Muur

 

 

I  really wanted to get closer. But I could not. This was a private house. In Edam

 Well, just a little bit closer. Secretly.

That's all for now. Have a nice and colourful day if possible.

Linking to Colourful World

De tuinman en de Dood

Ik denk dat bijna iedereen het gedicht van De tuinman en de Dood wel kent. Het is eigenlijk een verhaal. 

Een tuinman leent een paard van zijn baas om te vluchten naar Ispahaan. Waarom? Omdat hij de Dood had gezien en dacht: wegwezen hier. De baas ontmoet dezelfde dag de Dood. En die Dood is stomverbaasd dat hij 's morgens de tuinman hier nog aan het werk had gezien. Terwijl hij hem 's avonds moest ophalen in Ispahaan.  

Het is heel oud, dat gedicht. Ik las het voor het eerst op de middelbare school en toen was het al oud. Een fascinerend gegeven. Je kunt de dood niet ontlopen, die komt als het zijn tijd is. En jouw tijd dus. 

Er is ook veel over dat gedicht van P.N. van Eijk te doen geweest. De dichter zou plagiaat hebben gepleegd, het was oorspronkelijk een gedicht van Cocteau en die had misschien ook wel geplagieerd, want het was een oud Babylonisch verhaal enzovoorts enzovoorts. Mij kan het niet schelen, ik vond het wat ik al zei een mooi gegeven en een mooi gedicht.

Ik krijg graag leestips en toen ik het blogje had gelezen,  dat Mieke  over het boek dat je hiernaast ziet maakte, wilde ik het lezen. Het is een verhaal  dat op dat gedicht is gebaseerd. Met het gegeven dus dat je je wel heel druk kunt maken over je dood, maar dat het toch altijd anders gaat dan je denkt en dat die Dood komt op zijn tijd... jouw tijd. 

Ik reserveerde het in de bieb. Het is een oud boek, uit 1961, van de vlaamse schrijver Frans van Isacker. 

Hoofdpersoon is de jonge architect Pieter Hooft. Het leven is goed voor hem, hij is succesvol, heeft een leuke en lieve vrouw, een mooi huis en jonge kinderen. Maar dan slaat het noodlot toe, Pieter dénkt dat hij kanker heeft, maar leeft gewoon verder, doet alsof hij gewoon verder leeft. Maar hij heeft het echt. Pieter is eigenlijk op reis naar Ispahan. En dan komen zijn vrouw en kinderen om bij een auto-ongeluk. Pieter heeft naast zijn verdriet geen zorgen meer over hun levens zonder hem en besluit eindelijk naar een chirurg te gaan. Hoe dat afloopt wordt niet verteld. 

Ik heb het boek geboeid gelezen. Maar om nou te zeggen dat het me ráákte, echt wat deed, dat nou ook weer niet. En dat had denk ik met de schrijfstijl te maken. Ik kan daar nooit de vinger op leggen, niet zeggen wat ik er dan niet zo goed aan vond, maar zo voelde het.

 

 

Geluk en Pech

Wat een cadeautje was gisteren, wat weer betreft. Ineens was de zon daar weer en volop ook. 

We wilden gaan wandelen in het Egboetswater. Dat is een natuurgebied hier in West- Friesland. Middenin de polders. 

Daar moesten we wel eerst een eind voor fietsen, 15 km. Vroeger zou ik gezegd hebben 'nou weet je wat, laat maar. Als ik eerst moet gaan fietsen om te gaan wandelen, hoeft het al niet meer'. 

Maar de tijden zijn veranderd en ik draai er mijn hand niet meer voor om. Sterker nog, ik vind de afwisseling leuk.

We hebben er totaal geen spijt van gehad, want het is er prachtig, echt prachtig

 

Heel rustig, op de heenweg door grasland en het tweede deel van het rondje was wel op een verhard pad. Het is een heel gevarieerd gebied, met bos, weiland en water. En dat zomaar tussen de akkers. Nog niet zo oud, dat gebied, tenminste niet als natuurgebied.  Gemaakt na de ruilverkaveling in de jaren 70 en inmiddels volgroeid, denk ik.

 

Het schijnt er te barsten van de vogels, maar die zie ik nooit zo erg. Ja twee futen zag ik en een roodborstje. Ik hóórde ze wel trouwens. Het was een heerlijke middag.

