Achtertuin (2)

De tuinarachitecte  kwam, zag en... bedacht een nieuw plan.
Eerst had ze goed naar ons geluisterd.
Ze wist dat de roos bewaard moest blijven, evenals de hortensia. Ze wist dat we de stenen graag opnieuw wilden gebruiken. Ze wist dat ik niet zo van blauw houd en dat we geen vijvertje wilden. Ze wist dat er veel meer zitplaats moest komen, ook in de schaduw. Ze wist dat er een plekje moest komen voor de tuinbeeldjes.
Ze wist dat de schutting er uit moest, want volkomen verrot.

Het gekke is dat wij die dingen natuurlijk ook allemaal wisten. Maar gewoon niet konden verzinnen hoe het zou moeten worden. Echt niet.
En toen ze kwam met haar plan en het uitvouwde op tafel, was dat een zeer spannend moment.
We vonden het mooi vanaf de eerste minuut. Echt meteen. We konden maar niet begrijpen dat we er zelf niet waren opgekomen.
Ze had een muurtje voor onze tuinbeeldjes bedacht. De oude stenen werden voor een deel opnieuw gebruikt. En het gaf een ongekende ruimte.
We waren echt in de gloria. Maar we waren er nog niet.
We moesten nog kiezen wat de steensoort zou worden, die grijze stroken. Ze had ons drie mogelijkheden gegeven om uit te kiezen en er waren er natuurlijk nog meer.
En nadat we eenmaal hadden besloten om het te láten doen allemaal (dat was een moeilijke beslissing), moesten we nog besluiten wie het dan mocht gaan uitvoeren. 
Maar de keuzes werden gemaakt

Woensdag 1 oktober, zomaar ineens,  was het zover:  de start van onze nieuwe achtertuin
(wordt vervolgd)

Ps.: De hortensia moest bewaard blijven omdat ik die van Diana had gekregen (mijn overleden buurvrouw).
De roos 'New Dawn', omdat het een prachtige roos is, die de hele schutting begroeide en opeens dood leek te zijn. We haalden haar niet meteen weg, gelukkig en het jaar erna, begon ze weer heel voorzichtig te groeien en een heel klein beetje te bloeien. Zo dapper... dat verdiende een nieuwe kans. En die krijgt ze nu!