De laatste Aedema

Toen ik een paar weken geleden aanwezig was in Kunststof Tv was daar als gast o.a. Marjolijn van Heemstra om te vertellen over haar boek De laatste Aedema. Het boek gaat over Loina, de laatste uit een oud adellijk geslacht. Loina is de laatste en omdat ze vrouw is kan ze de titel niet doorgeven. Ze wil daarom duizend jaar familiegeschiedenis waardig afsluiten. Ze stuit op de geschiedenis van haar overgrootmoeder, ook een Loina. Die Loina verdween ooit van de ene op de andere dag en déze Loina gaat op zoek naar haar verleden.Een verleden dat ook haar verleden is natuurlijk.  Het verhaal leest als een spannend boek, met een verrassende wending aan het slot. En tussendoor lees je toch weer heel wat over de adel. Zoals ik al eerder zei, dat interesseert me. Marjolijn van Heemstra is zelf afkomstig uit een oude adellijke familie en kent die wereld dus van binnenuit. Dit is ook weer zo'n boek dat zo verfilmd zou kunnen worden. Je ziet het gewoon voor je.

Woonbeurs

Was ik toch weer naar de woonbeurs. Elk jaar neem ik me voor dat het de laatste keer is, want duur en druk. Maar elk jaar als ik dan weer alle reclames zie, ga ik toch weer. Ook gisteren. Ik heb hele leuke dingen gezien, grappige zaken, mooie dingen, onbetaalbare dingen. Ik kreeg een glaasje prosecco aangeboden, een woontijdschrift en een blikje cola light. Ik gaf me vaak op voor een nieuwsbrief of vulde mijn mailadres in (één keer op een oude typemachine), in de hoop dat dat een prijs gaat opleveren. Ik nam alleen díe folders mee van winkels waar ik echt belangstelling voor heb. Op één uitzondering na. Een tamelijk dikke verkoper bood mij een folder aan van zijn bedrijf in keukenrenovatie. Toen ik zei dat er bij ons niet veel te renoveren valt, wees hij op zijn buik en zei: 'Ziet u deze buik, mevrouw?'. Dat moest ik bevestigen. 'Nou, ik wil het graag zo houden, dus neemt u deze folder nou maar mee. Wie weet? Ooit?'.
Ik pakte de folder aan.
Al met al was het toch weer leuk. En volgend jaar ga ik absoluut niet!

Lasagne van pannenkoeken

Nou hou ik niet zo erg van koken, maar ik ben wel af en toe op zoek naar iets lekkers, naar een nieuw recept,  iets wat we nog niet eerder aten. Dit is zo'n recept, het stond vorige week in Margriet. Lasagne van pannenkoeken met bechamelsaus, snijbiet en zachte kaas.
Dit ga ik niet maken. Origineel is het wel, maar ik vind pannenkoeken zijn pannenkoeken en lasagne is lasagne. Met beide kun je natuurlijk heel goed varieren, maar om nou lasagne te maken van pannenkoeken, dát staat me niet aan. Het is zoiets als taart van aardappelen of pasta van patat.
Er stond ook een recept bij voor pannenkoeken met citroencrème en karamel. Dat recept ga ik wel een keertje proberen. Hmmmmm!
(Iedere keer dat ik hier pannenkoeken schrijf vind ik het raar, heel raar, ben er nog steeds niet aan gewend).

Kleinkind (2)

Het hoofdje van de baby is bijna even groot als een knikker, en zijn handjes net zo klein als erwtjes. De spieren worden steeds sterker door het gespartel in het vruchtwater. Af en toe krijgt de baby de hik, als zijn maagje vol zit met vruchtwater dat hij heeft ingeslikt. Zo begint het oefenen van de ademhaling, maar ook van het zogen. Het slikken en bewegen van zijn bovenlip is het begin van de latere zuigreflex.De foetus weegt nog geen 100 gram en is zo'n 11 centimeter.

