zondag 5 april 2020

Meneer Perdeck

Gisteren, hoorde ik op de radio Die Forelle van Schubert. 
Meteen was ik even terug op de middelbare school in Terneuzen.
Ik herinner me alle leraren uit die jaren. De rector,  de conrector, de amanuensis en de concierge. Ik had echt een fijne schooltijd daar.
Een van de leraren was de muziekleraar meneer Perdeck. Ik geloof dat we drie jaar muziekles van hem hebben gehad.
Nu was muziek een oninteressant vak, in die zin dat je niet je best hoefde te doen om een goed cijfer te halen. Want een slecht cijfer zorgde er niet voor dat je bleef zitten of zo. 

Enfin, meneer Perdeck troonde in de tekenzaal. Daar was een klein podium en daarop stond een vleugel. Een grote zwarte vleugel.
Meneer Perdeck was een aardige leraar. Te aardig waarschijnlijk, ik denk dat hij een beetje werd gepest.
Maar soms, als hij zelf ging spelen, werd iedereen stil.
Dan gaf hij eigenlijk gewoon een concert en iedereen vond het prachtig.
Ik heb echt veel van hem geleerd, nou bijvoorbeeld Die Forelle. Ik ken de tekst nog, zo'n vijfenvijftig jaar later en ik kan het zo zingen.

In einem Bächlein helle,
Da schoss in froher Eil'
Die launische Forelle
Voruber wie ein Pfeil.

Maar ook bijvoorbeeld Die Himmel ruhmen des Ewigen Ehre, van Beethoven. En Ave Maria.  Ook Bella Ciao, God save the Queen en nog veel meer.
Dan hoor ik af en toe wat en dan denk ik altijd even aan meneer Perdeck.
Ik denk dat het misschien wel moeilijk voor hem is geweest op die school. Maar er zal brood op de plank hebben moeten komen.
Hij is later nog wel bekend geworden door zijn eigen composities. Je zal maar willen componeren en leraar zijn, als het je roeping niet echt is.
Maar ik denk nog vaak aan hem, bij ongelooflijk veel liedjes
Toen hij mijn leraar was, zal hij rond de veertig zijn geweest. Hij overleed in 2002.

En dit is nou weer zo toevallig: 
Ik ben nog steeds foto's aan het scannen.
Dit stukje had ik gisteren geschreven en ook gisteren vond ik een foto van een reünie van mijn school in 1988 en daar stond meneer Perdeck op.
Bijzonder vind ik.


28 opmerkingen:

  1. Zou hij zelf beseft hebben,hoeveel leerlingen hij beinvloedde?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik houd van zulk " toeval". Toevallig schrijf ik er ook over op mijn blog. Wat een lief stukje over deze leraar. Fijn om zulke mooie herinneringen te hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heerlijk is dat toch, door je eigen archieven bladeren en het levert ook nog een hoop op. Al zijn het de herinneringen die terugkomen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hij is vast een heel goede leraar geweest, op zijn eigen manier. Als je zoveel herinneringen hebt aan hem, denk ik dat hij zijn doel, bijbrengen van liefde voor muziek, echt wel bereikt heeft.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hij heeft je duidelijk geraakt.
    Toeval bestaat niet...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik had een zeer moderne muziekleraar en ga ook maar eens over hem bloggen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Fijn is dat, dat hij zo'n mooie herinnering heeft achtergelaten bij jou.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat jammer toch dat de goeie man nooit heeft geweten dat jij al die liedjes nog zo goed kent en mooie herinneringen aan zijn lessen koestert. Of heb je het hem wel eens verteld tijdens een reünie?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee en dat vind ik ook erg jammer. Ik wist niet eens dat hij er was. Ik zie het nu pas op de foto. Ik had het te druk met mijn oude kkasgenoten denk ik.

      Verwijderen
  9. Ik vond muziek op de middelbare school ook heerlijk. Wij hadden meneer Jansen en die kan ik me nog heel goed voor de geest halen. Wat leerden wij veel over componisten, muzieksoorten, symfonien en opussen. Dankzij meneer Jansen!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Mooie herinneringen aan een leraar die muziek was.
    Ook goede herinneringen, maar ik had het als examenvak. Dus telde wel mee voor mijn eindresultaat en dit was het vak waar ik het hardst voor heb moeten leren.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Mooi verhaal. En wat een toeval, bijzonder.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Mooi verhaal en wat komt het allemaal weer gord bij elkaar.

    OT: heel goed geschoten jouw kaart. Dank je wel. Vast een bijzondere serie.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Was het Rudolf Perdeck? Dan is er op You Tube een oud filmpje te zien van hem. Bij hem thuis opgenomen. Ja ik herinner me mijn muziekleraar op de Middelbare school ook heel goed. Wij moesten noten leren herkennen. Ben A muzikaal, dus raadde altijd maar wat. Meestal fout. Meneer Sopar overleed toen we in de 4e klas zaten. Werd aan de kant van de weg dood in zijn auto gevonden. Hart- of herseninfarct. Was een tragedie.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja ik ken dat filmpje. En het is hem. Ik wilde het er eerst nog bij zetten, maar dat vond ik toch niet oke. Leuk dat je het opzocht

      Verwijderen
  14. hoe mooi! misschien kan je dit bericht naar zijn familie sturen?

