Breuken

En zo zat ik op mijn schooldagje weer eens te worstelen met de breuken.

Ik niet natuurlijk, de leerling was het die worstelde.
Dat is er zo eentje die het snapt zolang ik er materiaal bij gebruik.
Het liefst natuurlijk een plak ontbijtkoek of een reep chocola. Maar een rond vouwblaadje, verdeeld in twee of vier of acht parten, is ook goed.
Zonder die dingen... snapt hij er niks meer van. En hij spéélt dat niet vanwege de koek hoor.

Dus toen er laatst stemmen opgingen om de breuken maar helemaal van het leerplan af te voeren, dacht ik het eerst aan dát jongetje.
En riep ik bijna halleluja.

Ik dacht ook aan mezelf.
Want wanneer heb ik in mijn leven de breuken nou nodig gehad? Ja een paar: een half, een achtste, een vierde, een derde, een tiende. Die wel.
En bij de procenten is het ook buitengewoon handig als je de breuken kent.
Maar verder? Breuken vermenigvuldigen? Of delen?

Toch, toen ik er nog eens goed over nadacht, vond ik het afschaffen echt onzin.
Breuken heb je nodig voor de procenten. En die kun je toch eigenlijk niet uit je dagelijks leven verwijderen. En kommagetallen zijn breuken. Ook niet te missen.
De mensen die de breuken willen afschaffen zijn vast mensen die zweren bij verhaaltjessommen.
Ik ben tegen voortdurend  verhaaltjessommen. Waarom is het eigenlijk nodig dat je op rekengebied alles snapt wat je doet. Als je het maar kan.

Ik heb heel eerlijk gezegd de verhoudingen pas begrepen toen ik voor de klas stond en het uit moest leggen. Maar al die jaren daarvoor kon ik heus wel een verhoudingssom uitrekenen.

Staartdelingen, ook zo'n ding. Eindeloos duidelijk maken hoe het werkt en dan vervolgens een langzame en in mijn ogen een ingewikkelde manier van staartdelen aanbieden.
Was de oude methode te  abstract? Misschien wel. Maar misschien komt dat later wel weer goed. Het is bij de meeste mensen van mijn leeftijd beslist goed gekomen.
Eerst oefenen en dan begrijpen? Of andersom: eerst begrijpen en dan oefenen?

Toen ik een beetje aan het voorbereiden was, voor het breukenkind, vond ik een leuk liedje over (het optellen van) breuken. Over teller en noemer.
Akwasi (die ik sinds kort ken van expeditie Robinson) rapt dat liedje. Echt leuk. Het liedje heeft de Willem Wilmink-prijs gewonnen. Dat is de prijs voor het beste kinderlied. Klik.