Something old ...

Een traditie die teruggaat tot Victoriaanse tijden is dat een bruid Something Old, Something New, Something Borrowed en Something Blue moet dragen op haar huwelijksdag. Ik houd van zo'n traditie en omdat ik het zelf niet heb gedaan toen ik trouwde (ik denk dat ik het gebruik toen helemaal niet kende),  vind ik het extra leuk dat dochter het wel deed.
Old staat voor een link van de bruid met haar moeder of grootmoeder. N. droeg de parels van haar grootmoeder, mijn moeder.Dat ontroerde me.  Het is een symbool voor de voortgang van het leven.
Iets nieuws, dat staat voor geluk en succes in het nieuwe leven als getrouwde vrouw. Iets nieuws is makkelijk natuurlijk. De jurk, de schoenen, de lingerie, de oorbellen, de ring, de bloemen. Er was nogal wat nieuw deze dag.
Something borrowed moet gedragen worden als teken dat vrienden en familie er zullen zijn als het nodig is. Het geleende dingetje moet afkomstig zijn van een gelukkig getrouwde vrouw die daarmee de bruid iets leent van haar eigen geluk. N. had een geleend zakdoekje met roosjes en een kantje. Van mij.
Something blue, dat waren bij N. de nagels van haar tenen die blauw waren gelakt. Dat zag niemand gelukkig. De kleur blauw staat voor trouw en zuiverheid.

Bloemen en Bastogne

Het bruidspaar gaat vandaag op een kort huwelijksreisje naar het eiland waar G. zijn vrouw ten huwelijk vroeg: Terschelling
In het najaar gaan ze dan naar een ander eiland nl. Australië.
Omdat ze vandaag weggaan wilden ze de bloemen die trouw- en feestlocatie versierden, niet meenemen naar hun huis. En daarom zitten wij er midden in!
Hier zie je er een klein gedeelte van.
Tja en veel meer dan  een heerlijk kopje thee, met geurende bloemen en een overheerlijk Bastognekoekje (ik hoef even niet aan de lijn te denken van mezelf), veel meer  heb ik niet nodig om terug te kunnen denken aan een fantastische dag.

Het kopje is trouwens van een rommelmarkt. En ik verheug me al weer op de vrijmarkt van morgen!

Wat een geluk!

Dochter N.  met haar broers... Het is verschrikkelijk, maar ik heb op mijn telefoon niet een goeie foto van het bruidspaar. Anders had ik die natuurlijk eerst geplaatst.
Fotograferen was deze dag niet mijn taak hoor, dus er is niets aan de hand. Er zijn zo gigantisch veel foto's gemaakt. Er komt echt nog wel een hele mooie van G. en N.
Wat was het een fantastische dag en wat hebben we er met z'n allen van genoten. Het begon al met het weer. Vanmorgen regende het echt keihard hier, nu nog trouwens. En gisteren... stralend weer. Wat een geluk!
Ik ben supertrots, want ik heb het stel zelf getrouwd.Ik was buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand. Babs heet dat. Ik vond het een grote eer, maar het was natuurlijk ook doodeng. Het is goed gegaan en dat was heerlijk.
Daarna gingen we varen. N. heeft tijdens haar studie op een rondvaartboot gewerkt, vandaar. Champagne en taart aan boord. De taart was ook zo prachtig. Gemaakt door de broer van de bruidegom. Daarna gingen we naar de feestlocatie. Daar werd geborreld en er was een voortreffelijk diner. En vanaf negen uur barstte het feest los.
En nu is het alweer voorbij. Wat gaat dat onzettend vlug. Vanmiddag gaan we met de families  napraten en nagenieten bij het bruidspaar thuis.

Ding dong ding ding dong

Ding Dong Ding Ding Dong  tralalalalala ... tralalalalala ! Maar dan vandaag!

Voorjaarsmarkt Hoorn

Voorjaarsmarkt in Hoorn... Daar ga ik alleen maar naar toe om de standwerkers te zien. Maar ze hadden niet veel tekst gisteren. Beetje jammer.
Ik wil geen overbodige troep, maar ik moet me wel altijd inhouden. Want wie wil er nou geen handige pluizenkiller of magnetische leesbril. Maar het is me vrij aardig gelukt hoor, mijn enige aanschaf was een klein snoeischaartje. 'Ja die hadden we nou net nog nodig', zei Frits toen ik er mee thuis kwam.