Ik heb een hoop foto's gemaakt, vooral met mijn telefoon. Helaas toen ik die wilde gaan bekijken waren ze allemaal weg. De foto's van het Egboetswater en ook de 975 andere foto's uit de map Camera. Geen idee wat er fout is gegaan. Geen idee! 

Een aantal heb ik teruggevonden. Dan is er opeens een mapje verjaardag gemaakt, niet door mij of iemand anders. En daarin zitten dan inderdaad foto's van jarige kleinkinderen, maar ook foto's van blije kleinkinderen die zeker niet jarig waren. Maar de telefoon besluit  geheel zelfstandig dat het verjaardagsfoto's zijn. Dan word ik al pissig, want dat bepaal ik graag zelf.  Er is ook ineens een mapje Amsterdam. Daar zitten drie Amsterdam-foto's in. Heel knap van de telefoon, maar waar zijn de andere Amsterdam-foto's gebleven. Het is natuurlijk niet zo dat ik er maar drie maakte. Enfin dat dus. Ik hou nog een beetje hoop dat een van onze kinderen enig licht op de zaak zal kunnen werpen. Tot die tijd blijf ik er vanaf en ben ik blij dat niet de what's app foto's weg zijn. Dat zijn de foto's die onze kinderen ons zo ongeveer dagelijks sturen van onze kleinkinderen. Die staan er nog gewoon en ook de filmpjes die ze sturen. Maar toch baal ik als een stekker!

Wat bloeit er nog veel!

 

Wat bloeit er nog veel. Overal waar we langs wandelen of fietsen en in onze eigen tuin. Alsof het nooit meer op zal houden.Ik denk wel dat ik er misschien meer op let dan in andere jaren. Want het zal echt niet heel anders zijn. 

In deze ongewone wereld is dat  in ieder geval nog gewoon en tegelijk bijzonder. En mooi!

 

Gisteren onderweg heb ik nog heel wat zaadjes verzameld.  Echt, er is zo veel. De foto's zijn allemaal van deze week.

Onze eigen geraniums (jaaaaha, ik weet dat ze zo niet heten) hadden ook een uitzonderlijk jaar. Ze zijn overgebleven van vorig jaar, sommige zelfs van het jaar daarvoor. Ze zijn verzorgd en vertroeteld door mijn man. Af en toe bij kou in het schuurtje geplaatst en tsjonge, wat hebben we er plezier van gehad. En nog. Ze barsten nog van de knoppen!

 

 

Eenhoorn

 Jaren geleden, liet ik een keer dit schilderij zien, hier. 

Het is van Paulus Potter en het hing toen in het Rijksmuseum,  waar ik het fotografeerde. 

Mijn plan was toen om vaker iets met een eenhoorn te laten zien. Omdat ik in Hoorn woon, omdat de eenhoorn een symbool voor Hoorn is en omdat in het boek Het Witte Paardje, mijn lievelingskinderboek,  een eenhoorn een hoofdrol speelt. Sprookjesachtig, zo'n eenhoorn. 

Vlak daarna werd de eenhoorn ineens erg populair en dat is geloof ik nog niet veranderd. 

Gisteren hadden we tuinbezoek van onze twee jongste kleindochters Noor en Jet (en van hun moeder natuurlijk). En kijk, Noor arriveerde gemaskerd:

Ze zijn zo leuk, die twee. Ik heb ze gisteren zelfs nog voorgelezen. Ik heb ze altijd veel voorgelezen, dan zat ik lekker op de bank met een arm om allebei heen en dan genoten we alle drie. 

Nu ook hoor, trouwens. Want als ik even op keek van het boek zag ik twee van die schattige smoeltjes, ingespannen luisteren. Topdag!

 

Broedersbouw

 Kijk, over deze (stolp)boerderij wilde ik het ook nog even hebben. 

De foto is gemaakt aan de voorkant. Je ziet daar het jaartal, 1742  en de naam: Broedersbouw.  

Maar wij kwamen van rechts aangefietst en ik zag aan de hoeveelheid ramen aan de zijkant al dat er niet slechts een boer met zijn gezin woont. 

De stolp is echt gigantisch groot en het klopt wat ik dacht. Er zijn nu negen appartementen in gevestigd. 

