Aan de kant, ik ben je oma niet!

Een verlaat verjaardagscadeau kreeg ik van M. en B. Ik had het al heel lang in huis, dat kwam omdat zij gingen verhuizen en dan was het boek er maar vast, maar ik had me beheerst en echt niet gekeken al wist ik natuurlijk wel dat het een boek was.
Het is niet gewoon een boek, het is een geweldig boek. Bijzonder origineel ook.
Het gaat over verschillende bewoners van een bejaardentehuis. Steeds in twee gedichten lees je van iedere bewoner hoe ze vroeger waren en hoe ze nu zijn. Daarbij dan een fantastische tekening. Zo maken we bijv. kennis met Meneer van Mandersloot, de laatste veteraan, met Mevrouw de Vries en haar niet te stuiten klauterdrang, met Meneer Zeybek en zijn Turkse thee en met de dames Jansen en Verbruggen van daar komt de bruid.
Dus eerst zoals ze nu is en dan zoals ze vroeger was, Mevrouw van der Marel:

 

Echt een heel bijzonder boek, waar ik erg blij mee ben!

Gevonden op de boekenmarkt

Dit zijn mijn boekenmarktaanwinsten van de laatste tijd. Ha, maar liefst vijf (5) gouden boekjes. En wat zijn ze toch leuk. Het Amerikaanse boekje niet natuurlijk, maar de andere zijn allemaal bewerkt door Annie M. G. Schmidt of door Han G. Hoekstra. De verhaaltjes zijn altijd mooi en het loopt ook allemaal goed af.
Meer nog dan van de teksten, geniet ik van de plaatjes. Ik leer de illustratoren inmiddels heel goed kennen. Margaret Wise Brown bijv. en Elizabeth Orton Jones. Eloise Wilkin van het Amerikaanse boekje kende ik nog niet. Maar nu wel. Mijn verzameling breidt zich uit.

En dan nog deze boeken. Daar zitten drie kinderboeken bij en een boekje óver kinderboeken. De bovenste vier.
Dan nog vijf boeken die ik gewoon wilde lezen. Mannen van Sliedrecht van K. Norel, dat zal wel erg ouderwets zijn. Maar ik ga het toch lezen.
Het gaat over Sliedrecht en boten en baggeren en dat is en deel van mijn jeugd. Mijn vader woonde als jongen lang in Sliedrecht. Twee tantes woonden er. Vandaar.
Asta's ogen had ik uitgeleend en heb ik nooit terug gekregen.  Was niet bij de een, die het doorgegeven had aan iemand anders en daar was het ook niet. Ik vond dat een erg goed boek, ik geloof dat ik er wel eens over heb geschreven. Enfin, ik heb het weer terug.
De andere drie ga ik gewoon lekker lezen!
Voorlopig geen boekenmarkten meer. Volgend jaar nieuwe kansen.

Magic in the Moonlight

Net zoals ik soms zin heb in een eenvoudig (doch smaakvol) romannetje om te lezen, heb ik ook wel eens zin om een 'eenvoudige' film te zien. Zo een waarbij ik niet al te zeer hoef na te denken, geen oorlog, geen ellende, waarbij er geen ingewikkelde verhaallijnen zijn, waarin eventueel wat te lachen valt en als het meezit met een goede afloop.
Over de afloop zeg ik uiteraard niets, maar verder voldoet deze film Magic in the Moonlight aan mijn criteria. Het is dan ook volgens de flyer een romantische komedie.
Er is nog meer: alles ziet er prachtig uit, de kleding, de locatie, de auto's, de huizen. Ja, echt mooi. En dan heb ik het nog niet eens over Colin Firth, de hoofdrolspeler. Die ziet er ook prachtig uit. Ha! Evenals zijn tegenspeelster trouwens.
Het verhaal:
De illusionist Stanley Crawford wordt door zijn beste vriend gevraagd onderzoek te doen naar Sophie Baker, een medium. Zij is bezig voet aan de grond te krijgen in een zeer rijke familie aan de Cote d'Azur. 
Stanleys vriend vertrouwt het niet, maar is niet in staat om Sophie te betrappen op 'vals spelen'. Alles wat zij demonstreert op het gebied van helderziendheid lijkt echt te zijn. Ook Stanley, hoewel zeer wantrouwend, komt onder haar invloed.
En verder zeg ik er niets van. 
De inleider in het filmhuis vertelde dat de film zeer wisselende kritieken kreeg. Maakt mij niet uit. Ik heb er van genoten en echtgenoot ook. Een feel-good film.

Donderdag... Rommelmarkt

Ineke zag nog meer onderdelen van Bambi, op een vide-grenier in de Champagne. Wat klinkt vide-grenier goed hè.  Champagne ook trouwens, hihi.  Ineke heeft een leuke blog en die vind je hier: klik. 

Ook van mij twee foto's deze week. Allebei gemaakt in de IJhallen. En misschien wel allebei uit dezelfde tijd: na de tweede wereldoorlog. Die sfeer hebben ze in ieder geval wel.

En heb je nou zelf een leuke rommelmarktfoto (of van een kringloop, dat mag ook), stuur hem dan naar mij. Dan plaats ik hem volgende week met een link naar jouw blog natuurlijk.

Mijn adres vind je hier: klik

Ps.: Die stoel waar die wederopbouwvrachtwagen op staat, dat is een schommelstoel. Hij kostte 7,50. Dat leek me echt een koopje, alleen kon ik niet bedenken waar ik hem zou moeten zetten. Ik heb echt stoelen genoeg. Dus ik liet hem staan. Deze week zag ik in een woonblad precies zo'n stoel, ook wit, maar dan waren de spijlen van de rugleuning voor een deel omwikkeld met groen draad. Echt leuk. Die stoel was ook van een rommelmarkt.

Groen

Zo'n prachtig groen veertje...
Het lag op straat en iedereen liep er zomaar aan voorbij. 
Ik heb er een tijdje naar staan te kijken en terwijl ik dat deed kwam ik tot de ontdekking dat groen ineens een favoriete kleur is.
Of ineens?
Ik had al langer een groene broek en kocht deze zomer ook een groene jas voor twee euro in de IJhallen. Toen twijfelde ik nog en dacht als ik het niks meer vind kan hij ook zo weer weg.
Maar de jas is gebleven.
Een groene trui heb ik ook en een groen vest.
Groen in het interieur?
Ja, dat wil ik op dit moment graag, al is onze nieuwe kamerlinde (!) op dit moment nog het groenst in huis.
Maar ik weet zeker dat het gaat veranderen. Ik kocht namelijk ook een groen kussen en ben van plan een deken te gaan haken in de kleuren van dat kussen.

Eerst nog even m'n andere deken afhaken. Daar zit ook groen in trouwens. Maar die is niet voor mij bestemd.

Ed van der Elsken in het Stadsarchief

Een leuke tentoonstelling in het Stadsarchief van Amsterdam.
Naar aanleiding van de herdruk van het fotoboek Amsterdam! van Ed van der Elsken, zijn er zo'n beetje honderd prints van zijn foto's te zien. Het zijn de originele drukken die voor het boek gebruikt zijn.
Leuk om te zien, het gaat om een roerige periode in de Amsterdamse geschiedenis, de rellen rond het huwelijk van Beatrix en Claus, de bouwvakkersrellen en vooral (en dat vind ik het leukst) het leven op straat. De jaren na de oorlog en daarna, de Dijkers en de Pleiners, de nozems... Nou ja, echt van alles.
Er was een prima audiotour bij, ingesproken door Nellie Frijda en door Laus Steenbeke als Ed van der Elsken. Bijzonder goed gedaan.
En verder is er nog werk van drie andere 'straatfotografen' te zien, waar ik de namen nu even kwijt ben. Het stadsarchief zelf, het gebouw bedoel ik, is ook de moeite waard. Dus als je de tentoonstelling kunt combineren met een rondleiding in het gebouw is dat helemaal leuk! 
Hier vind je meer informatie: klik.
En helemaal beneden in het archief is een filmzaal, daar werden filmpjes vertoond over oud Amsterdam. Lekker om even bij te komen en uit te rusten.
Maar val niet in slaap zoals ik deed. Dat zou jammer zijn.

Fietstochtje

Wij fietsten gisteren van Hoorn naar De Rijp en terug, totaal zo'n veertig kilometer.

