Post (en wat een tijd dat kost!)

Wat is het leuk, als je thuiskomt van een nogal lange vakantie om je post te bekijken.
Ik dwong mezelf om eerst uit te pakken en op te ruimen en de was aan te zetten en zo, maar die stapel lonkte. Lonkte heel hard.
Dus toen ik eindelijk mocht van mezelf, sorteerde ik heel snel en bleef er een stapeltje leuke post over.

Eerst een mooie zelfgemaakte envelop, met daarin twee kaarten. Van Mieke

Mieke had op haar blog een give-away en ik had niet gewonnen. Daarom stuurde ze deze prachtige zelfgemaakte kaart. Hoezo niet gewonnen? Ik heb hartstikke gewonnen.

De tweede kaart was zo mogelijk nog leuker. Zo mogelijk dan hè.
Het is namelijk een Roodkapjekaart, die Mieke vond op een rommelmarkt in Middelburg.Zo leuk deze. Nummer116!!

En ook de achterkant vond ik in dit geval erg leuk.
Een klas meisjes (dacht ik) die hun zieke klasgenootje een kaart stuurde: Aan Mej. W. Siepker. Ik denk dat Mejuffrouw gewoon Willie heette hoor.
Van die lieve, ouderwetsche namen hebben ze allemaal.
Mej. Siepker zal er van zijn opgeknapt zijn, toen in 1954 (dacht ik).

Er is daar op dat adres nog steeds een school, googelde ik: de Sint Bernardusschool.
Was natuurlijk vroeger een katholieke meisjesschool.  Met al die meisjesnamen.
Nu is het een basisschool. In de Bernard Zweersstraat (met 2 ss-en).
De juf die de straatnaam er nog even snel en fout bij schreef, had haast natuurlijk. Ze moest de trein halen en postte de kaart op het station.

Maar ja, mijn theorie kwam in gevaar, bleek onbruikbaar, toen ik nog even verder googelde.
Ik vond namelijk een advertentie in het Haarlem's Dagblad van 12 mei 1937.
Veertien jaar voordat de kaart verstuurd werd dus:

Dus nu denk ik dat Mej. W. Siepker zeker geen leerling van de school was. Niet een ziek klasgenootje, maar een lerares. Misschien wel de muzieklerares. Met d'r gitaar.
Het enige dat ik nu nog niet snap is dat kinderen uit klas 1-2 zo netjes hun naam schreven. Men schreef vroeger netter denk ik, dat werd er ingeramd, maar dit zijn geen handschriften van eersteklassertjes en het is ook geen juffenhandschrift.


Oh en let ook nog even op de postzegel. Die vind ik zo mooi. Een van de mooiste ontwerpen ooit! Van Jan van Krimpen. Ik begrijp niet dat die postzegels niet opnieuw gedrukt worden.

Hoe dan ook, ik kom m'n tijd wel door zoals je ziet,hahaha. En dit was nog maar een envelop van die lonkende stapel!
Mieke, je hebt me een heel groot plezier gedaan!