Leuk hè. Dit alles lees ik op een site voor zwangere vrouwen. Per week kun je daar lezen wat er gebeurt, hoe het kindje zich ontwikkelt. En dat doe ik ook nu onze dochter zwanger is, dat lezen. Als ik terugdenk aan de tijd dat ik zelf zwanger was, valt me op dat er tegenwoordig erg veel aandacht aan een zwangerschap wordt besteed.  Toen was er een boek, als ik me goed herinner heette het 'Het grote wonder', dat boek haalde ik af en toe uit de bibliotheek. Mooie foto's stonden er in van ongeboren baby's en dat bekeek ik dan wel eens.  Oh ja en er was een boek dat heette Bevallen en Opstaan en dat was  zo'n beetje de bijbel voor zwangere vrouwen. Dat was het eigenlijk wel. Ik was zwanger, ik werkte en ik vond het heel erg leuk om kleine kleertjes en stofjes voor het kamertje en het bedje te kopen. Ik ging op controle bij een vroedvrouw en verder zou ik wel zien...
Er waren geen echo's, foliumzuur slikken bestond nog niet, en het was gewoon afwachten of het een jongetje of een meisje zou worden. Er heeft ook nooit iemand gezegd dat ik bepaalde dingen zoals rauwe kaas niet mocht eten. Dat roken heel slecht was en teveel zout en alcohol ook niet zo best, dat was eigenlijk alles wat ik wist. Erg ongerust over wat er allemaal mis zou kunnen zijn met de baby was ik ook niet. Er werd ook niets onderzocht. Van een nekplooimeting had ik nog nooit gehoord.  
                                    
The times they are a-changin.

Kamp

We waren vanaf maandag tot nu op kamp en ik zag het met angst en beven tegemoet. Vanwege het weerbericht. Maar dat is ontzettend meegevallen. Ik schat dat we in totaal een uurtje langer dan normaal in het kamphuis hebben doorgebracht. Verder hebben we het hele buitenprogramma kunnen uitvoeren tot en met popcorn bakken in het bos. We waren deze keer in Wijk aan Zee. We waren veel aan het strand, bakten popcorn en pannenkoeken, speelden het dierengeluidenspel en natuurlijk het avondbedspel, er werd voorgelezen, gelachen en soms gehuild, we kregen natte voeten en zand overal waar zand maar kan zitten. We zochten schelpen,zongen zonder kampvuur en deden nummerjacht. Er werden kaarten naar huis geschreven (het is hier luek, maar ik mis jullie wel) We aten overheerlijke macaroni en zaten 's avonds laat op wacht voor de slaapkamers. Daarna namen we een borrel. Ach kamp...   Ik gok dat het voor mij de allerlaatste keer is geweest.

Woedend

Oh man ik ben toch zo ontzettend kwaad. Het zit zo. Wij wonen in een rijtje en voor ons huis ligt een plantsoen. Nou ja, het mag de naam eigenlijk niet dragen, het is meer een soort veldje waar een paar (veel te hoge) bomen staan en wat ongeregelde struiken. Vijfendertig jaar geleden door de gemeente aangeplant en altijd enigszins onderhouden. Maar het ziet er uit als een gribus. Nu gaat het om één van die bomen. Een naaldboom is het, het merk weet ik niet. Hij is hoog, heel hoog en heeft een kale stam. Deze boom neemt bij mij aardig wat (zon)licht weg, maar het ergste zijn de naalden die hij laat vallen. En de denneappels. Dat gaat het hele jaar door, bruine naalden zijn het. Je kunt het aanvegen, maar een dag later is het weer zo. En al die rotzooi loop je naar binnen. Naast de boom ligt een speelveldje met wat toestellen, daaronder zo'n soort zachte landingsplaats, ook helemaal vol met naalden. De hond krijgt ze in zijn pootjes, de kinderen in hun knietjes. De boom misstaat als enige naaldboom bovendien in deze gribus, al begrijp ik dat smaken verschillen. Nou dat leken mij argumenten genoeg om de gemeente te bellen om te vragen of die boom gekapt kan worden. Temeer daar alle omwonenden het er mee eens zijn. Het heeft een maand en heel wat gesprekjes gekost voor er iemand kwam kijken. Dat was vorige week. De man hoorde onze problemen aan, bekeek de boom, zou met zijn chef overleggen en mij laten weten wat er zou gebeuren. Vrijdag belde hij terug. Er was voor de gemeente geen reden om de boom te kappen omdat: -de boom niet misstaat -wij er te weinig overlast van zouden ondervinden -er mensen in Hoorn wonen die de boom wel mooi vinden Desgevraagd gaf hij aan dat het geen financiële kwestie is. Ik heb al mijn gedachten nog een keer gemeld, maar dat werd natuurlijk een gesprek zonder eind. Het is dus zo dat één mens gaat bepalen dat ik te weinig overlast ondervind van zo'n boom. Dat lijkt me niet zo superdemocratisch. De chef spreken dat kon niet. Dus heb ik nu maar een afspraak gemaakt met de betreffende wethouder. Zijn secretaresse meldde dat de wethouder zich eerst in de zaak gaat verdiepen en mij volgende week zal terugbellen.

