Totaal aantal pageviews

vrijdag 18 maart 2016

Bureautje

Het ruikt hier naar boenwas. Heerlijk vind ik. Zo'n ouderwetse geur die ik eigenlijk, nu ik er over nadenk, alleen nog maar bij me zelf thuis ruik. En dan nog niet zo heel vaak. Misschien een keer per seizoen of zo.
Een geur die me meteen terug brengt in het verleden. Zoals geuren dat soms kunnen doen.

Dat ik die geur ruik komt doordat ik zojuist het bureautje in de was heb gezet én die was weer heb uitgewreven.
Dit is het bureautje dat mijn grootvader voor mijn moeder had laten maken. Speciaal voor haar. Ze kreeg het voor haar achttiende verjaardag. In 1929.
Dat is wat hè als je vader dat voor je laat maken.
Ik kreeg het vijftig jaar later, toen ik trouwde in 1979. Mijn moeder was nog best toen hoor. Maar ze zei: 'dan is het maar vast bij jou, kan ik zien of je er een beetje goed voor zorgt'.
En dus staat het al jaren en jaren hier en zorg ik er goed voor.
Zoals op de foto hierboven zie je het nooit, het staat altijd open.


Het blad is niet echt mooi meer, zoals je ziet. Te vaak hebben er glazen of kaarsen op gestaan. Maar hé, het is wel een gebruiksvoorwerp natuurlijk . Dus dat vind ik niet zo erg.
Toen ik een kind was, hoopte ik heel erg dat er geheime vakjes in zouden zitten. Maar dat is helaas niet het geval. Dan zou ik ze nu wel eens ontdekt hebben zo langzamerhand.
Die twee vakjes naast het middelste deurtje, die een beetje op een boek lijken, zijn niet geheim, maar je moet wel moeite doen om ze open te krijgen.

Mijn moeder vond dat ik het bureautje weer door moest geven aan haar kleindochter. Ik heb al die tijd gedacht dat die kleindochter (mijn dochter dus) het niet zou willen hebben.
Een tijdje geleden hadden we het er over en mijn dochter zei dat ze het juist wél wilde hebben. E dat terwijl ze niet echt van de oude spullen is. Dat vind ik toch zo leuk.
Dan kan ze het op haar beurt weer doorgeven aan Anna. Ooit. Want voorlopig staat het nog lekker hier.

15 opmerkingen:

Emie zei

Heerlijk dit soort kleine geschiedenissen. Misschien kun je dit blogje printen en ergens verstoppen in het bureau, dan kan Anna het later nog eens lezen.

Jeanne zei

Wat leuk zo'n verhaal bij een gebruiksvoorwerp. En grappig van die boenwas. Toevallig rook ons huis er ook naar. Ik had een oud Engels kastje maar eens in de was gezet. Voor ons huis (7 jaar oud) was dat een nieuwe geur, maar ik vond het ouderwets vertrouwd.

Bertiebo zei

Dat is een leuk idee, Emie. Dat doe ik!

Crafts 'n' Skills zei

Voor mij geeft het een extra charme, de kringen en andere ongemakken aan een ouder meubelstuk. Het laat zo zijn of haar eigen geschiedenis zien!

Vlimbouter zei

Daar hou ik heel veel van: voorwerpen met een verhaal! Zo fijn dat jouw dochter er later ook goed voor wil zorgen. Zo'n familiestuk is zeker iets om te koesteren!

Els04 zei

oh zo mooi, wat een weelde zo een erfstuk!

Mapi zei

Mooi zo'n oud meubelstuk en het verhaal daarachter.

Fijne vrijdag
Lieve groet
Mapi

Anoniem zei

Gezien de grote gevoelswaarde die er aan zit, wil je het altijd hebben.
Zo'n fantastisch erfstuk met zo'n mooi verhaal!

Fijn weekend,
Gerry

Marthy zei

Prachtig dat zo'n mooi meubelstuk doorgaat, straks misschien naar je kleindochter.
Ook ik heb vandaag boenwas gebruikt, het ruikt nu in huis net zoals bij mijn moeder op vrijdag, haha.

Pippa's Hus zei

Wat een mooi verhaal. Wat fijn dat het nog zo mooi is en dat je dochter het wil hebben.
Hier ruikt het nooit meer naar boenwas want ik heb alles geverfd geen hout meer te bekennen hier. ;-)) XX Esther

Mirjam zei

Prachtig, zo'n kastje met een verhaal. Wat zou het mooi zijn als het over heel veel jaren bij Anna komt te staan. Dan is het kastje al vier generaties in de familie.
Ik hou er van... dan maakt het niet eens meer uit of het nog mooi is of niet...
Fijne avond,
Liefs,
Mirjam

Ageeth Mooij zei

Dat is een mooi familiestuk om te gebruiken en om door te geven.

Marga zei

Bert, kan ik dat kastje bij jullie gezien hebben?

Marga zei

In Terneuzen bedoel ik!

Bertiebo zei

Dat kan niet anders. Het heeft er altijd gestaan, tot ik naar Hoorn ging