Totaal aantal pageviews

vrijdag 20 oktober 2017

Veilig en Vitaal

Jaren geleden, onze oudste zoon Bart (36), was nog een baby, werd er aangebeld.
Er stond een man voor de deur en ik deed open.
Hij stak zijn hand uit.
'Hi, Bettie, je kent me niet, nog niet, maar ik ben een collega van Frits'. Hij stelde zich nogal onduidelijk voor.
'Nou, dat is jammer, Frits is er niet, die is  aan het werk'
Het was zo'n beetje koffietijd en toen ik het teleurgestelde gezicht van de man zag, bood ik hem een kopje koffie aan.
Daar ging hij op in. Hij ging uitgebreid zitten, terwijl ik koffie maakte.
Hij dronk een kopje en zat een beetje te kletsen.
Hij was gekleed in een spijkerbroek en een t-shirt.
En toen, zomaar ineens, vertrouwde ik het niet.
Het bedrijf waar mijn man werkte, was geen spijkerbroeken-shirt bedrijf. Iedereen was daar altijd gekleed in pak met overhemd en stropdas.
Het kwam door de kleding dat ik het opeens heel raar vond. En niet alleen raar, ik vond het ook eng.
De tuindeuren stonden open. Ik pakte mijn Bart op uit de box  en rende door de tuindeuren, met Bart, achterom naar de dichtstbijzijnde aanwezige buurvrouw op de hoek, waar ook de tuindeuren open stonden. Ik dumpte Bart bij haar  en rende terug.
Geen idee wat ik zou gaan doen. Maar ik hoefde er niet over na te denken, de man was weg. Gewoon echt weg.
En uit mijn huis was niks weg.
Ik denk achteraf dat het gewoon een soort halve gare was, die zin had in koffie. Onze namen wist hij omdat die op een lei stonden geschreven en die lei stond  voor het raam. Heel duidelijk, in een juffenhandschrift.
Bizar.
En hoewel het een andere tijd was, ook wel naïef van mij. Je  kan het ook gewoon superstom noemen.

Enfin, afgelopen zaterdag was er een Veilig&Vitaal evenement georganiseerd, bij ons in de buurt, voor de ouder wordende mensch. We vonden dat we daar maar eens moesten gaan kijken.
We kregen eerst een voorlichtingspraatje van de politie. Met filmpjes over hoe je belazerd kan worden.
Aan de deur of per telefoon.
Nou heb ik in die 36 jaar natuurlijk wel wat bijgeleerd.
Ik doe niet zo maar meer open en ik weet dat ik geen pincode of pasje moet af geven al lijkt het nog zo echt.  Ik weet dat ik niet teveel geld in huis moet hebben en ook niet op een betaalrekening.
Er werden veel tips gegeven en van de meeste dacht ik dat het logisch was en dat ik het wel wist. Maar  toch was het goed om weer eens even te horen.
Zeker voor types als ik.

Ps: Voor alle andere zaken, die we op dat evenement konden opsteken, was het meeste ons al duidelijk of hadden we al maatregelen genomen of waren we er nog niet aan toe.


9 opmerkingen:

Els04 zei

Dat is niet naïef, dat is lief!

Het lieve leven... zei

Precies..wat Els zegt...wat lief van je! En ja...soms kan dat je valkuil zijn maar gelukkig zul je er meestal gewoon mensen blij mee maken!

Wieneke zei

Ik heb me er allang bij neergelegd dat we in een schijnveiligheid leven. Dit soort initiatieven zijn prima, hoor, maar ik geloof er niet meer in dat je nare dingen kunt voorkomen. Altijd goed opletten, voorzichtig zijn, alles afsluiten, nooit zomaar opendoen .... en één keertje doe je dat niet omdat je afgeleid wordt of toevallig niet helemaal bij de les. BINGO !!! Deze week zijn er in naburige dorpen twee plofkraken geweest. Je zult maar vlakbij zo'n ding wonen. Dát bedoel ik dus.

pourquoi pas ??? zei

Wat een vreemd verhaal. Zou zomaar het begin kunnen zijn van een spannend boek/film. Zouden we nu niet meer doen onbekenden binnenlaten. Ik heb dat weleens gehad bij een bushalte herinner ik me plotseling weer, een auto stopte de man zei me enthousiast gedag , ken je mij nog? Nee zei ik, jawel doe niet zo gek. Ik stapte gewoon in ook omdat ik hem niet wilde beledigen. Hoe stom kun je zijn, bang om te beledigen. Enfin ik leef nog en er is niet gebeurd. Maar ook spannend verhaal toch? ;-)

Sjoerd zei

Het kan iedereen overkomen, en andersom ook wel. Als ik er aan denk zal ik mijn verhaal ook eens publiceren.

Marthy zei

Achteraf vindt je jezelf stom, maar ik denk dat veel mensen hier ingetrapt zouden zijn.

Mrs. T. zei

Altijd goed om er weer aan herinnerd te worden wat wel en niet te doen.

Matroos Beek zei

Zoiets overkomt iedereen weleens. Er zijn nu eenmaal gewiekste mensen die zonder verpinken beliegen en bedriegen. Helaas. Ik gaf ooit een lift aan een koppel met een kindje... (speciaal op de dag voor kerst zomaar heen en terug naar Terneuzen gereden!) ze deden alsof ze heel wat te makken hadden en het mij zouden vergoeden... maar nu even door omstandigheden geen geld hadden voor een taxi of bus... het verhaal is te lang om te vertellen... maar ook het was achteraf niet slim van mij. Ik gaf hen zelfs een beetje zakgeld... dat heb ik uiteraard nooit terug gezien. Ook kreeg ik niet de beloofde bos bloemen en/of het beloofde bedankje. Ik bleef wel woedend achter. Boos omdat ze zo zonder verpinken misbruik van mij hadden gemaakt. Zo gemeen. Wacht tot ik ze nog eens zie! Maar ik zal ze niet meer zien...

Elizabeth zei

Oh, wat een verhaal! Het is maar goed om niet al te goedgelovig te zijn...
In mijn woonplaats lopen er kerels het bejaardenhuis in en halen de sierraden van de mensen weg, gewoon terwijl ze ze dragen... Nou ja, dit was een incident en er is nu een soort noodoplossing van de deuren dicht en extra serveillance...