Broadway

Het koor waar ik zeventien jaar lang heb gezongen bestond dit jaar vijfentwintig jaar. En dat betekende een jubileumvoorstelling.
Ik weet wat een gigantische klus dat is. De Parkschouwburg drie avonden en een middag bezetten, vier voorstellingen geven dus.
Bij Broadway wordt alles tot in de puntjes geregeld, echt alles.
Er is een fantastisch combo, de dirigent is een prof en de regisseur ook. Daarbij komt ook nog een groep dansers olv een choreografe en dan kun je eigenlijk niet meer spreken van een amateurkoor.
Ja, ik weet hoe hard en hoe lang er geoefend wordt. Op de liedjes en vooral ook op de bewegingen. Het ziet er strak uit, maar 160 mensen gelijk hun hand laten opsteken, 160 mensen laten verplaatsen op het toneel, 160 mensen zich laten verkleden (5x), acht solisten uit het koor begeleiden,  dat vergt oefening. Maar dan heb je ook wat!

Ik ben twee keer geweest. Zo geweldig vond ik het.
De eerst avond was ik met mijn dochter. Die vond het ook fantastisch, maar zij en ik zijn enigszins bevooroordeeld, omdat onze man en vader nog steeds meezingt met het koor. Hij is echt al vijfentwintig jaar lid.
Maar de tweede avond ging ik met een vriendin die het koor nog nooit had gezien en ze heeft erg genoten.

Ik heb wel eens betere foto's gemaakt. De eerste avond had ik er niet eens aan gedacht, zo geboeid was ik. En ook de tweede keer bedacht ik pas na de pauze dat ik dat wel eens kon doen. Ik laat ze dan ook alleen maar zien omdat je dan kunt zien hoe afwisselend de opstelling van het koor en de kleding is. Evenals trouwens de achtergronden al zie je dat dan weer net niet.

En dan de volgende morgen snel naar beneden om de recensie in de krant te lezen. Nou, de recensente had ook genoten hoor:

Ps. De man met de hoed op foto 2 is die van mij.
Ps.ps. De vrouw in de zwarte jurk, vooraan op foto 1, die vrouw heeft jaren achter me gestaan bij de alten. Natuurlijk kon ze zingen, maar in die tijd soleerde ze niet. Nu wel en wow wat een stem, wat een uitstraling, zo goed!