Was getekend, Annie M.G. Schmidt

Na het Stedelijk, afgelopen zondag gingen we 's middags naar de muzikale voorstelling 'Was getekend, Annie M.G. Schmidt'.
Ik wilde die heel graag zien, maar het kwam er maar steeds niet van.
We hadden deze winter toch wat andere dingen aan het hoofd.
Nu dus wel, met korting zelfs, dus dat was fijn.
Want wat zijn die kaartjes duur!
Ik begrijp het hoor, daar niet van, er moeten heel veel mensen betaald worden, maar dat neemt niet weg dat het duur is.
Als je daar over heen bent, dan héb je ook wel wat.
Zo'n ensemble, jonge mensen die zingen en dansen en spelen... zo perfect.
Een meisje dat de rol van het kind Annie speelt, ook zo goed gedaan. Daar zit natuurlijk een heleboel oefening en coaching aan vast.
En dan nog de hoofdrolspelers: Simone Kleinsma, als Annie.  Wat is die vrouw goed!!!
Maar ook William Spaay,  als zoon Flip van Duin. Een superacteur en bovendien ook een superzanger.
Ja het was volop genieten.
De hele opbouw van de voorstelling, met een zeer jonge, een jonge en een oude Annie. Flip, Annies zoon die vragen stelt. Die zijn moeder wil leren kennen. Zo goed bedacht. 
Er zitten een heleboel grapjes in de voorstelling en ook momenten die me ontroerden.
En dan nog de liedjes, die je bijna allemaal woordelijk mee kan zingen. Ik moet me dan echt beheersen om dat niet te doen.

 Bij zo'n voorstelling mag je geen foto's maken. Dat deed ik dus ook niet, de foto hiernaast pikte ik uit het programmaboekje.
Wij dachten dat het de laatste kans was om te kijken, ik wilde er eigenlijk dus ook niet over vertellen hier.
Maar de musical komt weer terug: van 30 mei tm 15 juli. Daarom heb ik er toch wat over geschreven. Ik hoop dat het duidelijk is dat ik het een aanrader vind.

Er gebeurde nog meer die dag. Toen we de zaal  binnen liepen, na het museum en een zwerftocht door Amsterdam, hoorde ik ineens 'Hee Bertie...'
Toen ik opkeek zag ik mijn neef Arie, met zijn vrouw Anneke zitten. Op rij 10, de rij waar wij ook plaatsen hadden.
Ik had A&A al zeker drie jaar niet gezien. Zij uit Dordrecht, wij uit Hoorn en dan ontmoet je elkaar daar!!!! Er viel dus heel wat bij te kletsen in de pauze. We kwamen nog net niet te laat binnen.
Na afloop zijn we gevieren wat gaan drinken in Americain. Vroeger heette het Americain, het is nu American Hotel. Ik vond Americain mooier. Hoe dan ook, verrassend en gezellig, dat was het.

Toen dat achter de rug was en we op weg waren naar de auto,  belde onze dochter.
Haar schoonzus was die middag bevallen en dochter en schoonzoon  wilden zo graag even gaan kijken. Echt even, want ruim een uur heen en ruim een uur terug. En het was al zeven uur.
Als we nog in Amsterdam waren of we dan even op konden passen. 
Ja natuurlijk konden we dat.  Er is niets leuker dan zo'n pasgeboren baby'tje meteen zien, dat snapten we heel goed.  Zo'n kindje verandert zo snel.

En zo kwam het dat  we aan het eind van de dag nóg een voorstelling hadden.
Een muzikale voorstelling.
Noor en Jet lagen al in bed en hebben zeker drie kwartier liggen zingen met z'n tweetjes. Dan gooien ze ongeveer alle knuffels en slaapzakken en dekens er uit  en gaan beginnen

deze foto is dus al iets ouder, maar zo ongeveer gaat het er aan toe

We zagen het niet, maar hoorden het wel. Luid en duidelijk door de babyfoon.
Wat een repertoire hebben die dames al. Zo knap en  zo schattig...
Eigenlijk kon zelfs Annie er niet tegenop!!