Wat zo'n  fietstochtje in je eigen omgeving oplevert:

- dat je dingen waar je normaal aan voorbij fietst (of rijdt) ineens weer ziet

- dat je vervolgens tot de conclusie komt dat je eigen omgeving prachtig is, ook al wist je dat heus wel

- dat je je nooit door het weer moet laten tegenhouden

- dat de wolken in deze tijd van het jaar wel heel erg mooi zijn

- dat het vaak zo is dat je de wind zowel op de heenweg als op de terugweg tegen hebt, maar ook weer niet altijd

- en helaas ook dat wielrenners nog steeds zeeeer irritant zijn!!!

En dan nog iets toevalligs. Gistermorgen zat ik eventjes te lezen bij haar o.a. over een koeschaap. Ik reageerde nog dat ik dat wel bijzonder vond en nog nooit had gezien. Vervolgens gingen we dus fietsen en 's middags zag ik er een heleboel. Raar! Zou ik ze ook 'gezien' hebben als ik er niet net iets over had gelezen?

Leuke link

Deze foto en nog een heleboel meer foto's, vind je op de site van Minimiam. Dat zijn een Japanse fotografe en een Franse fotograaf, die foto's maken van kleine mensjes, bijv. op een abrikoos. Of op een taartje of ... of.
Hier is de link: klik

Het is misschien wel een beetje een rage. Ineens zie ik overal minimensjes verschijnen op vaak hele mooie foto's. Leuk!

Inge Loök

Leuk, eindelijk weer eens een Postcrosser die zo lief is mij een Inge Loök kaart te sturen. Cuja uit Finland.
Ze schrijft dat Pasen weliswaar voorbij is, maar dat ze hoopt dat ik de kaart toch kan waarderen.
Dat kan ik zeker.

En dan nog eentje. Ook een lenteplaatje zo te zien. En ook uit Finland. Van Kaisa. Ik weet nu ook dat het in Finland een zeer hete zomer was, maar dat het nu wat koeler wordt.
Zo wil ik later (als ik oud ben, haha) best de lente vieren. Of de zomer of wat dan ook.
Ach, Inge Loök. Ik blijf fan voor altijd.

Workshop

Een paar weken geleden had ik een workshop gedaan  bij haar. 
We maakten een klein doosje en een paar kaarten. Zoiets vind ik altijd leuk om te doen. Ik ben niet heel handig en niet heel creatief, maar juist door zo iets te doen raak ik geïnspireerd en ga ik thuis ook aan de slag.
De laatste tijd had ik eigenlijk alleen maar gehaakt en geborduurd, maar dit was ook leuk.
Annette heeft altijd goeie ideeën vind ik. Het thema was: strand, de sfeer van zomervakanties van vroeger. Een beetje vintage. 
Het doosje heb ik nu in gebruik genomen. Ik doe die kleine schelpjes van het Cadzandse strand er in.
En de kaarten? Die verstuur ik gewoon. Er zijn altijd Postcrossers die aangeven dat ze een zelfgemaakte kaart leuk vinden.
(Het kannetje komt uiteraard van de rommelmarkt. Gekocht voor 1,50. Helemaal gaaf). 

Rommelmarkt

Afgelopen zaterdag was ik naar de rommelmarkt van Edam. Een hele beste is dat. Heel veel mensen die gezellig voor hun huis hun spulletjes zitten te verkopen. Heel weinig handelaren en omdat
Edam ook een mooi stadje is, ziet alles er sfeervol uit. 
Voor de liefhebbers: de rommelmarkt is altijd tijdens de Waterweken in augustus.
We waren er deze keer vroeg, al om een uur of acht en ik heb hartstikke veel gekocht.

Hij was er ook en wilde best op de foto. Ik vond het wel grappig: een belegen Edammer.

 Ineke stuurde ook een foto. Van iets merkwaardigs op een rommelmarkt. 

Moet je even goed kijken en als je dan toch bezig bent, neem dan ook een kijkje op Inekes blog: hier.
Je kunt nog steeds meedoen hoor. Stuur een foto van iets of iemand op een rommelmarkt of van de rommelmarkt zelf, dan plaats ik hem volgende week donderdag. Met een link naar jouw blog natuurlijk.
Hier is mijn adres: klik.

