Babyboekje

Wat een schattig kaartje hè? Ik was blij toen ik het vond op de rommelmarkt in Haarlem. Ook omdat ik er maar 50 cent voor hoefde te betalen. Eigenlijk is het meer een antiekmarkt dan een rommelmarkt daar en ik vind er bijna alles veel te duur. Maar dit kaartje dus niet. De naam van de schilderes staat er op: A. Kermer. Jammer genoeg kan ik niet veel over haar vinden.
Het plaatje kwam me zo bekend voor. Ik heb echt mijn hersens zitten pijnigen om er achter te komen waarom.
Gelukkig schoot het me te binnen.
Toen ik een baby was hadden mijn ouders een boekje, zoals ik dat voor mijn kinderen had en Anna's ouders voor Anna, waarin de groei  kon bij worden gehouden. Gewicht, eerste tandje, inentingen, eerste lachje, dat soort zaken. Kijk, dit boekje was van mij:

Nu zie je waarom ik de tekening meteen herkende. Die An Kermer had echt een aparte stijl. Wel bijzonder dat het schattige kleutertje met een brandende kaars en een pop in haar hand de trap op mag lopen.
En leuk om het boekje weer eens uitgebreid te bekijken. Wonderlijk genoeg is het mijn vader geweest die sommige dingen heeft ingevuld. Niet mijn moeder en dat is echt heel gek. Mijn moeder heeft alleen ergens achterin geschreven dat ik mazelen ('55), rode hond ('56) en waterpokken ('57) had. En pal daaronder schreef mijn vader in 1978 ( ik was toen 26): herinenting pokken.