Strand, Egmond

'Nou', zei mijn man toen ik hem deze foto liet zien, 'Nou dan ben je klaar met je blog voor vandaag.
Je zegt gewoon:  Ik heb niks te zeggen, ik zag het leggen!'
Daar liep ik de rest van onze wandeling in Egmond over te hinniken natuurlijk. Ha, niks te zeggen, ik zag het leggen...

Maar het klopte niet, ik heb wel wat te zeggen. We wandelden daar heerlijk afgelopen vrijdagmiddag.

De laatste weersvoorspelling die ik had gezien, gaf aan dat het prachtig weer zou worden.
Dat werd het niet. Het was bewolkt, een klein beetje vochtig en het waaide behoorlijk. Toch was het niet bepaald stil op het strand. Ik zag schelpen, zee, vogels, paarden, fietsers, wandelaars en surfers. Het was echt grauw en grijs met een beetje kleur, soms.
(Ik had hier ooit een fotoserie genaamd Grauw & Grijs met een beetje kleur, misschien ga ik die weer eens nieuw leven inblazen).

Hoe dan ook, ik wil maar duidelijk hebben dat het strand nooit verveelt. Maar dan ook nooit. Er is altijd wat te zien, als je kijkt.
Ik ben enigszins gestresst de laatste tijd, maar op het strand wordt een mens als vanzelf rustig.
Heerlijk.
We liepen tot waar vroeger altijd een hoge mast stond. Dat is jarenlang ons doel geweest. Maar een tijd geleden was die mast ineens weg. Moesten we gokken tot waar we gingen lopen.

Nu zagen we iets anders op ongeveer die plek.
Daarover morgen meer.