Odin, één jaar.

Hm, ik kreeg gisteren een beetje op mijn kop van onze dochter, tante dus van Odin : 'Waarom heb je niet over Odin geblogd? Hij werd één!'
Daar was geen duidelijk antwoord op, ik was er gewoon nog niet aan toe gekomen. Maar hier is hij hoor, onze kleine, grote, jarige kleinzoon.

Hij had een leuke dag met (voor 't eerst in zijn leven) taart, een feesthoedje, veel cadeautjes en visite.
We dachten natuurlijk terug aan een jaar geleden, toen we midden in de nacht en totaal onverwacht naar Den Haag afreisden, om in het ziekenhuis daar de geboorte af te wachten. Superspannend was het. Een bijzondere sfeer ook zo 's nachts in het ziekenhuis. De opluchting toen alles goed was. Pfff. Het kwam weer helemaal terug.
Odin hield het verder bij z'n fles. Z'n papa en mama daarentegen...

Nee hoor, het is nepchampagne. Onze zoon drinkt helemaal niet en verder moest iedereen nog rijden. Trouwens ik vind nepchampagne lekker.
Anna had een prachtig cadeautje mee voor haar neefje Odin. Dat zegt ze altijd: mijn neefje Odin.
Kijk: het lijf van de pinguin is Anna's voetafdruk. Zo leuk. Ze was er ook echt trots op.

Van ons kreeg Odin nog helemaal geen cadeau. Maar straks als hij echt gaat lopen, gaan zijn ouders mooie schoenen voor hem uitzoeken en dat wordt dan ons cadeau.
Er is al zoveel speelgoed. Hij kreeg nog wel de garage die mijn vader voor zijn vader maakte. Door Frits weer van een fris verfje voorzien. Ben benieuwd of hij er net zo veel mee zal spelen straks, als zijn vader en oom dat deden. 
Nou en dan zijn dit de mannen in ons gezin. Natuurlijk hoort onze schoonzoon daar ook bij, maar die was jammer genoeg ziek.

Deze foto vind ik wel bijzonder. Ik heb zelf niet een foto, waar ik met ouders en grootouders op sta. Maar hier zie je drie generaties. Dat is mooi toch?