De Dievenwagen

Op het smartlappenkoor hebben we een nieuw lied, de Dievenwagen. Nieuw voor mij,  maar eigenlijk al echt oud, uit 1924. Dat vind ik het leukste. Het lied is geschreven door Willy Chanson. Eigenlijk heette de man Willem Munnik (1884-

1942) en hij vormde samen met zijn broer een komisch duo.

Willy Alberti heeft het gezongen evenals de Amazing Stroopwafels. Ik kende het niet, maar als het eenmaal in je hoofd zit, gaat het er ook niet meer uit. Ik loop het de hele dag te galmen.Met uithalen! Dat is trouwens het nadeel van een smartlappenkoor. Dat je de hele dag die liedjes zingt. En dan heb ik ook nog een man die hetzelfde doet!

Stukje tekst:
't Is altijd geen dief die de wagen ingaat
En da's natuurlijk weer het mooie
Het zijn soms die jongens, die geen dienst willen doen
En die ze de nor maar in gooien
Maar hij die vermoordt - en geld heeft, zo'n ploert
Hem wordt steeds die schande vermeden
Hij wordt echter niet met die wagen vervoerd
Maar in z'n eigen auto gereden

Voorjaarskrans

Een krans! Ik maak een krans! En wat is dit een mooie manier om al die lapjes te gebruiken die ik had gekregen van Lidwien.

De krans is nog niet klaar hoor. Hij moet nog voller en er moet nog een mooi ophanglint aan.
Maar ik word er nu al helemaal vrolijk van en dus laat ik hem alvast zien.
Je hoeft er niet handig voor te zijn of erg creatief. Het is een kwestie van lapjes zoeken, stroken maken, strikken, kartelen en dan ziet het er al gauw leuk uit.

Het briljante idee is van haar: klik

Winkelgedoe

Deze ring wilde ik misschien wel kopen. Zilver met zirkonia en niet al te duur. Ik zag hem bij V&D in Leiden. Hij bevond zich in een soort plateautje met nog heel veel andere ringen en hij zat vast aan een kettinkje dat je een klein stukje omhoog kon trekken. Zo kon je dan de ring passen. Prima tegen diefstal natuurlijk.

Maar ik vond op die manier passen niet genoeg. Ik wilde hem echt goed om m'n vinger zien, zonder prijskaartje en ik wilde mijn hand in een spiegel kunnen zien.
Dus ik vroeg een verkoper om hulp. Maar helaas: 'Dat lukt niet mevrouw'. 'Hoezo niet?' 'Ja, ik mag 'm niet losmaken, zo is het systeem'. 'Maar ik ga toch geen ring kopen die ik niet goed kan passen?' 'Toch ga ik hem pas losmaken als u de ring echt koopt'. Nou ja, dat deed ik natuurlijk niet.
Een dag later zag ik dezelfde ring in V&D Hoorn en ik dacht ik ga het nog eens proberen. Aanvankelijk kreeg ik het zelfde verhaal. Van het systeem en zo. En ik wilde al bijna het pand verlaten toen de verkoopster toch een beetje ging twijfelen en er een oudere verkoopster bij riep. En die maakte de ring los en ik kon hem uitgebreid passen. Ik heb hem ook gekocht, maar het is toch wel heel raar dat men in zo'n bedrijf blijkbaar liever aan het systeem vasthoudt dan te willen verkopen.

Nog meer winkelgedoe
Ik heb een paar weken geleden een heel mooi en nogal duur vest gekocht. Net nieuw binnen gekomen. Ik heb er twee dagen over nagedacht en toen was ik om. Ik dacht als het weg is, is het voor mij besloten. Maar het was er nog. Een paar dagen geleden was ik in een winkel in Zutphen. Een leuke winkel en 'mijn' vest hing er ook. Ik keek natuurlijk even op het prijskaartje en kon het bijna niet geloven. Mijn vest was maar liefst 39 euro duurder in Zutphen. Negenendertig! Dat kan dus zomaar. Wat had ik de pest in gehad als het andersom was geweest. Maar ik vind het ook heel raar dat het zomaar kan. Ik heb het verteld in de winkel waar ik het vest had gekocht. Voor de kenners ViaVia in Hoorn. 'Mevrouw' zei de verkoopster daar, 'U zou hier nooit meer zijn teruggekomen. En nu wel!'