Schelpen(ketting)

Iets meer dan twee jaar geleden raapte ik op het strand van Scheveningen een schelp op met een gaatje en bedacht dat het misschien leuk zou zijn een ketting te rijgen van schelpen met een gaatje. En dan eentje van iedere keer dat ik aan het strand was. Inmiddels zitten er 44 schelpen aan die ketting. Ik schreef er de plaats en de datum op.

Soms is het nog niet eens makkelijk om er eentje met een gaatje te vinden, maar het is tot nu toe altijd gelukt.
Bij speciale gelegenheden schrijf ik er ook nog op wat die gelegenheid dan was. Bijv. de eerste keer met Anna naar het strand. Of het laatste schoolkamp.
De meeste schelpen zijn uit Egmond, dat is nu eenmaal het dichtstbijzijnde strand.
Verder een boel Cadzand en Groede. En eentje van een strand aan de Zuid-Chinese zee.
Ik loop vaak te speuren naar schelpen. Lekker langs de vloedlijn, ik houd er van.
Niet dat ik er ook maar enig verstand van heb hoor en ik ben ook niet van plan me er in te verdiepen. Het blijft echt bij kijken.
Deze schelpjes lagen laatst in Cadzand. Dat zie je niet heel vaak, van die schattige roze en zachtgele onbeschadigde dubbele. Ik vind ze prachtig.
Jammer genoeg zat er geen gaatje in.

Ah... Zeeland!!!

Ah... Zeeland!!! Of hoe een paar daagjes Zeeland een complete vakantie kunnen zijn.
Dat zat zo. Onze kleindochter was met haar ouders op vakantie in Groede. Zeeuws-Vlaanderen.
In een huisje waar wij ook al menig keer hebben gelogeerd.
'Kom ook een paar dagen' zeiden ze. 'Je kunt er wel bij hoor'.
Maar dat vonden we geen goed plan, want zo groot is dat huisje nou ook weer niet.
Tja en aangezien oudste zoon met zijn vriendin én onze tent weg was, moesten wij dus wel in een B&B. Dat was nog maar de tweede keer in mijn leven, maar ik vind het superleuk. Ik wilde dat ik ruimte genoeg had om zelf een B&B te beginnen.
Echtgenoot vond er eentje midden op de markt in Groede en we boekten voor twee nachtjes. Zo leuk. De eigenaresse vertelde dat het eerst een postkantoor was geweest en daarna een winkel van Sinkel en toen hadden zij het gekocht en helemaal verbouwd en opgeknapt. Ik vond het super daar, met een goed bed & een nice breakfast, natuurlijk met een bolus en een Groese Paptaart.

We vertrokken vroeg, op dinsdagmorgen en reden in de stromende regen naar Zeeland, waar we om een uur of twaalf aankwamen. Het bleef regenen en we besloten met z'n allen naar Sluis te gaan.  Daar was een nachtmarkt.
Avondmarkten, nachtmarkten, rommelmarkten, boerenmarkten, weekmarkten... Het stikt ervan in Zeeland. Maar deze nachtmarkt was 's middags al zo druk dat we er geen zin in hadden en doorreden naar Brugge.
Wat is dat toch altijd een geweldig mooie stad. Oud en mooi en met een hoop leuke winkels. Niet dat we daaraan toekwamen hoor,  aan winkelen. We liepen gewoon lekker wat te slenteren, met Anna op de rug van haar moeder.

In de zon, want die scheen volop.
Daarna reden we naar Philippine voor een mosselmaaltijd. Ik schreef al eerder over Philippine, dat kleine stadje met maar liefst acht (8!) mosselrestaurants. Hoe zou Anna mosselen vinden? Haar vader houdt er niet van, haar moeder wel.

Maar we hoefden ons geen zorgen te maken,  het zit blijkbaar in haar genen van onze kant, Anna vond het heerlijk.
Teruggekeerd in Groede, ging Anna slapen en besloten wij nog een kopje koffie te drinken in het leukste straatje van Groede.
'U komt voor de voorstelling?', vroeg de dame die ons bediende. 'Nee, maar welke voorstelling is het?'
Om kort te gaan, Adrie Oosterling trad op in zijn eigen theater De Twee Duiven en het zou om negen uur beginnen en dat was over tien minuten en we konden er nog net bij.
We hadden hem al eerder gezien en het was wederom zeer geslaagd.
De volgende ochtend gingen we eerst naar het strand van Groede en daarna naar Middelburg. Waar Anna zich ook goed amuseerde in de Drukkerij (een fijne boekhandel). Onze stoere Anna, niet bang voor beren en/of krokodillen!

's Avonds kookte Frits en pasten wij op, zodat dochter en schoonzoon nog even naar het strand konden.
De volgende morgen gingen we eerst naar een kringloop in Oostburg en daarna lekker lopen op het strand van Cadzand.
Het beste strand dat er bestaat. Haaientanden zoeken natuurlijk en weer (!) niet vinden. En schelpjes zoeken.
Stralend weer!

Toen we daarna zouden gaan fietsen met Anna en de kinderen, bleek het in Groede al die tijd  geregend te hebben, zelfs geonweerd. Nou dat strand was misschien tien kilometer verwijderd van Groede. Heel raar.
Tijdens het fietsen en een bezoekje aan theetuin de Morelleput bleef het mooi!

En toen zat het er weer op en gingen we (via een van mijn Zeeuwse vriendinnen aan d'n overkant) huiswaarts.
Zoveel gedaan, twee nachten en drie dagen. Het leek wel een week en het was heerlijk!

Toevallig laat mijn andere Zeeuwse vriendin die in Groede woont, deze week een paar prachtige foto's van Groede zien. Op haar blog: klik.

Vandaag beginnen de scholen weer

Op de laatste schooldag voor de grote vakantie, fietste ik in Amsterdam even snel naar het winkelcentrum aldaar.
Ik fietste langs een school waar overduidelijk net de bel had geluid: klaar, vakantie.
En ik herinnerde me dat fijne gevoel: zes weken vrij.
Als kind vond ik het heerlijk en als juf ook. En als moeder? Ook!
Voor mij fietste een moeder met een jongen achterop. Jaar of acht zo te zien, die jongen.
'Yes', hoorde ik 'nu heb ik heel lang vrij  hè mama, ik hoef heel lang niet naar school'.
'Ja', reageerde de moeder 'en denk maar niet dat ik het leuk vind . Ik zit gvd zes weken met jou opgescheept'.
Het kind zei niks meer.
En nu vandaag de scholen in onze omgeving weer beginnen, zie ik opeens die moeder op de fiets, met haar kind voor me. Hoe zullen ze het gehad hebben?
Ik denk dat het voor dát kind een zegen is dat de scholen weer beginnen. Waarschijnlijk...

Ps. In de discussie over de lengte van de zomervakantie kan ik gewoon geen standpunt innemen. Voor een kortere vakantie zijn er beslist voors, maar ook tegens. Van allebei een heleboel. Ik weet het gewoon niet!

Rineke Dijkstra / 17e -eeuwse portretten

Toen ik (notabene op de terugweg na een museumbezoek in Amsterdam), deze poster zag hangen was ik eigenlijk meteen verkocht.

Ik ben al heel lang fan van Rineke Dijkstra (heb net nog op haar gestemd bij de verkiezing kunstenaar van het jaar) en dit vind ik zo'n leuk idee. Een portret dat Dijkstra fotografeerde, min of meer gekoppeld aan een 17e eeuws geschilderd portret.

Ik maakte al bijna rechtsomkeert toen ik zag dat het niet in Amsterdam was, maar in Haarlem, het Frans Halsmuseum.
Nou is een bezoekje aan Haarlem bepaald geen straf, dus toen we er ook nog voor iets anders moesten zijn, gingen we kijken.
Negen portretten hangen er, verspreid door het museum. Waardoor je gedwongen wordt op zoek te gaan.
En dan zie je heel veel Frans Hals en heel veel 17e eeuw.
Daar moet je van houden natuurlijk, zelf ben ik niet zo dol op Frans Hals. Maar het museum zelf en de portretten die aan Dijkstra waren gekoppeld, vond ik wel erg mooi.
Het allerleukst vond ik zoals gezegd het idee van die combinatie.
Nou vooruit. ik laat er nog eentje zien. Meer niet hoor, want er hangen er maar negen dus dan zou je niet meer hoeven gaan.

Rechts dus Rineke Dijkstra en links Johannes Cornelis Verspronck: Portret van Eva de Vos.
Uit 1654.
Zestienhonderdvierenvijftig!!! Dat is wat hè, als je er zo over nadenkt. Driehonderdzestig jaar geleden gemaakt en nog net zo fris...
Haarlem dus, Frans Halsmuseum. Klik.

