Back to Terschelling

Er zijn mensen die echt heel erg van vuurtorens houden. Ik ook.
Al is dit niet mijn raam. Dit is het raam van een Terschellinger die vlak onder de Brandaris woont.
't Is een aparte vuurtoren hoor, die Brandaris.
Genoemd naar een Ierse abt, Brandaan, die ooit een zeereis van zeven jaar ondernam om het Beloofde Land te vinden.
Hij werd de beschermheilige tegen het vuur én de beschermheilige van de zeevarenden.

Gezien de branden die door de Engelsen werden aangestoken (1666) en waar ik eerder over vertelde,  een zeer gepaste naam.
De toren is echt sterk, stevig en robuust.
Je ziet hem altijd als je op Terschelling aankomt, vanaf de boot en ook als je weer vertrekt.
En je ziet hem vanaf heel veel plaatsen op het eiland.

Hij staat er al zo lang.
De eerste Brandaris was van 1323. Die stortte in zee (eilanden verplaatsen zich).
Deze dateert uit 1594.
Hij is met zijn zeven verdiepingen 53 meter hoog. Het licht zit iets hoger.
Tja, er is nog wel meer te vertellen over de Brandaris. Dat het de oudste vuurtoren is, dat hij nog steeds in gebruik is, nu om de Waddenzee te controleren.
Maar ik vind het welletjes.
Ik heb nog een foto die ik perse wil laten zien. Het is een boom, op een duintop.
Fietsend over het eiland zagen we die boom zo vaak, dat we er beslist  naar toe wilden wandelden/klimmen.
Ook deze boom is, net als de Brandaris, zo bij Terschelling horend vind ik.

 Ik zou eigenlijk graag alle waddeneilanden willen bezoeken. Ik was tot nu toe alleen op Terschelling en op Texel.
Maar mijn man en mijn dochter willen volgend jaar weer de Berenloop doen. Ik hoop het van harte en ga dan zeker mee.