Daar had ze volkomen gelijk in

Stuur een Foto: detail

'Details' vraagt Els deze week bij Stuur een Foto. Ik heb deze foto gekozen. Een detail van een weg waar ik aan het wandelen was. Als je wandelt zie je meer!
En hier (klik) kun je nog veel meer details bewonderen.

Terreur van Wielrenners

Oh wat ben ik kwaad. Ik was vanmorgen pas laat aan het hardlopen. Ben nu net terug. Gisteravond was het lenteuitje van mijn oude school (waar ik trouwens gisteren en eergisteren had gewerkt) en dat ging gepaard met (veel te veel) eten en wijn. Dus vandaar dat ik pas laat ging lopen. Tot nu toe had ik nog nooit echt last gehad van zo'n groep wielrenners. Die staan blijkbaar later op en fietsen op deze tijd. Maar vandaag wel, vandaag had ik er last van en niet zo'n beetje. Mijn hardloopronde gaat over een fietspad, een fietspad met een middenstreep. Er is geen voetpad of stoep op dat gedeelte dus ik loop op het fietspad aan de uiterste linkerkant van het linkergedeelte en ik loop tegen het verkeer in. Er kwamen mij vanmorgen geen wielrenners tegemoet, maar wel veel grote groepen achterop. Die hoor je aankomen, ze maken erg veel lawaai. Maar ja ik kan niet nog linkser gaan lopen dan ik al doe, dus aanvankelijk liep ik gewoon door. Nadat ik drie keer op het laatste nippertje in de berm had moeten springen (met een hartritmestoornis van de schrik) ben ik bij de volgende zes groepen maar vast uit voorzorg in de berm gaan staan. Dat is toch niet normaal, stelletje mafkezen. Ik had kletstnatte voeten en dat loopt niet echt lekker. Volgende keer loop ik weer vroeg, maar dat neemt niet weg dat ik het gewoon schandelijk vind hoe die 'sportievelingen' zich gedragen!

Roodkapje 6

Weer eentje, van Sarah uit Duitsland. Sarah vraagt me waarom ik nou juist Rotkäppchen verzamel en wat voor betekenis dat sprookje voor me heeft.
Geen enkele betekenis. Ik vind gewoon het beeld leuk van een meisje met een mandje. En ik zag de verzameling Roodkapjekaarten bij haar (klik) en vond dat zo leuk dat...

Er zal ongetwijfeld een diepere betekenis zijn, maar die wil ik niet eens weten.

Vervallen

Ik heb een zwak voor vervallen huizen en gebouwen.

Als ik kon schilderen zou ik dit wel willen schilderen...

Soldaat van Oranje

Wij waren gisteren naar Soldaat van Oranje. Ik denk dat inmiddels half Nederland deze musical al heeft gezien. En ik had alleen maar positieve reacties gehoor. Ik ken mensen die twee keer geweest zijn. Dat begrijp ik nu helemaal. Want oh wat was het prachtig. Zo ontzettend mooi om te zien. Dat decor, het feit dat het publiek draait.. Echt meer dan geweldig. En als je nog niet geweest bent en je hebt nog tijd (en geld): GAAN!

Boekwinkel

Vorige week schreef ik dat de bestelde boeken op me lagen te wachten toen ik thuiskwam. Dat waren de boeken die je hiernaast ziet. Twee oude meisjesboeken, geschreven door Freddy Hagers. Als ik zo'n boek zou zien dat ik niet kende en de naam van de schrijver stond er niet op, zou ik onmiddellijk weten dat het door Freddy Hagers was geschreven. Of door Guus Betlem, want Freddy Hagers is eigenlijk Guus Betlem. Het is een bepaalde, zeer herkenbare schrijfstijl. Ik vind die boeken superleuk om te lezen en vooral ook om te bekijken. Want de illustraties van Hans Borrebach vind ik ook geweldig. Het boek Ottelientje hiernaast is niet geïllustreerd door Hans Borrebach, maar door Lies Veenhoven. Ook leuk hoor, maar geen Hans Borrebach.

