'We
zijn voorzichtig met onze dochters. We fietsen met ze naar school, we
roepen dat ze rechts van de weg moeten blijven en niet zo moeten
slingeren. We brengen hun vriendinnetjes veilig thuis, zoals ook onze
eigen dochters veilig thuisgebracht worden. We hangen ze waarschuwingen
om als sieraden – niet voor het boze oog maar voor mannen, vooral
mannen. In het leven van onze dochters is de gewelddaad vaak een man.
Wie dochters heeft, ziet de wereld plots uiteenvallen in slachtoffers en
daders.
We zijn voorzichtig met onze dochters.
Maar
ze groeien bij je vandaan, net zolang tot ze je niet meer kunnen horen.
Ze fietsen nu rond zonder jouw stem in hun rug. Pas in hemelsnaam op,
zeg je in de stilte van je gebeden, pas in hemelsnaam op.
Zij
zijn allang blij dat ze van onze zorgen zijn verlost. De
waarschuwingen, de bezweringen, al die scenario’s. Ze willen vrij zijn
en onbezorgd. Zo moeten ze door de wereld kunnen fietsen, en schuilen
voor de regen zonder dat iemand met duisternis in zijn hoofd ze opwacht.
We zijn voorzichtig met onze dochters. Wees voorzichtig met onze dochters.'
Deze tekst van Tommy Wieringa, die ik net las, geeft zo ontzettend goed aan wat ik voel, dat ik bijna niet anders kan dan het hier op mijn blog laten zien. Met een brok in mijn keel!
Prachtig. Dank je wel.
BeantwoordenVerwijderenHelaas is voorzichtigheid niet altijd genoeg. Een tijdje geleden die twee jonge meisjes, die hadden misschien risicovol gedrag .Maar een eindje fietsen, daar verwacht je geen gevaar.
BeantwoordenVerwijderenZeg dat... aan de ene kant moet je ze loslaten maar als je dan weer zo'n bericht hoort... brrr
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat ze niet geleden heeft, maar ik zie een paar angstige ogen voor me...
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie tekst! Dank voor het delen.
BeantwoordenVerwijderenHet is zo triest en afschuwelijk dat de wereld zo lelijk kan zijn en doen....
Groetjes weer
Ik zit hier nu ook met een brok in mijn keel.
BeantwoordenVerwijderenZo mooi en waar, die tekst. Zo jammer, dat de wereld zo in elkaar zit. Toevallig ken ik zijn dochtertjes ook nog...........
BeantwoordenVerwijderenOntroerende tekst.
BeantwoordenVerwijderenNet zo belangrijk om onze zonen goed op te voeden.
Wat een mooie tekst... het is zo verdrietig.
BeantwoordenVerwijderenHet raakt mij heel erg...
Arme Anne...
Ook ik deelde de gevoelens van Tommy Wieringa en die van jou. Ik kon niet anders als met deze tekst een extra blogje te maken vandaag. Gewoon...om weer te geven wat ik voel. Dank je.
BeantwoordenVerwijderenMooi verwoord!
BeantwoordenVerwijderenBijna iedereen in Nederland is bezig met Anne. Ze blijft in ons hart. Ik heb ook 2 dochters rond die leeftijd. We hopen dat de overheid beter ingrijpt in dit soort misdaad. Deze mensen horen niet rond te lopen in alle vrijheid. Onze dochters moeten leven in vrijheid.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig geschreven, wat een verdriet voor ouders, vriend, familie en iedereen die haar heeft gekend.
BeantwoordenVerwijderenIk moest ook steeds denken aan de twee meisjes die hij eerder heeft misbruikt want voor hen komt nu natuurlijk ook weer alles terug.
Brok, ook in mijn keel.
BeantwoordenVerwijderenIk las het ook. Indrukwekkend. Heb zelf ook geprobeerd er iets over te bloggen, maar pfffft ...
BeantwoordenVerwijderenIk las de tekst in de krant en vind 'm bijzonder indrukwekkend.
BeantwoordenVerwijderenHet is zoals hij het schrijft: je fietst zo lang mogelijk met ze mee maar er komt een tijd dat je je dochter(s) los moet laten...
Lieve groet