Verboden foto's

Was ik al op m'n vingers getikt in Tate Modern, in de metro werd het nog erger.
We stonden te wachten op een trein en het was op dat moment niet erg druk.
Ik had m'n fototoestel in de aanslag en had al een leuke gemaakt van een meisje met een pluimmuts.
Je hoeft nooit erg lang te wachten in de ondergrondse en als dat wel eens gebeurt is het niet erg en  ook gewoon leuk om  rond te kijken. Naar mensen en dingen.
Deze keer keek ik naar boven en zag een lampje met daarop dat logo van de metro. Daar houd ik van, van zulke details. Dus ik maakte een foto.
Ik stond nog te bekijken of dat logo zichtbaar was op mijn foto, toen er iets werd omgeroepen.
Nou is dat wat omgeroepen wordt, soms onverstaanbaar, behalve natuurlijk Mind the Gap between the train and the platform. 
Nu ook.
Maar  het woord photography verstond ik.
Er drong echter niets tot me door.
Ik richtte weer op dat lampje. En weer werd er iets onverstaanbaars omgeroepen. Weer verstond ik alleen het woord photography.
'Was dat voor mij? ' vroeg ik.  'Dat is toch gewoon een lampje?'
'Ik denk wel dat het voor jou was',  zei mijn man met een grijns, 'je staat geen lampje te fotograferen, dat is een camera'. 
Hmmm, niet al te clever. Eigenlijk uitgesproken stom.
Maar goed, ik hield er natuurlijk mee op.
De trein was er nog steeds niet en ik richtte mijn blik en mijn camera op een ander stukje tube. Mooi, met die kleuren. En lekker duidelijk de naam van het station 'Bayswater' erbij. Daar verbleven we, leuke herinnering.

Dit mocht ook niet.
Weer werd er iets omgeroepen. Maar toen had ik de foto al gemaakt.
Gelukkig denderde de trein op dat moment binnen. Heel gelukkig!