Wat ik verder eigenlijk wil zeggen is dat ik geen klant ben van Bol.com. Ja als je leest over 'bestelde boeken' zou je dat kunnen denken. Maar ik heb besloten mijn boeken altijd in een boekhandel te kopen. Want wat is er nou fijner dan lekker snuffelen in een boekwinkel. Het boek even vast houden, stukje lezen enz. En als iedereen nou maar steeds naar zo'n internetwinkel gaat zijn er straks niet eens boekwinkels meer. Dus ik vind een internetwinkel goed voor mensen die niet in een gewone winkel kunnen komen, maar verder niet. En de boeken die ik besteld had, die vind je niet in een boekwinkel, die waren van een particulier.

Toeval

Zondag waren we bij de uitzending van Kunststof tv. Na afloop van zo'n uitzending blijf je, als je dat wilt, daar eten. Wij willen dat, haha, hoeven we niet te koken en bovendien is het altijd lekker en meestal ook gezellig.

Gisteren was het zelfs erg gezellig. We kwamen voor de uitzending aan tafel te zitten met mensen en maakten een praatje. Na de uitzending kwamen we weer met dezelfde mensen aan tafel voor het diner. Leuk! Maar nu het bijzondere: op een gegeven moment vertelde de vrouw dat hun dochter ging trouwen. 'Nou, dat is toevallig, onze dochter ook'. Wat leuk, wanneer jullie dochter?'

Het bleek dezelfde dag te zijn. En dat niet alleen, ook nog eens op dezelfde locatie: het Schellingwouder Kerkje. Onze dochter om 13.00 uur. Hun dochter daarna, om 16.00 uur.

Dat is toch niet te geloven. Twee totaal onbekende echtparen komen bij Kunststoftv samen aan een tafel te zitten ...

Bruiloft

Dochter was gisteren even in Hoorn. Wij waren niet thuis. Kennelijk heeft ze even iets gegeten, want dit briefje vond ik op tafel!

En ze heeft gelijk, het gaat nu echt snel.

Daarnet hoorde ik op de radio dat de temperatuur in de laatste week van april gaat stijgen. Mooi nieuws!

Lapjes

Een grote vuilniszak vol met overblijfsels van haar naaiwerk... Die kreeg ik deze week van Lidwien.

En zo zagen de stapeltjes eruit na mijn 'bewerking'. Dwz. dat ik ze allemaal recht heb geknipt of gescheurd. Wat ik er mee ga doen is nog geheel onduidelijk, maar ik geniet al zo van die stapeltjes. Het zijn ook allemaal stofjes die ik leuk vind: stippels, ruiten en bloemen.

Henk en Toos

Henk en Toos... bijna altijd leuk. Deze vind ik zelfs erg leuk!

Zo, hard gewerkt vandaag. Ik was net uit bed toen ik werd gebeld en gevraagd om een dagje te werken. Ik had bijna nee gezegd (want ik zou eigenlijk dit en dat en zus en zo), maar toen ik hoorde voor welke groep het was, zei ik met veel plezier ja. Het was namelijk een eindgroep en dus helemaal mijn stiel. Leuke dag gehad, net als vroeger.

Van een van mijn lieve collega's kreeg ik een grote zak superleuke lapjes mee. Er stond een pot thee op me te wachten toen ik thuis kwam en er was een pakje van de post met daarin twee bestelde boeken. De Libelle lag er en drie kaarten van Postcrossing, waaronder deze van Inge Loök. Mij gestuurd door Liisa uit Finland. Nou, dat was nog eens een leuke thuiskomst. En nu ga ik eerst even koken. Morgen mag ik weer een dag werken. In een andere groep. Ik word nog eens all-round!

Beter Rekenen

Oh wat krijg ik dan toch de pest in. Heb ik met Beter Engels alles goed. Met Beter Spellen ook. Komt er bij Beter Rekenen iets over hexadecimale getallen en een zestientallig stelsel. Tja, dan haak ik af, ik snap er echt helemaal niks van. Hexadecimaal, ik heb de term zelfs nog nooit gehoord. Vroeger moest er op mijn opleiding wel eens gerekend worden in het tweetallig stelsel. Waarom weet ik niet meer hoor, misschien om te laten zien hoe moeilijk het is voor een kind om het tientallig stelsel te gaan beheersen. Als dat inderdaad de boodschap was, kwam die goed over want ik begreep er niet veel van. Nou ja, ik had deze som dus ook niet goed: grrrrr!