Seventy before 70

Laatst vroeg iemand of ik aan het hele Postcrossing-gedoe wel eens contacten overhoud. Dat is niet het geval. Het zou makkelijk kunnen hoor, sommige mensen vragen om te gaan corresponderen of mailen.. Maar ik heb het eigenlijk altijd afgehouden en zelf geen initiatief genomen. Ik heb het al druk genoeg. Maar vorige week heb ik voor het eerst zelf een mailtje gestuurd. Aan Jerry in Engeland. Ik kreeg zijn adres en moest hem dus een kaart sturen.  Hij had een leuk profiel gemaakt waarin hij vertelde dat hij via Postcrossing 70 kaarten wilde versturen. En dat was dan één van de zeventig dingen die hij nog wilde doen voor hij 70 werd. Hij is nu 67. Een soort bucket-list maar dan in gezondheid. Dat vond ik een erg leuk idee, dus ik heb hem gevraagd naar de andere negenenzestig dingen. En die heeft hij mij gestuurd. Ik vind het echt leuk om te zien wat hij van plan is. Dit bijv.:

13 Get weight down to 196lbs and keep it there
14 Get weight to 189lbs and keep it there for three months
15 Give money to homeless people on each visit to London for a year
16 Go strawberry picking
Ik wil zijn lijst hier niet plaatsen, maar er staan zowel makkelijk als lastig  te verwezenlijken zaken op.

Ik ben nieuwsgierig van aard, dus ook benieuwd of het allemaal gaat gebeuren. Ja en natuurlijk ga ik zelf ook zo'n lijst maken. Ik ben nog een paar jaar jonger, maar dat maakt niet uit.
'Seventy things to do before 70'
Eerst maar eens even heel goed nadenken.
Wat willen jullie beslist doen? Voor je zeventigste of je dertigste of je veertigste?

Juffie's Warehouse

Is dat nou niet leuk? Zat zo maar tussen de post. Mijn verjaardag is al anderhalve maand geleden, maar ik werd opnieuw vrolijk van dit envelopje. Een Roodkapjekaart die ik nog niet kende én een cadeaubon. Super natuurlijk, dus dank juffies, ik kom vast weer terug in jullie leuke winkel.
Ik zie dat het adres niet helemaal leesbaar is, maar Juffie's warehouse bevindt zich in Haarlem. http://www.juffrouwzonderzorgen.nl/home_shop.php

Kleinkind

Hoera, we zijn hartstikke blij. Het is spannend, mooi, superleuk, tot nu toe gaat alles goed en het duurt nog een half jaar. Maar dan...
Yes!

