San Michele, Burano en Murano

Enfin, die eilanden dus.
We bezochten er drie (niet op een dag), maar er zijn er nog veel meer.
M. Sasek heeft ze niet getekend, in ieder geval niet in zijn boek. Dus vandaag  alleen maar een paar foto's van mij.
We gingen eerst naar het begrafeniseiland San Michele. Ik heb gelezen dat het er erg vol is en dat tegenwoordig alleen de Venetiaanse elite geld genoeg heeft om daar begraven te worden. Maar dan heb je ook wel wat. Een prachtige rustige plek op een ommuurd eiland ( ommuurd om wind en water geen kans te geven). Er liggen een paar beroemde Russen, Strawinsky bijv. en Sergej Diaghilev, de oprichter van het Russisch Ballet. Pas later las ik dat de vrouw van Multatuli, Tine,  ook daar begraven is. Had ik het eerder geweten, was ik ook naar háár graf op zoek gegaan. Nu vonden we alleen de bovengenoemde heren. Er liepen opmerkelijk veel Russen rond, maar de graven zagen er niet mooi uit.

Van het tweede eiland heb je al een klein beetje gezien op die waslijnfoto's van gisteren. Het eiland van de gekleurde huizen: Burano.
Dat was ook zo iets. Je komt er aan op een boot met toeristen en je denkt 'Goeie help, als wij hier met z'n allemalen moeten rondlopen...'  Dus  toen iedereen vanaf de boot dezelfde kant op ging in de aangegeven richting, keerden wij om en liepen precies tegengesteld. Heerlijk rustig was het.
Burano vond ik ook echt een hoogtepunt. Zo mooi met al die kleurtjes! Vrolijk en zonnig.

En tenslotte bezochten wij Murano. Dat is het beroemdste eiland denk ik. Het eiland van de glasblazerijen. Daarvan zijn er nog maar een paar. Wel zijn er gigantisch veel winkels en winkeltjes waar prachtig glas wordt verkocht. Vazen, sieraden, glazen, enfin noem maar op. Maar ik heb niet zoveel met glas, dus na twee winkels hadden we het wel gezien. En ik vond het er verder lang niet zo leuk als op Burano. Gelukkig had ik dat allemaal van tevoren bedacht en dus waren we er maar heel kort en dat was lang genoeg.