WFdeals en... sherry

Bij mij in de buurt heb je WFdeals. Dat is een organisatie die vrijwel dagelijks met nieuwe 'deals' op de proppen komt. Allerhande goedkope aanbiedingen.
Er zijn vast in andere regio's ook dit soort clubjes.
Vaak zijn het etentjes en lunches, die in de aanbieding zijn.  Maar ook wel eens yogalessen of een massage of een workshop van het een of ander.
Ik heb er nu voor de tweede keer gebruik van gemaakt.
Deze keer was het een High Wine en nog wel  in de Hoofdtoren. Je ziet de toren op de foto. Gelegen op een van de mooise plekjes van Hoorn en binnen is een restaurant. 
De eerste dertig jaar dat wij hier woonden heb ik er nooit gegeten. Toen een keer wel en daarna vierde ik er,  met vrienden en familie,   mijn  zestigste verjaardag.
En nu dus die high wine. We hadden om vijf uur gereserveerd, zodat we dit als maaltijd konden beschouwen.
En dat was goed gezien want we hadden echt meer dan genoeg.
We kregen, voor 14 euro pp, vijf hapjes.
Een toastje met kaas, warm. En zalmhapje,  iets met kabeljauw en een steak. Alles mooi opgemaakt. Verder nog een heerlijk dessert met ijs.Daarbij,  bij iedere gang,  een glas wijn.  Te beginnen met prosecco, witte wijnen bij de vis en rode bij de steak.
We deden er lang over hoor, ik denk bijna drie uur.
Maar na vier glazen wijn ben ik echt wel aan mijn tax. Toen kwam bij het dessert nog een laatste glas. En dat was sherry!
Huh? Sherry?

De laatste keer dat ik dat dronk, was, denk ik,  bij een sherry- kuur.
Ja mensen, dat had je vroeger, een sherry-kuur. Dat was een soort dieet waarbij je flink zou kunnen afvallen. Ik deed 'die kuur' met mijn moeder en voor zover ik me herinner bestond het uit biefstuk en sherry.
De grappen over lallende huisvrouwen zullen niet van de lucht geweest zijn, maar het werkte wel.
Toch vond ik sherry toen ook al niet lekker en heb het daarna ook nooit meer gedronken.
In die tijd was het trouwens een geliefd drankje, het werd je aangeboden op bruiloften en partijen. Nu nooit meer, geloof ik.

Hoe dan ook, we kregen dus een glas sherry.
Ik zei nog tegen de jongen die ons bediende, dat ik bedankte, maar het was zo'n leuk joch (ja, ik weet het ik praat wel veel, dat hoor ik wel eens vaker, maar dan moet u het gewoon zeggen hoor als ik te veel praat, dan hou ik mijn mond) en hij keek teleurgesteld, dus daar kwam de sherry.
Ik proefde, een klein slokje.
En nog een en nog een. En voor ik het wist was de sherry op. Glas nummer vijf.
Ik was nog genoeg bij zinnen om te informeren naar de naam, want ik vond het werkelijk heerlijk. Sherry Ximénez heet het en vorige week kocht ik een fles. Het lijkt in niets op de sherry die ik me herinner, het is vrij zoet en het lijkt een beetje op port.

 

Deze week hadden we eters en het smaakte wederom heel goed bij de koffie, na de maaltijd. In mijn geval ook zonder koffie. 

En toen we de volgende dag terug kwamen van een crematie en de open haard en de kaarsen aan deden, smaakte het ook voortreffelijk. 

Sherry Ximénez,  wij houden hem er in!

Ps. Die sherrykuur was heel slecht, ik heb het nog even opgezocht:

klikhttp://www.smulweb.nl/blog/erie_fraters/107/sherrykuur-een-afrader