Mingo

Soms als je ergens over leest, bijv over flamingo's, kan het zijn dat  je ineens overal flamingo's ziet.
Ik denk dat ik in de tien jaar hiervoor geen enkele flamingo zag. Ja in Artis, bij de flamingo's, was wel eens een voorstelling, maar dan keken we naar die voorstelling en niet zo zeer naar de flamingo's. Wat eigenlijk wel vreemd is als je in een dierentuin bent. Maar dit terzijde.
En nu zomaar ineens zie ik ze overal.
En Anna?  Anna heeft een 'mingo', een hele mooie. Deze mingo is zo lief dat hij in Anna's bedje mag slapen! Een hele eer lijkt mij.
De eerste flamingo's zag ik trouwens bij haar (klik)
En bij haar (klik).

Zo eenvoudig en zo mooi!

Gewoon, omdat ik het zo mooi vind. Een doodsimpel boeketje op tafel. 

Fijn weekend allemaal!

De Wilden

Van Marion Pauw las ik in de afgelopen tijd twee boeken. Hemelen en De Wilden. Over Hemelen kan ik kort zijn. Ik vond er niet veel aan en heb het dus niet uitgelezen.
De Wilden boeide me wel. Het verhaal:

Naní verdwaalt tijdens een wandeling in Panama en belandt moederziel alleen in de jungle. Nani boekte voor zich zelf deze reis omdat het niet zo goed meer klikte tussen haar en haar gezin (man, twee pubers). En dat kwam dan weer doordat ze een minnaar had en door haar dochter werd betrapt. 
In de jungle wordt ze erg ziek, maar wordt gered door een Indianenstam. Ze leert de gewoontes van de Indianen, raakt aan ze gehecht en... en...

'Een meeslepende roman over de botsing tussen verschillende culturen, over de beleving van tijd en de vraag waar het in het leven om draait'.
Dat staat op de achterkant van het boek.
Nou dat is misschien wel een tikkeltje overdreven, wel waar hoor van die botsing en de tijdsbeleving, maar overdreven. 
Ik vond het een leesbaar verhaal, vaak humoristisch geschreven, maar ook erg onwaarschijnlijk allemaal. Goed voor in de vakantie of tijdens een lange reis of zo.

Rommelmarkt +update

Jahaaa.... ook dit vind je op een rommelmarkt. Als je geluk hebt bedoel ik hè. Bloedzuigers, die had ik nog nooit gezien. Nu dus wel. Wie had zoiets thuis in een flesje staan en kreeg er genoeg van. Vreemd hè.

Els stuurde deze foto. Ik heb er een tijd naar zitten kijken, maar het is me niet duidelijk waar ik naar kijk. Zijn het boekjes, of lucifersdingetjes, of kaarten of...
Els geeft vandaag uitsluitsel op haar blog, klik.

Je kunt meedoen hoor. Heb je een foto van een rommelmarkt, van iets of iemand op een rommelmarkt, stuur hem dan op en ik plaats je foto volgende week met een link naar jouw blog. Hier is mijn adres: klik. 

 Nog eentje van iets op een rommelmarkt. Een bh, gezellig wapperend in de wind bij de IJhallen. Vlaggetje erbij, ja je moet wel wat maken van je kraam. Maar ja, een bh,  dat is nou iets dat ik nooit of te nimmer zou willen kopen op een rommelmarkt. Maar geen zorgen, ik vind altijd meer dan genoeg wat ik wél zou willen kopen. Meer dan genoeg, hihi!

Oh die foto van de wapperende bh is niet overgewapperd zie ik.  Kan ik nu niets aan veranderen dus dat komt morgen wel. Of zoals men hier in Zeeland Luctor et Emergo 'vertaalt' : lukt 't vandaege nie dan lukt 't maerege ( lukt 't vandaag niet, dan lukt 't morgen)

Deventer is leuk

Deventer is echt een leuke stad. Met niet alleen winkelketenwinkels. Met veel tweedehandsboekwinkels, met een leuke stempelwinkel. Met een mooie markt met veel terrassen. Met heerlijke Bussinks kruidkoek. En Deventer is ook buitengewoon leuk als je naar boven kijkt:

8

Denk maar niet dat het makkelijk is hoor,  zo'n ring om een paraplu te gooien. Want dat is het niet. Mij is het niet gelukt. Terwijl ik het toch fanatiek aan het proberen was.

