorkant zie ik nu pas echt goed, want ik mag mijn bril weer op. Ook tevreden over de voorkant.
Lekker hoor.
Wat is er gebeurd?
Mijn haar is gewassen en ruikt lekker. Het is geknipt.
'Hoe had je het gehad willen hebben?', is me natuurlijk gevraagd en mijn antwoord is al jaren hetzelfde nl.: 'Doe maar zoals jij denkt dat het moet zitten, maar niet al te kort'.
Ieder haar vaardigheden is de achterliggende gedachte.
Bovendien, wat ik gehad had willen hebben, is dik, krullerig, lang haar.
Helaas, dát kan ze niet leveren.
Heel misschien heb ik nog opgemerkt dat mijn pony niet te lang mag zijn. Maar pony is een lelijk woord, daar wil ze het eigenlijk niet over hebben
En dan begint mijn kapster dus. Zoals zij het wil. Ze knipt goed, daar is geen twijfel over mogelijk. Dat kan ik zelfs zien.
We kletsen de hele knipbeurt lang. Ze weet veel van mij en ik ook van haar. Heel gek, maar zo gaat dat nou eenmaal bij kapsters en pedicures en zo.
Ze kent mijn kinderen, die er vroeger ook kwamen. Ze heeft zelfs Anna al een beetje geknipt.
Ze kent Frits, al komt die er nooit meer, want hij is bijna kaal en dochter scheert hem gratis.
Als ze bijna klaar is met knippen vraagt ze of ik er wat in wil qua versteviger of spray of zo. En afhankelijk van het eczeem op mijn hoofd, zeg ik ja of nee.
Dan föhnt ze de zaak droog en rommelt wat met haar handen. Een beetje de ene kant op en een beetje de andere kant op.
En dan is het klaar en ben ik dus tevreden.
Maar de volgende dag is het al minder en er komt natuurlijk een moment dat ik het gewoon moet wassen.
Als ik dan zin heb pak ik de föhn en rommel wat met mijn handen. En dan zit het niet zoals ik zou willen. Bijna nooit zit het zoals ik het zou willen.
WAAROM? Waarom kan ik dat nou toch zelf nooit zo krijgen? Waarom niet?
En waarom heb ik geen kapper binnen mijn gezin. Zo eentje die twee keer per week het haar van  zijn/haar moeder föhnt, wat met zijn/haar handen rommelt en dan zegt: oke, tot volgende keer.
WAAROM NIET?