Het Stedelijk Museum (Amsterdam)

Zondag-Museumdag.
Voor ons dan hè en deze keer kozen we voor het Stedelijk Museum in Amsterdam.
Zoals gewoonlijk was het nog helemaal niet druk toen wij er waren, om tien uur.. Dat zagen we in de loop van de tijd veranderen.
Wat meteen opviel, was dat er veel aan gedaan wordt om kinderen te trekken. Ik weet niet of het altijd zo is, maar nu wel.
Zo kon er geknutseld worden met karton en zag ik ouders en kinderen bezig met de meest fantastische bouwwerken. We zagen en hoorden ook enthousiaste rondleiders.
Als gezin kon je op de foto en kreeg je de foto meteen mee. Heel erg leuk allemaal.

Maar we kwamen natuurlijk voor de kunst. En dat nu, viel in eerste instantie erg tegen.
Dat is helemaal niet erg. Ik hoef niet alles mooi te vinden wat in een museum hangt, omdat het in een museum hangt.
Kijk als ik hier naar kijk:

The Mad Masters, Stefan Tcherepnin

dan heb ik daar wel een glimlach voor over, maar het doét me echt helemaal niks.
In deze, wat schemerige zaal, waren ook kinderen die het eng vonden. En die ouders maar uitleggen...Maar er zullen vast ook kinderen zijn die het fantastisch vinden.

Als ik dan de uitleg lees: Vier levensgrote pluchen monsters als bevroren in een eigenaardig diorama, alsof ze zijn tentoongesteld in een wonderlijk museum. Ze zijn opgesteld rond een clownskop aan het plafond en die is geïnspireerd op het grijnzende gezicht van een clown dat prijkte boven de poort van een pretpark op het iconische Coney island. De vier monsters en de clownskop vertellen een verhaal
dan denk ik dat zal best, maar het verhaal wordt mij niet duidelijk.
Nou ja zo dus.
We liepen daar een beetje rond en ik vond het eigenlijk veel leuker om naar het publiek te kijken:

Bijna waren we klaar om te vertrekken,  toen we een praatje maakten met een suppoost.
Frits vroeg hem of hij het mooi vond en de man keek wat weg en vertelde dat hij niet zo van dit soort kunst hield.
'Wat vindt ú dan  mooi',  vroeg Frits en toen begon hij  helemaal te glimmen.
'Onze eigen collectie is wél heel erg mooi. Die vindt u op min één'.
Daar waren we nog niet geweest, op min éen,  maar we daalden af. Naar 'onze eigen collectie'.
Ons verblijf in het Stedelijk werd hierdoor verlengd met minstens een uur.
Daar was zoveel moois te zien.  En dat begon al bij de roltrap!!
( daarover een andere keer, dit blogje is al lang genoeg)