In de computerwereld kom je weleens in aanraking met hexadecimale getallen. Deze getallen horen bij het zestientallig stelsel. Behalve de cijfers 0 t/m 9 zijn er ook nog de letters A t/m F:Voor getallen vanaf 16 zijn twee tekens nodig: hexadecimaal getal 10=16, 11=17, enzovoort tot 1F=31. Dan komt hexadecimaal 20=32 en telt de reeks weer verder.De decimale waarde van het hexadecimale getal 2E is .

Zegels

Ah, ik heb net zegels zitten plakken. Wat een achterlijk systeem eigenlijk. Maar ja, ik doe het al zowat m'n hele leven. Vroeger deed ik het voor mijn moeder, toen vond ik het wel een gezellig klusje. Nu wil ik het niet meer, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om ze zomaar weg te gooien, die zegels. Dus knip ik en plak ik. Acht volle spaarkaarten heb ik en dat levert 16 euro op. Best veel. Wat zal ik daar nou eens mee gaan doen? Bloemen, denk ik. Ja een mooi boeket,dat gaat het worden. Wie van jullie spaart zegels?

Toen God een konijn was - Sarah Winmann

Soms kies ik in een boek op de titel, soms op de omslag. In het geval van dit boek spraken titel én omslag me aan en bleek het een zeer terechte keuze te zijn. Een geweldig boek. Origineel, goed geschreven. Ik heb het nog niet uit, maar het is zo'n aanrader dat ik er vast over post.

Achterflap: 1968. Het jaar dat heel Parijs de straat opgaat. Het jaar dat Martin Luther King zijn leven verliest om een droom. Het jaar dat Eleanor Maud Portman wordt geboren.Het wereldbeeld van de jonge Elly wordt gevormd door de mensen om haar heen: haar liefhebbende maar hinderlijk afwezige ouders; een beste vriendin die naar patat ruikt; een lesbische tante die filmster is, een oude joodse buurman die het niet zo nauw neemt met de waarheid; een bejaarde dandy die al dansend haar leven in komt, meteen gevolgd door een Shirley Bassey-imitator, en, natuurlijk, een konijn dat god heet. In een kindertijd die zowel gewoon is als buitengewoon, is Elly's enige constante haar broer Joe.Twintig jaar later zijn Elly en Joe volwassen en nog net zo close als ze altijd waren. Totdat, op een zonnige ochtend, een wereldschokkende gebeurtenis hun band voor altijd dreigt te verbreken.Toen god een konijn was is een roman over een kindertijd, over opgroeien, over vriendschap en familie, triomf en tragedie en alles daartussenin. Maar bovenal is het een roman over de liefde in al haar vormen.

Dus nu ga ik lekker verder lezen. Geeft niks hoor, dat het regent!

Stuur een Foto: Pasen

Ik wens iedereen een vrolijk, gezellig, mooi, feestelijk Paasweekend!

(En bij Stuur een Foto is het ook Pasen: klik)

Zoekplaat

Deze plaat zag ik op Facebook bij Merna. De bedoeling is dat je de kikker vindt.

Er zijn dan mensen die het onmiddellijk zien, mensen die het niet zien en mensen die het na een tijdje (al dan niet gefrustreerd) zien.

Ik hoorde bij de laatste soort, maar ik vond hem in ieder geval en dat is al mooi, want anders was ik nu nog aan het zoeken.

En jullie?

Lapjes

Een knoop ergens aanzetten, lukt nog net. Maar dat is het dan wel zo'n beetje op het gebied van naaien. En toch ging ik naar de lapjesmarkt, vanmorgen in Hoorn.

Het zonnetje scheen er op los en tsjongejonge, wat zijn er een boel leuke stoffen en wat ziet het er allemaal vrolijk uit.

