Ja ja, het is niet te geloven, maar ik heb naailes. En wel van haar: klik.
Anna was (tijdens het eten van een appeltje) zo vriendelijk om even te poseren met de slab die haar oma gisteren voor haar heeft genaaid.
Ik zag er al weken tegenop, heel stom, maar mijn frustratie op naaigebied is blijkbaar behoorlijk groot. Ik heb er uren over gedaan om te leren hoe ik de draad moest spannen en een spoeltje op moest winden en terugzetten in het spoelhuis. Dat kost me heel erg veel moeite. Dan staat er een tekening en die snap ik niet. En er is ook een beschrijving in woorden en die snap ik ook niet. Terwijl ik goed ben in lezen en begrijpend lezen. Maar dit soort teksten...
Dan staat er bijv. nr 24: achteruitnaaiknop. We gaan achteruit naaien. Ik heb aardig wat fantasie, maar ik kan op geen enkele manier bedenken waarom ik in 's hemelsnaam achteruit zou willen naaien.
Het viel mee hoor, de naailes.
Het slabbetje dat ik maakte ziet er op het eerste gezicht aardig uit en het stond mijn kleindochter beeldig. Maar als ik goed kijk, zie ik precies wat er fout is. En dat is voor zo'n klein slabbetje nog aardig wat.
Lidwien is lief en een prima juf. Ze zei dat het voor de eerste keer best goed ging en dat ze wel eens een beginner had gehad die het minder goed deed.
Maar zo'n complimentje vertrouw ik niet echt. Haha, Lidwien is een collega en werkt op dezelfde school als waar ik diezelfde dag nog breuken oefende met een kind met weinig zelfvertrouwen, dat een beetje moest worden opgepept. Wij zijn getraind in peptalk.Ik vertelde dat kind oa dat ik dezelfde sommen met een andere jongen had geoefend en dat hij het toch wel echt super snel begreep allemaal. Hij groeide.
Ik niet, ik zie mijn eigen geklungel.
Er waren nog twee leuke jonge vrouwen op les, die allebei voor hun dochter een jas aan het maken waren. Die worden prachtig. Vast. En als Lidwien dan een aanwijzing geeft dan snappen ze het ook echt. En ze stellen intelligente vragen. Jassen hè, dat is toch echt wel even andere koek dan een slabbetje.
Van de andere kant: Anna zat toch maar mooi mooi te wezen. Met MIJN slabbetje!
Enfin, de volgende les is pas over twee weken. Ik denk dat ik die tijd ook echt nodig heb... om bij te komen!
Ps.: Ik heb geleerd waar knop 24 voor is. Handig!
4 opmerkingen:
Haha herkenbaar de onzekerheid en opgedane eerdere frustratie die je moet overwinnen om aan naailes te beginnen!
Snap ook niets van de geschreven patronen, keer het beleg om??
Vind het nu wel jammer dat ik ook twee weken moet wachten, dan zakt de informatie weer zo weg :-(
Anna ziet er uit om op te eten.
Je gaat ons in de toekomst vast nog Verrassen.
Het is een ware uitdaging om jou een compliment te geven! De slab is enig en ik heb echt-echt-echt mensen op les gehad die er de eerste keer stukken minder van bakten.
Ik ben nu al benieuwd naar je tas!
Meid, je hebt nu al mijn diepe bewondering. Ik krijg bij de gedachte aan een naaimachine al vlekken. Vroeger wel eentje bezeten, maar die heb ik uit pure frustratie van zeshoog over het balkon gesmeten. Nee, niet echt, maar ik was er toe in staat.
Welkom bij de stikkende blogmadammen! Goede keuze! Je gaat hier nog ongelooflijk plezier aan hebben!
En de slab? Die is alvast prachtig... de kleindochter nog prachtiger!
Een reactie posten