La vie est belle

Zo'n bord, met zo'n zinnetje, dat valt me meteen op en niet alleen door de grootte. Maar ik wist nog niet meteen waar het voor was. Dat bleek bij een later bezoekje aan de Bijenkorf. Het is een  nieuw parfum van Lancome. (Lancome met een dakje, maar dat kan ik nu niet vinden). Tja en zo'n parfum met zo'n zinnetje, dat wil ik proberen. De verkoopster wilde graag haar verhaal kwijt. Dat dit parfum een statement is. Dat je op zoek moet naar je eigen geluk. Dat er 61 ingrediënten in zitten. Dat het ook Iris bevat en dat ging nog een tijdje door. Ik hoorde het geduldig aan en wachtte tot ze een beetje op een geurstrookje spoot. Ondertussen zag ik aan de andere kant van het pad een verkoopster van Chanel zich zelf echt van top tot teen (letterlijk) onderspuiten met Chanel. 'Da's een goeie voor haar baas', dacht ik nog. 
'Mijn' geurstrookje rook heerlijk, echt waar. Toen dat duidelijk werd deed de parfumdame ook een beetje op m'n pols en raadde me aan een rondje te gaan lopen om te kijken of het echt bij me zou passen en daarna natuurlijk terug te komen om tot aanschaf over te gaan. Ik ben inderdaad gaan lopen, maar niet teruggekeerd. Ik heb veel meer tijd nodig. Het punt is dat ik er nog nooit in geslaagd ben een geur te vinden die echt en blijvend bij me past. Vind ik wel jammer. Maar wie weet, misschien is dit het wel.
En verder vond ik nog dit filmpje van de perslancering van het parfum en dat is toch een andere wereld:

Na regen...

Een mooie dag gewenst

Kan in kookwas

Kan in kookwas, 95 graden - beter 50 -40 graden. Ik wilde vanmorgen een nieuwe oude handdoek in gebruik nemen. Bovenstaand briefje zat er nog op. Geschreven door mijn moeder. Zo heeft ze mij willen behoeden voor ernstige blunders met wassen. Felgekleurde handdoeken te heet wassen of zo. Deze handdoeken kreeg ik, als een soort uitzet.  Het waren er veel, maar zo langzamerhand is er nog maar een klein stapeltje van over. Én dit briefje. Ik zal het bewaren...   

E-Reader

Bij ons in de bibliotheek kun je een e-reader lenen en vervolgens gedurende drie weken gratis proberen. Zo kun je er achter komen of het iets voor je is. Ik kreeg er een kleine instructie bij, die ik maar half snapte, maar ik dacht dat echtgenoot er wel raad mee zou weten.
Toen ik thuis kwam ging het niet meteen. Komt straks wel dacht ik. Enfin, de e-reader heeft drie weken op de bank gelegen. Drie weken en een dag (ik was dus te laat en moest 1 euro 20 boete betalen).
'En... is het wat voor u?' vroeg de biebmevrouw toen ik hem inleverde. Ik heb bekend dat ik in drie weken geen momentje heb gevonden om er eens even voor te gaan zitten en dat mijn conclusie in ieder geval is dat de behoefte niet groot is. Want gelezen heb ik wel hoor in die drie weken.
'Nou, misschien dat u er over een tijdje toch anders over denkt', zei ze, 'dan kunt u het rustig nog eens proberen'.
Misschien doe ik dat wel.

Mary Poppins

Ha, ik ben lekker Mary Poppins aan het (her)lezen. En het blijft leuk. Mary Poppins van P.L. Travers

Dit kleine boekje kocht ik op de Sunday Market. De plaatjes zijn zo grappig. Echt jaren zestig lijkt me. Venz had het wel goed bekeken.

Het zijn maar een paar bladzijden, snel uit dus, daarom het echte boek er maar even bijgepakt. Het soort verhaal waarvan ik denk dat het  altijd iets magisch zal hebben. Het werd geschreven in 1934.  Dat de meeste kinderen van nu waarschijnlijk alleen kennis maken met Mary Poppins door de film en de musical... ach dat maakt eigenlijk misschien wel niks uit.

Vijftien

De laatste, vandaag op zaterdag 15 september 2012. Het was leuk om die foto's te maken. Ik heb er nog een heleboel over, boven de 31 en onder de 100. Maar ik zal op zoek moeten naar een ander onderwerp!

Ik kan natuurlijk ook proberen iets met die foto's te doen. Maar nu niet meer. Morgen...

Six new artist trading cards

Iemand vroeg me of ik geen Atc's meer maak. Maar dat doe ik nog steeds hoor. Ik vind het heerlijk, beetje rommelen, beetje knippen en plakken Dit zijn de laatste zes. Ik kom tot de conclusie dat ik hoe langer hoe meer kleur gebruik en verf. Ruilen doe ik ook nog steeds. En ook dat vind ik leuk om te doen. En voor wie niet weet wat Atc's zijn: klik 

Veertien

Van die mooi gepoetste koperen cijfers... Vandaag, vrijdag 14 september. Morgen alweer de laatste van deze serie.

Beter Engels, Beter Spellen, Beter Rekenen

Beter Engels, Beter Spellen en Beter Rekenen.
Ik doe iedere dag mee. Sterker nog, het is het begin van mijn dag. Meestal nog voor het ontbijt. Veel tijd kost het me niet. Ik ga er pas mee stoppen als mijn score bij alle drie 100% is, na zes weken. Soms maak ik weken achter elkaar geen fout (bij spelling) en dan zomaar opeens twee. Dan ben je dus weer terug bij af. Bij Engels was ik er bijna, maar daar is nu een hoger niveau ingevoerd en prompt maak ik weer fouten. Wat rekenen betreft: tja, daar zitten soms opgaven bij die ik niet snap. En wat me ook regelmatig gebeurt is dat ik het wel snap, maar verkeerd lees wat er nu precies wordt gevraagd. Mijn score daar is dus lager dan bij de talige dingen (en dat is ook altijd zo geweest). Ze vervallen met de opgaven bij rekenen overigens wel vaak in herhalingen. Soms vind ik een opgave echt leuk. Deze bijv. van vandaag:

Wat is het volgende getal in deze logische reeks?

1 - 3 - 11 - 123 -

In eerste instantie zie ik niks logisch, dat duurt even en als ik het dan zie... dan ben ik echt tevreden over mezelf! Zien jullie het?










Hier is de oplossing
1 x 1 + 2 = 3


3 x 3 + 2 = 11

11 x 11 + 2 = 123

123 x 123 + 2 = 15131

Dertien

Deze foto heb ik al eerder laten zien. Het ongeluksgetal dertien, voor alle zekerheid maar gesplitst in 12 + 1. Mooi bedacht toch? Donderdag 13 september...

Herfstklaar

'Het najaar nadert, het herfsthuis lonkt. Niets zo leuk als het nieuwe seizoen ook in je huis te laten zien'.
Dit zinnetje trof me in een reclamemailtje. Maar ook op allerlei blogs waar ik soms kijk of meelees gaat het de laatste tijd over het herfstklaar maken van je huis. Nog nooit heb ik bedacht dat ik mijn huis eens herfstklaar moet maken. Oké, er komt een moment dat de zomerkleren in een kast op zolder gaan. Er komt een moment dat ik een grote bos chrysanten neerzet. Maar verder? Ik doe eigenlijk niets anders in huis dan in de zomer, de winter of de lente. En dat wil ik eigenlijk maar zo houden heb ik nu besloten. En trouwens... het is nog gewoon zomer hoor!!!

Twaalf (september en Jetta)

Twaalf september en ik kan weer eens niet kiezen, story of my life. Dus dan maar alle twee. Overigens ga ik natuurlijk wel stemmen straks. Díe keuze heb ik gemaakt, een hele tijd geleden al. Ik stem op Jetta Klijnsma. Ik zou sowieso PvdA stemmen. Maar ik kies Jetta omdat ik denk dat zij een echte, echte socialist is!

Elf

                                                   Dinsdag 11 september.

Kussen

Dit is het kussen dat ik kocht in de kringloop van Oostburg (Z. VL.) Ik weet nog niet precies wat ik er mee ga doen, maar vrolijk is het wel, vind je niet?

Tien



Maandag 10 september



Spannend

Vorige week begonnen de scholen weer in deze regio. En vandaag mag ik al een dagje invallen. Spannend...

