De vierde plinth

 

Altijd gaan wij in London als eerste naar Trafalgar Square (en daarna eten bij de Griek). En dat deden we ook deze keer met onze kleindochter.

Nelson, admiráál Nelson is er natuurlijk altijd. Niet te missen. Hij staat in het midden. 

Dan zijn er vier plinten met een beeld erop,  op de vier hoeken van het plein. Drie daarvan zijn altijd hetzelfde. Alleen op de fourth plinth (sokkel) staat telkens iets anders en ik ben ook altijd nieuwsgierig wat het nu weer zal zijn.  Nou, dit dus deze keer:

Het kunstwerk heet Antelope en is gemaakt door Samson Kambalu uit Malawi

Het is gebaseerd op een foto  van de Afrikaanse predikant John Chilembwe en de Europese missionaris John Chorley. Een foto gemaakt in 1914 bij de opening van een kerk. 

Chilembwe heeft een hoed op. En dat is bijzonder. Dat mocht namelijk niet. Het was Afrikanen verboden een hoed te dragen in het gezelschap van witte koloniale overheersers. 

Een jaar nadat de foto werd gemaaakt,  leidde deze Chilembwe een opstand tegen de overheersing. Hij werd gedood en zijn kerk werd verwoest. 

De kunstenaar heeft Chilembwe heel groot gemaakt om zo de aandacht te vestigen op de  geschiedenis van het het Britse kolonialisme. 

Ik heb trouwens gelezen dat de minister van Defensie heeft voorgesteld om op de vierde plinth een beeld te plaatsen van Alan Turing. 

De Britse regering heeft kort geleden verontschuldigingen aangeboden aan de LGBT-veteranen. En zo'n beeld zou dus heel mooi en zeer gepast zijn.

Alan Turing is echt een held, een oorlogsheld, een groot man. Door wat hij deed, de Enigmacode kraken,  heeft hij miljoenen levens gered en als dank is hij na de oorlog misdadig behandeld. Omdat hij homo was. 

In en in triest. Daarom zou het mooi zijn als dat beeld er kwam. Vind ik.

Tja, steeds een nieuw beeld op de vierde plinth... Jarenlang heeft men gedacht dat dat was om die plinth in feite vrij te houden. Om er dan na de dood van de Queen een beeld van háár te kunnen plaatsen. Kan nog steeds. Je weet het niet...

Wat we ook altijd doen in London

Wat we ook altijd doen in London:  naar Trafalgar Square om te kijken wat er nu weer op de Fourth Plinth staat.

Dit is wat we deze keer zagen.
Het is werk van de kunstenaar Michael Rakowitz en het heet: The Invisible Enemy should not exist.
Nou dan is het nog niet helemaal duidelijk voor mij, maar gelukkig staat er een bord bij om het allemaal uit te leggen.
Rakowitz is bezig met een groot project om  voorwerpen uit het IrakMuseum, die zijn geroofd en vernietigd, na te maken. En dan nog wel van lege stroopblikjes, afkomstig van een bloeiende industrie, die door de oorlog is gedecimeerd.
Dit is een van die nagemaakte zaken.
Het is een zogenaamde Lamassu, een soort stier met een mensenhoofd en vleugels en een kroon.
Deze Lamassu bewaakte een poort in Nineveh, dat is vlakbij wat nu Mosul heet, in Irak.
Opgebouwd in 700 voor Chr. en door ISIS vernietigd in 2015.
Het herbouwen van de Lamassu betekent symbolisch dat deze poortwachter nu door kan gaan met het bewaken van het verleden, het nu en de toekomst van de stad.

Ik vond het mooi werk en een boeiende gedachte. Ik heb goed gekeken, eerst naar het beeld natuurlijk en later ook naar mensen die stonden te kijken. Heel raar dat bijna niemand het bordje ging lezen. Het was hartstikke druk op Trafalgar Square, maar dus bijna niemand die keek. Het zal toch niet zo zijn dat iedereen dit zomaar uit zichzelf had begrepen.

En dan nog over die vierde plinth: ik heb de laatste jaren echt veel verschillende zaken op de plinth zien staan. Een leuk en interessant project.
Lang geleden zou er een beeld van William IV op komen, maar het geld was op en de plinth bleef lang leeg. Pas sinds 1999 wordt er kunst op 'geëxposeerd'.
Er wordt ook nog steeds gesproken over een permanent beeld erop, zoals op de andere drie plinths. Bijvoorbeeld een beeld van Mandela of van Queen Elizabeth.
Dat zou ik jammer vinden, ik vind dit juist erg leuk.  Maar ja, ik heb er niks over te zeggen natuurlijk.

 Op Trafalgar Square, hoorde een potje Sudoku ook tot de mogelijkheden. Ik had er niet aan moeten denken in die hitte. Mij kost het, rustig en in een koele kamer, al moeite. Maar leuk was het wél. 

Trafalgar Square weer!

Natuurlijk dacht ik terug aan mijn eerste keer in London. Dat was in 1970, ik was met drie vriendinnen op liftvakantie in Engeland en we 'deden London aan'.  Op de  zwart-witfoto zit ik in het midden. Het linker meisje is totaal uit beeld. Maar degene die de foto maakte en het meisje rechts zijn nog steeds vriendinnen. 

Enfin, voor Anna was het verhaal van de vierde plinth nog niet zo interessant. 

Het was ook niet zo eenvoudig uit te leggen,  daar ter plekke. 

Maar het maakte niks uit. Trafalgar Square, dat vond ze wel heel erg leuk. En dat is het ook natuurlijk. 

Je hebt er de fontein zoals je ziet op de foto hierboven.                                                                   

En er is meer te zien daar.

Anna zit hier voor wat ooit het kleinste politiebureau in Engeland was. Nu is het een opbergruimte. En Anna ziet ondertussen de wereld langs trekken. 

Natuurlijk gingen we ook nog kijken naar de standaardmaten van de inch en de foot die er liggen. 

Maar het (letterlijk) hoogtepunt  op Trafalgar Square was natuurlijk het klimmen op de leeuwen. Ik weet niet of het mag, maar  ik weet wel dat ik het ook deed, met die vriendinnen. Mij moesten ze er zo ongeveer op hijsen. Maar Anna niet hoor. Die deed dat gewoon even! 

Nog steeds op zoek naar een scone, dus tenslotte even proberen in de Portrait Gallery. Niks ervan!