Bruidsjurken in het Rijksmuseum

Mijn grootouders trouwden (of moet ik zeggen mijn grootouders traden in het huwelijk) op 22 december 1910. Hendrik Lodewijk en Lubarta Pieternella Woudenberg.
Dit is voor zover ik weet de enige foto. Ik vind het een prachtig paar.
Mijn grootmoeder heeft haar slanke taille overigens niet doorgegeven aan haar nakomelingen. Beetje jammer, maar dit terzijde.
De jurk vind ik echt heel mooi. De bloemversiering, het kant aan de mouwen en dan de witte sluier. Bijzonder toch?
Ik weet niet waarom de jurk van mijn grootmoeder zwart was.
Zwart werd in die tijd volop gedragen, maar wit was toch ook al sinds het begin van de 19e eeuw in zwang.  Misschien was het een teken van rouw, dat lijkt me nog de meest logische verklaring.
Ik heb ook ergens gelezen dat een zwarte jurk na het huwelijk beter bruikbaar was dan een witte.
En dat een zwarte ook als doodskleed gebruikt kon worden. Of mijn grootmoeder vond het gewoon mooier. Of ze kon (net als haar kleindochter) maar moeilijk kiezen. Ik neem zwart, maar dan wel met een witte sluier heeft ze misschien gedacht.
Hoe dan ook, ik hou van bruidsjurken, dus toen in zag dat er in het Rijksmuseum een tentoonstelling van bruidsjurken was, wilde ik daar graag heen.
Er zijn niet veel jurken te zien, dertien witte en een zwarte. Maar ze zijn prachtig. Zeker in combinatie met de eveneens tentoongestelde  bruidssieraden en accessoires. Echt heel leuk om te bekijken.

Die jurk met de pofmouwtjes, die zou nu toch ook gewoon nog kunnen? Ha, maar hij is uit 1822.
Als je alleen voor deze tentoonstelling naar het Rijksmuseum zou gaan, is het wat weinig. Zeker als je niet naast de deur woont.
Maar als je er toch bent,  zou je wel mal zijn om niet even naar de bruidsjurken te gaan kijken.
Of als je er bent voor de bruidsjurken, zou je wel mal zijn om het museum meteen na het zien van die bruidsjurken te verlaten.
Wij deden dat in ieder geval niet. Maar daarover later weer.