Negen

Het was vandaag 9 september. Daarom laat ik  het Romeinse cijfer 9 zien. Romeinse cijfers heb ik altijd leuk gevonden. Misschien omdat ik van geschiedenis hou, misschien omdat ik snapte hoe het werkt. Als juf heb ik vaak aan kinderen de Romeinse cijfers uitgelegd, min of meer als tussendoortje, want het stond voor zover ik weet niet in onze rekenmethode.
Jammer eigenlijk!

Kofferbakmarkt

Vandaag een dagje kofferbakmarkt. Je meldt je aan bij de organisatie, er wordt een plekje voor je gereserveerd, je vertrekt vroeg van huis (nadat de vorige avond je auto alvast  is volgeladen met spullen die je niet meer wilt hebben), je betaalt 17,50, je stalt je handel uit en je hoopt dat je veel kwijt raakt en dat het nog wat oplevert.
Daarvoor zit je de hele dag eerste rang op je eigen plekje en bestudeer je de mensen die langs je kraam komen. En dat waren er heel veel. Mensen die hun ziel en zaligheid blootleggen voor jou, mensen die zielig doen (en het misschien ook wel zijn), mensen die afdingen, mensen die dat juist niet doen, mensen die hooghartig verder lopen nadat je je prijs hebt genoemd, mensen die blij zijn met wat ze kopen, kinderen die zo aardig zijn dat je ze geeft waar ze verlangend naar kijken en kinderen die gewoon jatten wat er ligt. Kortom... de wereld in het klein en een heerlijke dag. De kosten eruit, een heleboel spullen kwijt en genoeg verdiend voor een etentje voor twee!

Acht

8 september 2012

Takkie

Superleuk toch?  En een eerbetoon aan Fiep Westendorp die in mijn ogen niet genoeg eer kan krijgen.                                                      Westerpark, Amsterdam.

Zeven

Geen flauw idee waar ik deze foto maakte. En scherp is hij ook al niet. Ik denk dat Mr. Reyes te veel bewoog, haha. 
Ik moest echt googelen, maar ik weet het weer. 
Die Reyes is een beroemde NewYorkse baseballspeler. De foto maakte ik in New York weet ik nu ineens weer. In een sportwinkel. Ja logisch, ik doe altijd sportwinkels aan.
En verder was het vandaag vrijdag 7 september.

Sleutels

Vlak voor we naar Zeeland gingen bedacht ik dat ik mijn sleutelbos niet mee wilde nemen. Gesjouw. Maar al te opzichtig laten liggen vond ik ook weer niet zo handig. Dus heb ik ze veilig opgeborgen... maar waar??? Grrr!

Mossels

Oh jongens, wat waren ze lekker, deze mosselen. We aten ze in restaurant De Oude Haven in Mosselstad nr. 1: Philippine.
Als we in Zeeland zijn proberen we altijd een keer mosselen te gaan eten. Dat kan natuurlijk overal, maar vooral in Philippine. Ik beschouw mezelf zo langzamerhand als een kenner en ik kan je verzekeren:  dit jaar zijn ze werkelijk overheerlijk, supermals.
Hoe het kan dat er in zo'n klein dorpje acht mosselrestaurants zijn, dat kun je hier bekijken. Klik
Ps. ik weet dat er mensen zijn die alleen bij de aanblik van een mossel wit wegtrekken. Zijn jullie liefhebbers of juist niet?

Zes

Donderdag zes september: het was (is nog) een prachtige dag!

Oranje

Hoe oranje kan het zijn? Ik was daarnet voor het ontbijt aan het hardlopen. Alles was nog grijs, ik voelde zelfs een paar spettertjes. Ik liep in de polder, maar ik kon al zien dat het een mooie dag gaat worden. Boven zee in de verte klaarde de lucht op. En toen midden in die grauwheid, in de berm, drie goudsbloemen. Zo oranje zag ik ze nooit. Ik heb er stiekem eentje meegenomen.
Gisteren, in diezelfde polder en ook in de berm tegen een heggetje aan,  lathyrus gezien, prachtig paars. Daarvan heb ik een paar peulen meegenomen. Eens kijken wat er van komt...

