Min Eén

Het begon dus bij die roltrap. We hebben er een tijd staan kijken. Naar boven ging sneller dan naar beneden en ik vond het erg mooi. We zijn zelf ook heen en weer geweest. Beetje spelen.  

Dat bord boven vonden we zo mooi dat we er een selfie wilden maken. Dat lukte niet, helemaal niet zelfs. Maar er was een vriendelijke suppoost die wel even een foto wilde maken.

Dit was het makkelijkste deel van deze blog. Maar nu wordt het moeilijk. Want ik zei al dat er zoveel moois te zien was daar op min één, dat ik nu keuzes moet gaan maken. En daar ben ik heel erg slecht in.

Dit is werk van Charley Toorop en ik vind het zo mooi. Een arbeidersvrouw kijkt over de stad Rotterdam uit, na het bombardement in 1940. Je ziet de ellende in haar ogen.

Totaal anders, dit werk van Martial Raysse en  Elaine Sturtevant. Het was niet goed op de foto te krijgen, want dat neon rond de lippen is in het echt knalrood. Dat pikte de camera niet, ik wel.

Dit portret vond ik ook mooi. 

Gemaakt door Nola Hatterman, in 1930. Het is het portret van Jimmy van der Lak, ofwel Jimmy Lucky, een van de eerste Surinaamse immigranten in Nederland. Het is gemaakt in opdracht van Amstel Bier, maar het werd afgekeurd, misschien wel door de huidskleur van het model.

Er was veel te zien. Van Chagall tot Mondriaan.
Ook hier op Min Eén,  vond ik niet alles mooi of boeiend of leuk.
Maar wel bijna alles en dat was boven echt niet het geval geweest.

De laatste foto, dat was deze trap, waarbij ik dacht dat het maar goed is dat ik hem naar boven beklom en niet andersom: