Albert Heijn

Laatst was ik bij AH op het Museumplein in Amsterdam. We waren naar een van de musea geweest en wilden een broodje kopen en een sapje om in het zonnetje aan de rand van de vijver op te lunchen.
Nu hebben ze daar bij AH zo'n apparaat waar sinaasappels in zitten en waar lege flesjes bij staan om zelf te vullen met het verse sinaasappelsap.
Apparaten en ik.... dat is vragen om problemen.
Maar er stond een duidelijke instructie bij en ik dacht als ik die nou precies zou volgen dan zou het toch wel goed moeten gaan.
Dus ik pakte een flesje en zette het op de aangegeven plaats. De volgende stap was drukken op een hendeltje en dan tijdig stoppen, het flesje wegnemen en de dop er op draaien.
Tja, het ging meteen al mis. Het sap kwam naast het flesje terecht, zo dat het flesje kleddernat werd. Daarna hield ik het flesje vast precies onder de tap en toen ging het prima. Maar er stond toch echt dat je het neer moest zetten, dus ik kon er niet veel aan doen. Behalve dan dat ik dat zelf had moeten snappen.
Zo'n kletsnat flesje wilde ik niet meenemen in mijn tas, dus ik vroeg aan de eerste de beste winkelbediende of er ergens een tissue of een doekje was om te drogen. Antwoord: 'Nee, hebben we niet'.
Zeker chagrijnig dacht ik nog en vroeg het aan iemand anders. Zelfde antwoord. Ook wat snauwerig gegeven.
Nou bij de kassa dan maar, ik heb vaak genoeg gezien dat de cassiere een doekje over de band haalt, als er bijv. een diepvriesprodukt op heeft gestaan waar wat nattigheid van af komt.
'Nee' zei de cassiere, 'ik heb geen doekje'.
'Ja maar ik kan dat natte flesje toch niet in mijn tas stoppen?'.
'Toch heb ik geen doekje'.
Ik heb het flesje laten staan en alleen de broodjes afgerekend. Met de pest in.
Toen ik op weg naar buiten langs de klantenservice kwam stond daar: 'Wij zijn pas tevreden als u dat bent'.
Dus toen heb ik even een praatje gemaakt met de klantenservicedame. En zij wist precies hoe het hoorde.
Ze maakte haar excuus, vroeg of ik tijd genoeg had,  want dan zou zij hoogstpersoonlijk een nieuw flesje voor me tappen en dat droog afleveren. 'En dat hoeft u niet te betalen, mevrouw'.
Ik had alle tijd, dus zo is het gegaan.
'Kan ik nu weer tevreden zijn?' vroeg ze met een knipoog. Ja hoor, dat kon ze, want ik was het ook!
Zo kende ik  mijn AH weer.

Trouwens op het Museumplein is altijd wel wat te zien. Ik heb echt een hele tijd zitten kijken naar poserende mensen op het I AMSTERDAM ding. Leuk!