Groede

Onze lieve Mac heeft het erg naar zijn zin aan 'het schoonste strand van Nederland'. Een strand waar hij ook overdag gewoon mag komen. Aangelijnd, dat wel, maar dat is geen enkel probleem. Dat mag lang niet overal.  In Egmond bijv. mag hij alleen 'smorgens voor tienen en 's avonds na zevenen op het strand. Ik snap het wel, het is in Egmond zo ontzettend veel drukker dan hier,  maar het is ook jammer natuurlijk.
En verder vind ik deze reclame leuk. Want het strand is inderdaad superschoon, in de betekenis van niet vies. De andere betekenis van schoon is mooi, in een beetje ouderwets Nederlands en ook in het Zeeuwsvlaams dialect. En ook dat klopt. Het is hier echt schoon. Ik heb het over Groede!

Vijf

Woensdag 5 september: een foto al fietsend gemaakt van een cijfer op een fiets. Fijne dag allemaal!

Wat een dag

Vandaag heb ik de PZC weer eens gelezen (inclusief de almanak), een bolus gegeten (nou om eerlijk te zijn twee), hard gelopen, een flinke fietstocht gemaakt,  een kringloop bezocht en een geborduurd kussen gekocht, gezwommen in zee (heerlijk water), een onderzettertje gehaakt, gelezen, vispannetje gegeten, sangria gedronken.Tsjonge,  't Lijkt wel vakantie... wat een dag! En straks komt er nog een hoogtepuntje: Dallas weer op tv. Ik verheug me al weer buitengewoon op die gemene kop van JR. En zal Bobby nog zo'n sukkel zijn en hoe was de muziek ook al weer? Ik heb een slechte smaak hoor, dus de kans dat ik het weer leuk ga vinden is aanwezig. Dat is de reden dat ik verder nooit soaps kijk, voor ik het weet ben ik verslaafd en dat wil ik niet. Maar Dallas, ja ik ga echt even kijken. Nog meer liefhebbers, nee zeker?

Vier (en een half)

Dinsdag 4 september: ik vind vier en een half zo leuk dat ik vier maar laat zitten. Uiteraard is deze foto in Londen gemaakt. Mooie kleur ook trouwens...

Drie

Maandag 3 september. Vandaag de eerste schooldag in deze regio. Jarenlang sliep ik niet of nauwelijks in de nacht voor die eerste schooldag. Zenuwen, spannend, zelfs na zo'n lange tijd voor de klas. Dit is de eerste keer dat ik niet na de grote vakantie naar school ga en er was dus geen enkele reden om zo slecht te slapen. Maar deze nacht heb ik bijna een heel boek uitgelezen (Tatiana de Rosnay: Kwetsbaar), dus het zit nog in m'n systeem. Ik heb ook opvallend veel over school gedroomd in deze vakantie. Erg irritant!

Naar Blokkertje toe (2)

Toen ik een tijdje geleden een foto maakte en liet zien van het beeld 'Naar Blokkertje toe', had ik niet kunnen denken dat het er vandaag een tikkeltje anders uit zou zien. Zo leuk, in Hoorn was een cultureel weekend, met een kunstmarkt en allerlei optredens enzo. Ik was helaas beide dagen afwezig, maar dat een deel van de binnenstad opgevrolijkt werd door wildbreiers/hakers is me niet ontgaan. Heel vrolijk allemaal en superleuk om te zien.
Kijk zelf maar. Hiernaast het beeld zoals het nu is. En als je even klikt, hier, zie je hoe het er gewoonlijk uitziet. Ik zal een dezer dagen nog wel wat meer laten zien.

Twee

Nummer twee. Zondag twee september en we hadden best weer vandaag.
Deze foto is gemaakt in Marokko. Je kunt de warmte bijna voelen.

Rekening

Kijk, een rekening is natuurlijk gewoon een rekening. Die betaald moet worden.
Maar toch, als je een rekening zo gepresenteerd krijgt ... is het helemaal niet zo erg.

Eén

Eén. 1 september 2012. En nog maar 121 dagen te gaan tot het eind van het jaar.

Madonna's in Amersfoort

Ook dit was in Amersfoort. In de toren. Een originele kijk op een Madonna. Vind ik.