Over deze pleegkinderen, thuishaaldertjes, is een fantastisch theaterstuk gemaakt.
Het waren kinderen die in het laatste jaar van de tweede wereldoorlog, het jaar van de hongerwinter, terecht kwamen in Enkhuizen.
Dat was niet het plan.
De bedoeling was dat deze uitgehongerde kinderen in Friesland zouden worden opgevangen.
Ze werden op een boot gezet, na een hartverscheurend afscheid van hun ouders (stel je dat eens even voor) en werden zo vervoerd. Meest hele jonge kinderen. Deze transporten (er zijn er veel meer geweest) werden georganiseerd door Truus Wijsmuller-Meijer.
Maar de nacht van dit transport, was zo mistig dat het schip, de Anjo, niet verder kon varen en aanlegde in Enkhuizen.
De plaatselijke arts ging meteen aan boord en constateerde dat er echt iets moest gebeuren. Een kindje was al gestorven en voor de andere kinderen dreigde ook de dood.
De arts schakelde de dorpsomroeper in die de bevolking opriep naar de haven te gaan en een kind mee te nemen. Aldus geschiedde.
Truus Wijsmuller die altijd hoorde als een transport was aangekomen, hoorde nu niks, ja pas heel laat. Ze ging meteen naar Enkhuizen en zag dat het goed was, dat de kinderen konden blijven.
De Thuishaaldertjes werden zo goed mogelijk verzorgd en na de oorlog in de meeste gevallen weer opgehaald door hun ouders. Op eentje na, zij werd niet opgehaald en woont nu nog in Enkhuizen.
Over dit verhaal ging het theaterstuk. Dat was prachtig, bijna professioneel gedaan. Met heel veel mensen, vooral kinderen, in totaal 177 personen. En natuurlijk heel veel vrijwilligers. Echt bijzonder om te zien.
Het verhaal kende ik niet. Maar Truus Wijsmuller kende ik wel.
Een paar jaar geleden was ik in Israel en ook in het Holocaustmuseum Yad Vashem.
Truus Wijsmuller kreeg daar de titel Righteous among the Nations.
Een eretitel voor niet-Joden die gedurende de tweede Wereldoorlog Joden hebben geholpen en gered.
Ik heb daar in dat museum lang niet alle 'rechtvaardigen onder de volkeren' gezien.
Maar Truus Wijsmuller toevallig wel.
De Thuishaaldertjes waren overigens niet Joods.
Maar Truus Wijsmuller was al ver voor de oorlog begonnen om Joodse kinderen vanuit Duitsland en Oostenrijk onder te brengen in Engeland. Soms ook in Zweden.
Zo heeft zij ruim tienduizend Joodse kinderen gered. Tienduizend!!!
Dat is niet te geloven toch?
Oh stel je voor, afscheid nemen van je kind. Hartbrekend.
BeantwoordenVerwijderenGeweldig die Truus en wat mooi dat dit soort verhalen weer bij elkaar komen in jouw leven.
BeantwoordenVerwijderenWat een bijzondere verhalen.........
BeantwoordenVerwijderenPoeh, afscheid nemen van je kind dat is toch niet te doen. XX Esther
BeantwoordenVerwijderenZulke mensen als Truus, ik hoop dat ze altijd weer op zullen staan.
BeantwoordenVerwijderenwat een bijzonder mens. Wat Marthy zegt: dat hoop ik ook.
BeantwoordenVerwijderenWat een hartverscheurend verhaal. En vreselijk dat één kind overleed en een ander niet opgehaald werd.
BeantwoordenVerwijderen