Parnassia

Jemig,  wat een bijzonder boek was dit. Aangrijpend ook wel.
Ik weet nog dat een collega,  jaren geleden,  tegen me zei dat ik dit boek moest lezen en ik zei dat ik het al had gelezen.
We wilden er net iets over gaan zeggen toen er wat gebeurde en daarna kwam het er niet meer van. Pas nu ontdekte ik dat ik dit boek helemaal niet had gelezen, maar een ander boek van deze schrijfster. Enfin, beter laat dan nooit!

Het verhaal:
Rivka is een klein Joods meisje als ze in 1942 moet onderduiken. Alleen.
Ze komt terecht bij  een kinderloos echtpaar, waarvan de man dominee is in Zaamslag (Z.Vl).  Vanaf dat moment heet ze Anneke en wordt ze christelijk opgevoed natuurlijk.
Haar ouders en broertje zijn zogenaamd omgekomen bij het bombardement van Rotterdam.
Anneke gedijt prima en denkt eigenlijk nooit meer aan haar ouders, ze is gelukkig.
Haar echte vader overleeft en komt Rivka na de oorlog ophalen. Maar Anneke wil niet en haar pleegouders willen haar ook niet kwijt. En dus trekt haar vader zich terug.
In haar tienertijd komt Anneke steeds meer in conflict met haar vader- dominee. Over het geloof, maar ook omdat ze niet naar het gymnasium mag, terwijl ze erg goed kan leren.
Uiteindelijk gaat ze naar de kweekschool, niet die in Middelburg, maar in Leiden. Ze gaat voor de klas en is redelijk gelukkig, helemaal als ze Joost ontmoet en verliefd wordt. Ze trouwen.
Joost heeft ook een Joodse achtergrond, maar Anneke wil daar niets mee te maken hebben. Terwijl Joost juist steeds fanatieker wordt.
Het gaat helemaal mis als ze kinderen krijgen. Een dochter, Sandra. Een zoontje en nog een dochtertje.
Alles loopt helemaal uit de hand en ze worden allebei uit de ouderlijke macht gezet.
Sandra haat haar moeder, maar veel later, als Joost net is overleden en Sandra al volwassen is en zelf kinderen heeft, zoekt ze haar moeder toch op.
En dan maken ze eens in de zoveel tijd een afspraak, aan het strand en vertelt Anneke eindelijk wat er allemaal mis is gegaan in haar leven, hoe ze haar kinderen zo alleen kon laten.

Tijdens het lezen haatte ik Anneke ook, welke moeder doet wat zij deed en laat gebeuren wat Joost deed. Maar uiteindelijk kon ik het bijna helemaal begrijpen. Van allebei.

Aanrader.