 

De Beemster is drooggemaakt in 1612 en ik las dat op deze plaats een van de eerste boerderijen in de nieuwe polder werd gebouwd.  En dat die in 1742 werd vervangen door deze stolp, een herenboerderij. 

Pas in 2015 vertrok de laatste boer en besloot de eigenaar de zaak op te knappen  en er appartementen in te maken. Opknappen is een understatement hoor, het was een heel groot restauratieproject. Ik zou er best willen wonen.

De  Beemster staat in de Werelderfgoedlijst van Unesco en Broedersbouw is een Rijksmonument.  Ook leuk: deze stolp vind je in miniatuur in Madurodam

Hier, klik, kun je een beetje zien en lezen hoe er veranderd werd aan de binnenkant. Ik vind het fantastisch dat deze stolp behouden is gebleven en gebruikt wordt door mensen.

Polderhuis

Een ding is zeker, door de Corona narigheid, hebben we niet alleen veel gewandeld, maar ook veel gefietst.  . Ik denk dat we zo'n beetje alle knooppunten in onze contreien wel hebben gehad. 

Voor mij was de de grootste ontdekking de Beemster. Zo mooi als het daar is. Ik kende West-Friesland best goed, maar de Beemster nauwelijks. 

 

Dan zie je vanaf je fietscen vanaf de dijk ineens zo'n huis aankomen,  een huis met een dakterras, midden in de polder. Dat verwacht je niet en dat maakt het tot een ontdekking. 

Het mooie is dat er dan ook bord is, waarop je kunt zien wat dit voor huis was. Het is een Polderhuis en vanaf dat dakterras kon de opzichter van het waterschap alle poldermolens zien. 

Dat waren er in 1890 eenentwintig, in drie rijen. 

Nou had ik al gedacht dat het niet een dakterras voor zonaanbidders was. Maar zo handig om al die molens te kunnen zien. Het moet een prachtig gezicht zijn geweest

 

 Die gietijzeren steektrap tegen de dijk schijnt ook wel bijzonder te zijn. Ik vond hem gewoon mooi. Ik houd van gietzijzer. Het huis is trouwens een rijksmonument en dateert uit 1850

Er was ook nog een schuur naast, mét een brievenbus. Ze konden allebei wel een opknapbeurt gebruiken, maar dat gaat vast goed komen, er werd aan gewerkt.

We hebben trouwens onderweg de meest fantastische huizen gezien, kapitale oude boerderijen, maar ook geweldige nieuwe ontwerpen.  Ons afvragend of we toch niet ergens,  heel misschien, iets verkeerd hebben gedaan, hahaha. 

Maar het leukst vind ik toch die oude huizen, boerderijen, die er nog steeds zijn en die gebruikt worden. Morgen laat ik er nog eentje zien, als je het niet erg vindt

 

 

 

 

Mural

 

Found this one yesterday in my hometown Hoorn (the Netherlands). 

In the last months, I walked and walked and visited places where I've never been before. Not many murals here.

 And this one?

Well, its's not a fave and yet... there's something about this painting... I don't know what, but there is something. 

I don't think many people will see this one, not in real life I mean. It was in a back street, the end of  a very small alley. I could not come closer as there was a gate.

So I'll have to wait till I can go and visit Amsterdam. 

Last Friday a huge street art museum opened there. Unfortunately, I can't go and see for myself. Not for a long time, I'm afraid. Because if the signs do not deceive, there'll be another lockdown here. Things are getting worse...

Linking to Sami and her Colourful World

Gezichtjes

 

 

Kijk, onze kleinzoon heeft beslist talent. Hij zag een gezichtje in een augurk. Een scherpe blik, dát heeft-ie, onze Odin.

Sjoerd stuurde ook weer een gezichtje

 

 Ha en voor alle zekerheid en duidelijkheid stuurde hij nog een foto mee. Die niet nodig was, want ik zag het meteen en jullie vast ook. Maar leuk is het wel

 

Dit was het, Odin (en Agnes) en Sjoerd: hartelijk dank. En... blijf speuren, mensen!

10-10-20 20

 Wel een bijzondere datum hè vandaag. Hadden jullie dat gezien?

Ik niet, ik werd er net op gewezen door een appje van iemand van mijn leesclub.

Leuk toch?