Khaled Hosseini: En uit de bergen kwam de echo

Een nieuw boek van Khaled Hosseini. Ik reserveerde het meteen toen ik er van hoorde, bij de bieb, omdat ik na zijn vorige twee boeken,  alles van deze schrijver wil lezen.
En ik héb het boek achter elkaar uitgelezen.
Het is het verhaal van Abdullah en zijn jongere zusje Pari. Twee Afghaanse kinderen die sinds hun moeder is gestorven en zij een stiefmoeder hebben, nog meer van elkaar houden. Ze zijn arm en Pari wordt verkocht aan een rijke, kinderloze vrouw en haar man. Zij is drie op dat moment en te jong om zich later veel te herinneren uit haar eerdere leven, zo blijkt. Pari verhuist met haar 'moeder' naar Frankrijk en komt pas heel veel later achter haar afkomst. Ze is dan al met pensioen.
Hosseini kan schrijven en goed ook. Hij is een echte verteller. Maar toch vind ik dat er in dit boek een beetje teveel verschillende verhalen door elkaar spelen. Het gaat niet alleen over Abdullah en Pari of over de nieuwe ouders van Pari. Het gaat over allerlei mensen die zijdelings met ze te maken hebben. En dat leest nog steeds goed weg, maar is in mijn ogen een beetje onnodig en ook onnodig verwarrend bij vlagen. Het verhaal eindigt pas als Abdullah en Pari oud zijn geworden.
Als ik cijfers zou moeten geven, kregen zowel De vliegeraar  als Duizend schitterende zonnen een tien. En dit boek een acht!