Versiering

 Kijk, eerst zie je dit. En niet precies op ooghoogte en al helemaal niet op mijn ooghoogte. Die nogal laag zit.

En als je dan beter gaat kijken zie je dit en toen werd ik nieuwsgierig. 

Ik bedacht dat ik eerst maar eens een berichtje ging sturen aan de woningbouwvereniging. Kijken of zij mij wat konden vertellen over de kunstenaar en vooral over de betekenis. Daar kreeg ik antwoord op hoor, maar het was een beetje een vaag antwoord dat me eigenlijk niet veel duidelijk maakte. Maar wel ergens,  achteraf op een link, de naam van de ontwerpster. 

Googelen, googelen, googelen tot ik op haar site kwam. De site van Nynke Koster. Daar was een en ander op te zien van ander werk . Maar niet dit. 

Toen daar ook weer een mailtje aan gewaagd en daarop kwam antwoord. Zo leuk is dat!!!

Hartelijk dank voor uw mail. Leuk om te lezen dat mijn werk aan de Siriusstraat u zo aanspreekt :)Ik had het project nog niet op mijn website geplaatst en de gemeente heeft er nog geen bordje bij gehangen dus is inderdaad nog lastig om er meer over te weten te komen.

Maar nu staat het verhaal dus wel op haar site en Nynke begint met te vertellen dat de dertig panelen een stukje geschiedenis uitbeelden van Hoorn in New York. En daarbij laat ze een geweldige foto zien. Geschiedenis in een notendop.

Nynke was geïntrigeerd door de Nederlandse geschiedenis in New York en ging op zoek naar allerlei Nederlandse plekken. In Brooklyn vond ze de Wyckoff boerderij. 

( Even tussen haakjes: ik baal als een stekker en ben vier keer in New York geweest, ook in Brooklyn, maar die boerderij heb ik helemaal gemist, had ik er van geweten, zou ik zeker zijn gaan kijken) 

Dat is een boerderij die daar in 1652 al stond. Gebouwd door de familie Wyckoff en daar is de link met Hoorn, want die familie kwam uit de omgeving van Hoorn.

Een huis bouwen was toen,  voor nieuwkomers in New York,  bepaald niet eenvoudig. Alleen al om aan bouwmaterialen te kunnen komen. 

De kolonisten werkten soms samen met de inheemse bevolking en maakten gebruik van hun technieken. 

Zo waren er in de muren van de boerderij overal maiskolven, dat was om de zaak beter te kunnen isoleren en verstevigen. Het delen van kennis en kunde dus. 

Samenwerken en delen... Nynke Koster ziet dat ook in de bouw van deze sociale huurwoningen, waar allerlei verschillende mensen gaan samenleven. 

Nou is dat geen mooi idee? 

En verder was mais sowieso belangrijk als voeding, om manden te vlechten, vandaar dat je het steeds terug ziet  in de gevelversieringen van Nynke Koster. 

Daarbij nog ornamenten uit de 17e eeuw, verweven met die mais. Het boerderijtje zelf is er ook in verwerkt, maar dat heb ik niet gezien. 

Nou, ik loop er echt nog wel eens langs en kijk dan of ik het zie. 

En het allerleukste: de zoon van een van mijn boekenclubvriendinnen gaat er wonen. Hij krijgt volgende week de sleutel. En dan mag ik een keer komen kijken!!!