Vrolijk werd ik ook van de mevrouw die nijlpaardenstof vond zocht voor een jurkje voor haar dochter. Ik hoop dat ze het heeft gevonden. ! En van Lidwien met wie ik nog even op een terrasje zat. Zij kan wel heel goed naaien en gaat voor een van haar dochters een giraffenjas maken. Hoe leuk is dat? Dat je gewoon kan zeggen dat je dat gaat doen!

Wakker!

God schiep de dag
En God schiep de nacht
Maar de wekker heeft hij nooit bedacht!

Gedicht van echtgenoot. Tien seconden nadat de wekker ging. Zeg nou zelf, dan begint de dag toch leuk?

Mijn zus woont op de schoorsteenmantel

Die titel alleen al: Mijn zus woont op de schoorsteenmantel. Van Annabel Pitcher. Eindelijk weer eens een boek dat ik achter elkaar uit wilde lezen.

Het is het verhaal van de tienjarige Jamie. Een van zijn tweelingzusjes, Rose, is toen Jamie vijf was, bij een terroristische aanslag om het leven gekomen.

Sindsdien is er in het gezin geen normaal leven meer. Moeder is er vandoor met iemand van de praatgroep; het andere zusje Jas(mine) heeft eetproblemen en lijkt in niets meer op de dode Rose; vader is aan de drank, haat moslims en verwaarloost zijn kinderen. Jamie ziet zijn moeder nooit meer en moet zien te handelen met dit leven. Als ze naar het platteland verhuizen omdat daar geen moslims zijn, wordt Jamie op zijn nieuwe school gepest. Maar hij sluit vriendschap met Sunya, nou net het enige moslimmeisje. De gevoelens en gedachtes van Jamie zijn prachtig, bijna onderkoeld beschreven. En juist dát maakt het ontroerend. Het liefst zou ik nu willen vertellen hoe het verder gaat, maar dat doe ik niet.

Karnemelk met appeltaart

En lekker dat-ie is! Eigenlijk is het een ronde cake met appelstukjes erin en bovenop kruimeldeeg met kaneel. Het gekke vond ik dat er karnemelk in het beslag voor de cake moest. Ik ben niet zo dol op karnemelk, dus dat was niet in huis en ik kocht een pak. Bleek dat er slechts twee eetlepels karnemelk in moesten. Normaal gesproken had ik gezegd 'dan maar zonder', maar ja nu had ik het al gekocht dus de karnemelk ging erin. Misschien dat het daardoor zo'n lekkere smaak werd.

Enfin , ik heb net hardgelopen dus ik vind dat ik wel weer een stukje heb verdiend. Met een glas karnemelk erbij...

April Challenge Mary Green

Made a new Atc, using the images Mary Green provided: http://greenpaper.typepad.com/green/2012/04/april-collage-challenge.html#comment-6a00e008c9f15d88340168e98eaff8970c

Stuur een Foto: Lente

Vanmorgen hadden we een tamelijk belangrijke afspraak in Amsterdam. Om 8.45 uur. Maar ja, er is altijd file. Altijd. Dus wat te doen? Met de trein? Dat gaat ook nogal eens mis. Vroeg weg dan maar, om 6.00 uur. Aldus geschiedde. De wekker ging om vijf uur en we vertrokken. Haha, we hadden GEEN file, heel even langzaam rijdend verkeer in de buurt van Purmerend, maar dat was het dan ook. Zodoende waren we om kwart voor zeven in Amsterdam en dan is het nog lang hoor tot kwart voor negen. We waren in de buurt van het Amstelpark en besloten daar maar wat te gaan wandelen. De hond was mee en wel aan een loopje toe. Eigenlijk was het park nog niet open, maar we werden niet tegengehouden.
Het was nog heel stil, pas toen we weggingen zagen we een ander mens. En mooi dat het was. Al die bloesem, echt prachtig.
Deze foto telt ook voor het Lente-thema bij Stuur een Foto. Klik!

Muis

Ben wat laat vandaag, want gisteravond om 23.30 trippelde er een muis door de kamer. Frits en Dirk hebben hem gevangen en buiten losgelaten. Ik ben daar geen getuige van geweest natuurlijk (ik zat al boven) en ik ben zo lang mogelijk boven gebléven vandaag. Ben nu aan het bedenken waar ik vanmiddag, vanavond en morgen eens naar toe zal gaan!!!!