    BeantwoordenVerwijderen
  15. och.....meneer Perdeck. Was ik op die reünie in 1988? Ik denk het niet. Mag ik a.u.b. een kopietje van je hele foto? En ik ga ook dat filmpje zoeken. Als ik Va pensiero hoor kan ik nog een stukje zingen: Gaat gedachten op gou-ou-den vleugelen, vorige week nog gezongen! Hoezo toeval??

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wat een geweldige man was dat! Ik heb op het PH ook ruim 5 jaar les van hem gehad, hij heeft ook mij, ondanks de bijna altijd aanwezige chaos in de klas, de liefde voor de muziek bijgebracht. De liedjes die je noemt zong ik bij het lezen van je blog direct mee en kan daar nog aan toevoegen Nothing Rhymed, L'oiselet a quitté sa branche en nog veel meer. Alshij achter de vleugel kroop werd de klas stil. Hij heeft ook een prachtig afscheid gehad in 1972 (https://krantenbankzeeland.nl/issue/vze/1972-01-31/edition/0/page/3).

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Die Himmel rühmen des Eigen Ehre: we zongen het vanaf onooglijke stencils, net als Ave Verum en Piu non si trovano. Hoe hij vertelde over de Ouverture Egmont: ...'nu valt het hoofd, en hoor maar hoe de opstand begint!' Ik kan het nog allemaal voor me trekken: op zaterdagochtend het eerste uur, daar in de tekenzaal, waar ook de schoolconcerten waren, met o.a. Emmy Verheij en Herman Krebbers. Onvergetelijk!
    Ik vrees dat hij destijds ondergewaardeerd werd. Ik geloof dat hij later docent op het conservatorium is geworden.
    Bas, Petrus Hondiuslyceum 1964-1969.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Dan was jij een jaar na mij, Bas. Maar we hebben allebei mooie herinneringen! Leuk zo'n reactie, dank

    BeantwoordenVerwijderen
  19. In mijn reactie zat een gegenereerde fout, wijzigen lukte niet.
    Vanavond in Een tegen 100: Cogito, ergo sum. Bij mij borrelde Ego sum pauper, nihil habeo, et nihil dabo" boven, Rudolf Perdeck. Bijzondere en begaafde man, entameur van het schoolorkest, speelden klassiek terwijl wij blues, underground, soul luisterden. Hij werkte de Beatles om naar klassieke klanken. Leerde ons een Italiaans Partizanenlied, het Ave Verum en meer onbegrijpelijke dingen. Oh ja, Clement van den Bulck was een medeleerling, klarinettist, later in het Brabants Orkest, startte meen ik ook onder de vleugels (wat een beeldspraak) van Rudolf Perdeck
    Petrus Hondius 1965-1972, 7 jarige HAVO

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Zo te zien zijn er nog met enige regelmaat mensen die op de naam Perdeck googelen. Tenminste ik denk dat jij dat deed en zo bij mij terecht kwam. Leuk dat jij toch ook mooie herinneringen hebt. Dat Ego sum pauper... ken ik niet trouwens.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. https://youtu.be/BFVj4CAe2Y4 daar staat-ie, doorlopende, enigszins gedragen, canon.
    Gegoogled op Rudolf Perdeck n.a.v. vraag bij Een tegen 100. Goeie trigger. Mijn muziek is gesneuveld in artrose, mijn gitaren zijn naar zoon en broer.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Ook ik herinner mij Rudolf Perdeck nog heel goed. Hoe hij hele klassen aan het zingen kreeg was heel bijzonder. Laten we Verdi's 'Va pensiero' vooral ook niet vergeten. Als zoon van zijn collega Oude Talen zag ik hem ook wel eens bij ons thuis. Altijd heel chaotisch. 'Wat praten jullie toch ingewikkeld. Al die bijzinnen voordat de hoofdzin eindelijk begint...'. Heel grappig. Later kwam ik hem in Groningen tegen, toen inderdaad als pianoleraar. Ik herinner mij ook een bundel kinderliedjes die hij op muziek gezet had en waar hij vol trots uit speelde. 'Een mandje vol amandelen' heette deze als ik mij het goed herinner. Ik tref de titel zelfs nog aan op Bol.com. Maar slechts de naam van de auteur van de teksten en de naam van de illustrator worden genoemd. De naam Perdeck ontbreekt.
    Orde in de klas of niet, hij fascineerde en imponeerde door zijn passie voor zijn vak.
    Maar als ik aan hem terugdenk dan komt bij mij (al dan niet terecht) het beeld op van een chronisch ongelukkig mens....

    BeantwoordenVerwijderen