Fittest

De gemeente Hoorn bood de inwoners van onze wijk, van 65 en ouder een fit-test aan. Voor vijf euro werd er een en ander onderzocht.
Ik twijfelde even, maar ik vond het initiatief heel goed, dus ik gaf me op en ging.
Op weg naar de sporthal met een leesbril, een agenda en  schone schoenen.
Die in de laatste vijf minuten nog snel even door mijn man werden gereinigd, want ze waren, anders dan ik dacht,  erg smerig. Zelf had ik geen tijd meer,  want ik moest natuurlijk nog iets makkelijks aan doen, haha.
Nog even dacht ik na over eventuele andere hulpmiddelen, maar die waren er niet. 
Er werd van alles onderzocht.
De bloeddruk werd gemeten en de glucose. De reactiesnelheid (de mijne was die van een 21-jarige, hoe is het mogelijk), de knijpkracht. De lenigheid van de schouder en de balans. Tot slot een wandeltest die ik heel goed aflegde, bovengemiddeld. Ha, is al dat gewandel toch niet voor niets.
Helaas werden ook lengte en gewicht  gemeten en de  bmi bepaald, maar daar wil ik het liever niet over hebben. (Trouwens doordat ik prednison gebruik, kan ik er niet veel aan veranderen).
Het was hartstikke goed georganiseerd.
En er deden heel veel wijkbewoners mee. 'He, hoe gaat het, hoe was je bloeddruk, ben je goedgekeurd?'
Fit-testen verbroederen blijkt!
Na afloop een broodje of een gevulde koek(!) en koffie of thee en fruit.
Tenslotte een adviesgesprek met een fysiotherapeut,  met suggesties over hoe beter of meer te bewegen.
Er waren tig vrijwilligers en er was ook een arts aanwezig voor als je echt in de problemen kwam of een vraag had.
Hoewel ik er eerst wat spottend over deed,  vind ik het echt heel goed dat de gemeente (sportopbouwwerk), dit organiseerde, samen met de sportverenigingen en de zorgverleners uit onze wijk. En ik ben blij dat ik er niet al te slecht van afkwam.

Ps.: Dat al dat wandelen dat ik doe, toch echt helpt, is nu al twee keer gebleken. Eén keer bij een fietsinspanningstest in het ziekenhuis en nu dus bij dat wandelgedeelte van de fittest.
Wandelen mensen, dat is het!