Long Island

 

Ik las het niet , ik luisterde. Tijdens heel wat wandelingen.  Ik vond het boek goed, zo goed dat ik een paar keer een stukje extra wandelde om verder te kunnen luisteren.

Maar een ding was jammer. Dit boek blijkt het vervolg te zijn op Brooklyn,  van dezelfde schrijver. Ik las van hem wel Nora en vond dat heel goed. Maar van Brooklyn wist ik niet, anders had ik dat deel natuurlijk eerst gelezen. 

Niet dat het zo niet duidelijk was hoor.  Dit speelt twintig jaar later

Brooklyn heb ik natuurlijk meteen gereserveerd, dus nu het tweede verhaal:

Eilis Lacey is getrouwd met Toni Fiorello, een Amerikaan van Italiaanse origine met een hele clan familieleden die bijna letterlijk naast ze woont. In Brooklyn.

Eilis is zelf Iers en het leven met die schoonfamilie, die bemoeizuchtige schoonfamilie, is niet altijd makkelijk geweest. Eilis wordt wel gewaardeerd in die familie, dat is het niet en bovendien hebben Toni en zij een dochter en een zoon.  Onder de twintig. 

En dan, eigenlijk totaal onverwacht, verschijnt er een boze man, die Eilis een vervelende boodschap over Toni brengt. Het gevolg is een pittige huwelijkscrisis. Eilis besluit haar moeder op te gaan zoeken,  die nog altijd woont in het Ierse dorp waar Eilis is geboren en getogen. Waar ze voor haar huwelijk een vriendin had, Nancy en een beginnende relatie met Jim Farrell. Nu zijn Nancy en Jim in het geheim met elkaar verloofd. Dat weet Eilis niet. 

Als ik het zo opschrijf klinkt het misschien een beetje als een nietszeggend romannetje. Maar dat is het niet. Integendeel. 

Om te beginnen kan Tóibín schrijven. Heel goed schrijven zelfs. 

Het verhaal houdt je sowieso in spanning. Ik heb wel drie keer bedacht hoe het zou kunnen aflopen. 

En het gaat o.a. over keuzes maken. 

Iets waar ik tot op de dag van vandaag moeite mee heb. Iets dat van alle leeftijden is.