Een paar straten vol met paraplu's. Ik vind het briljant!
En ik zou er wel eens foto's willen maken als het regent.

Van deze kinderen ga je houden

Anja Vink zat een jaar lang achter in klas 1D van de GKH, een vmbo-school in een achterstandswijk in Rotterdam.
Een klas die onder leiding staat van leraar Vincent van der Pas. In tegenstelling tot hoe het op andere vmbo-scholen gaat, geeft Vincent bijna alle lessen en begeleidt hij de groep intensief.
Die begeleiding is hard nodig. Alle kinderen in de klas hebben problemen en een taalachterstand. Problemen in de wijk, problemen thuis. Daarbij zijn het pubers.
Anja Vink zat achterin de klas, was overal bij en schreef dit boek. We leren ze kennen hoor, Aziz en Sheena en Jim en Naila en Manisha. We leren ze kennen en inderdaad, we gaan van ze houden.
De leraar Vincent van der Pas... die maakt het verschil. En dat is een groot en buitengewoon belangrijk verschil.

Een boek dat ik achter elkaar uit las. Ik had toen ik nog werkte, altijd de oudste groep, de schoolverlaters. De kinderen die na de musical, het afscheid en de zomervakantie in het vmbo terecht kwamen.
Dat had zomaar 1D kunnen zijn.  Ik zag zoveel overeenkomsten, ik herkende zoveel! Het maakte het boek voor mij wellicht iets interessanter.
Maar ik denk dat het voor iederéén een zeer leesbaar en boeiend boek is.
Een leerkracht die het verschil maakt, zoals zo veel van zijn (en mijn) collega's trouwens. Wat een pracht beroep!

Liberty of London

Als ik in Londen ben, wil ik altijd naar Liberty. Dat vind ik het leukste warenhuis, samen met Fortnum & Mason.
Natuurlijk heb ik wel eens staan gapen in Harrods and of course ben ik wel eens in een ander warenhuis geweest in Londen, maar altijd gaan we naar deze twee. Dat is omdat ze niet zo gigantisch groot zijn, dat vind ik fijn.
Dan houd ik het overzicht.
Ze zijn ook allebei erg oud. Liberty begon in 1875. Genoemd naar de oprichter die Liberty van zijn achternaam heette. Kijk en dat van die achternaam heb ik nooit geweten. Ik dacht altijd dat het gewoon vrijheid betekende, een warenhuis dat vrijheid heet dus. Had gekund toch?
Dat ik nu weet dat het niet zo is komt door de serie die op dit moment op televisie is: Liberty of London.
Zo'n serie waar ik echt helemaal in op kan gaan. Over het wel en wee in het warenhuis. De directeur met z'n assistent. Allebei een tikkeltje geschift, maar het warenhuis moet uit de rode cijfers en dat lukt ze, dus zo geschift zijn ze niet. De verkopers (die van de tapijten is wel heel bijzonder) en verkoopsters. De ontwerpster van de stoffen, de klanten... Heerlijk, ik kan er niet genoeg van krijgen.
En de winkel natuurlijk, zo bewerkelijk, maar ook zo mooi, zo oud. Je kunt je daar op momenten in een heel ander tijdperk wanen.
Twee afleveringen zijn al geweest, nog maar een te gaan. Als je het gemist hebt, kun je het vast nog wel terugvinden.
Ik heb m'n enige Liberty aanschaf er maar even bij genomen. Dat kleine zakdoekje dat toen ik het kocht ingepakt werd alsof het een diamanten ring was. Geweldig.  Ik heb het altijd bij me.
Heel lang geleden (toen London nog goedkoop was) heb ik er eens een prachtige gebloemde theemuts gekocht. Ik heb nog foto's dat onze driejarige Bart met die theemuts op z'n hoofd rondliep. Heel schattig hoor, die bloemetjes. En Bart ook natuurlijk.
Maar die theemuts ben ik kwijt. Ik ben bang dat het voor eeuwig een raadsel zal blijven waar dat ding gebleven is. Wie raakt er nou toch een Liberty theemuts kwijt. Wij!