Tate Modern

Toen ik wist wanneer we naar London zouden gaan, ging ik natuurlijk kijken wat er te doen was. Ik zag tot mijn vreugde dat er een David Hockney-tentoonstelling zou zijn in Tate Modern. Ik houd heel erg van David Hockney, dus dat kwam geweldig uit. Jammer genoeg, toen ik beter keek, bleek de opening  precies twee weken na ons vertrek te zijn. Grrrrr.
Maar ja, niet getreurd, ook zonder David H. had ik er heel veel zin in.
En toen zag ik dat er een Robert Rauschenberg- tentoonstelling was. Nu, terwijl wij er waren, ook in Tate Modern.
Wow, Robert Rauschenberg... dat maakte het wel even helemaal goed natuurlijk.
Dus op naar het museum.

Ik ben superblij met deze foto. Soms heb je gewoon geluk.

Het is een gigantisch museum, echt heel groot en er is ook ontzettend veel te zien. Veel daarvan mag best gefotografeerd worden, maar heel veel ook niet.
Je raadt het al: bij Rauschenberg mocht het niet.
Ik kan dus niet heel veel laten zien. Ik heb geen stiekeme foto's gemaakt.
Ja, eentje, de eerste. Dan kon ik nog altijd doen of ik het niet wist.  Ik werd natuurlijk onmiddellijk op mijn vingers getikt door een van de vele suppoosten.
Het was er hartstikke druk, niet irritant druk, maar wel erg druk.
Ook heel veel jongeren, ik denk van een kunstacademie, want sommigen zaten te tekenen.

Dit was dus die eerste, het ging mij echt om die studenten, maar zelfs dat mocht niet.

 Ik heb me ook geamuseerd met kijken hoe die 'kinderen' toch foto's gingen maken. Net deden of ze hun mobiel af moesten luisteren, en ondertussen aan de slag. En dan snel naar een volgende zaal.
Enfin, dat durfde ik dus niet. Dus een beetje de pest in had ik wel, omdat ik het werk van Rauschenberg zo fantastisch vind...
Wat denk je, kom ik uit de tentoonstelling, sta ik in de winkel heel diep te twijfelen over dan maar de aanschaf van een peperduur boek, komt mijn man er uitgelopen (wij lopen altijd apart, ons tempo is niet bepaald gelijk).
Ha, blijkt hij zo ongeveer van alles een foto te hebben gemaakt.
En die grijns op zijn gezicht toen hij de resultaten liet zien....
Dus de foto's die je hier ziet zijn illegaal en niet gemaakt door mij. Behalve de bovenste dan he, die van het museum zelf.
Dat ik ze toch laat zien, is omdat ik het uit de grond van mijn hart belachelijk vind dat je geen foto mag maken. Er was niets kwetsbaars, je betaalt (hoewel het museum zelf gratis is) een dikke prijs voor zo'n tentoonstelling, ik vind het echt flauwekul. Vroeger mocht het in het Rijks ook niet, maar daar zijn ze er gelukkig  vanaf gestapt.

Deze mocht ook, dat was nog voor de ingang.

Maar goed, Rauschenberg dus.
Robert Rauschenberg (1925-2008).
Hij markeerde het begin van Pop-Art.
Een kunstenaar die ik leerde kennen toen ik nog jong was, ik denk een jaar of achttien of zo.
In ieder geval was dit het eerste werk dat ik ooit van hem zag.
Ik 1968 gemaakt en het zal ook in die tijd zijn geweest dat ik het voor het eerst zag.
En nu dus in het echt!!
Daar word ik zeer gelukkig van.

Ah... al die gebeurtenissen uit die tijd. Zomaar op doek weergegeven. Het blijft op mijn netvlies.  Ik vond en vind het fantastisch.
Deze ook:

Allemaal gemengde collage-achtige technieken. Combine wordt het genoemd. Het straalt vind ik, energie uit.  Het was nieuw en vernieuwend.
Nog eentje, tot slot: