Vijfendertig, vijfenzestig en drieënzestig

Kijk, met deze uitnodiging begon de voorpret een paar weken geleden:

Ha, een fotoshoot... De laatste officiële foto van de kinderen is gemaakt toen onze dochter 18 was en een jaar naar Amerika vertrok. Ze is nu 30.
Toen waren ze nog maar met z'n drieën, maar nu hebben we er een schoonzoon en een schoondochter bij. En een kleindochter! Toen gingen we niet zelf op de foto en dat was nu wel de bedoeling.
Zo'n leuk idee! En dan ook nog op het strand, echt geweldig.
Maar... het is niet doorgegaan. De reden? Het was te mooi weer, te zonnig. En dan krijg je geen goede foto's.
Eerlijk gezegd kwam me dat wel een klein beetje goed uit, want voor een echte fotoshoot, wilde ik wel even naar de kapper. En wat nog nooit gebeurd was, gebeurde nu: kapper gesloten. Als een razende naar de stad gefietst, vier andere kappers geprobeerd, maar overal was het te druk.Grrr.
Gelukkig kwam er snel een alternatief plan. De taart ging gewoon door:

Dit is een citroentaart, voor mijn jarige man, maar er was ook droomtaart, oh zo lekker.
Vervolgens gingen we, in plaats van de fotoshoot, varen.
En wel in Broek in Waterland. Met z'n allen in een boot. Mét champagne én met chips. Het was echt heerlijk en Anna vond het ook geweldig. Kijk nou wat een stoer kind in d'r zwemvest!

Twee uur varen en het leek wel een vakantie. Prachtige omgeving ook. Zeker voor herhaling vatbaar.
Daarna gingen we even terug om Anna naar bed te brengen (een lieve vriendin van onze dochter kwam oppassen)  en toen gingen we op de fiets naar Loetje aan het IJ. Een prachtige lokatie waar we met elkaar heerlijk hebben gegeten.
Wat een mooie dag was het. Ik tel m'n zegeningen!

Ps.: Die fotoshoot staat nu in september gepland, maar dat blijft afwachten. De fotograaf moet het weer wel goed genoeg vinden natuurlijk.
Tenslotte ben ik gisteren gewoon vergeten dat het eigenlijk de dag was voor de rommelmarktfotoserie. Daar ga ik volgende week weer mee verder.