Natuurlijk bereiden we de kinderen voor op het spel. Ze moeten in ieder geval lange broeken dragen en armen en hoofd zoveel mogelijk bedekt houden ivm teken. Ze mogen niet in bomen klimmen en ze mogen onder geen voorwaarde buiten het afgezette gebied verstoppen. Je houdt het niet voor mogelijk hoe inventief kinderen zijn op verstopgebied. Soms na afloop zeggen ze 'juf je stapte zowat op me en je zag me niet'. Dat klopt. Sommige kinderen bereiden zich zelf ook voor. Die nemen van huis nog donkerdere kleren mee of een bivakmuts en sommigen smeren iets blubberigs op hun gezicht. Zwarte schmink hebben we ook wel eens meegemaakt. Dat was nog moeilijk schoon te krijgen.
Gisteren kondigden we het spel in één van de groepen aan. 'Juf, mijn broer hè, díe zouden jullie nooit vinden', zei er eentje. 'Mijn broer is pikzwart en alleen als hij zou lachen zou je hem zien'. Zelf is deze jongen ook pikzwart, maar had dat geloof ik niet zo in de gaten. Nee, zijn bróér, dat zou pas moeilijk zijn.
Ik vind het een reuze leuk spel Bettie. En ik kan me de spanning van de kinderen helemaal voorstellen.
BeantwoordenVerwijderenIk zoek een elektricien om de stroom te herstellen tussen mensen die niet meer met elkaar praten, een oogarts om de boze blik van de mensen te veranderen , een kunstenaar om een glimlach op het gezicht van de mensen te tekenen, een metselaar om aan vrede te bouwen en een wiskundeleraar om terug te leren rekenen op elkaar.
BeantwoordenVerwijderenIk heb zitten stikken van de lach. Veel plezier gewenst, maar dat gaat vast lukken.
BeantwoordenVerwijderen