Tom en Tina

'Kom er gerust bij zitten hoor', klopte de man op het terrasje, op tafel.
De zon was net een half uurtje geleden doorgebroken en het terras daar net buiten Etersheim, in de middle of nowhere zat hartstikke vol.
We maakten dankbaar gebruik van zijn vriendelijke gebaar.
De man zat daar samen met een vrouw.
We kletsten een beetje en het was heerlijk daar in het zonnetje.
En langzamerhand kwamen we er achter dat het geen (echt)paar was, maar een stel met een werkrelatie.
Ik vermoed dat zij de baas was. Hij noemde haar ook chef.
Al kibbelden ze aan een stuk door met elkaar, waren ze toch goeie vrienden, dat bleek uit alles.
'Ja', zei zij  geruststellend, nadat ze het weer ergens over oneens waren, 'ja, mensen denken vaak dat wij heftige ruzies hebben, maar we zijn echt dol op elkaar hoor'.
Kibbelen was het, maar in geen enkel opzicht naar of gemeen. Ze hadden overduidelijk ook plezier.
Toen appeltaart en thee op waren,  werd de terugweg doorgenomen.
Ze moesten naar De Rijp.
Zij stelde voor dat te doen via de dijk Enkhuizen-Lelystad, dan naar Amsterdam en dan naar De Rijp.
Dat is een idiote route, als je vanaf die plaats naar De Rijp moet. Echt idioot.
Wij keken elkaar heel eventjes aan, maar zeiden niets natuurlijk.
We voelden een nieuw 'ruzietje' aankomen en wachtten af.
De man hoorde haar geduldig aan en zei lange tijd niets.
Zij legde nog een keer de route uit die zij in gedachten had.
Hij keek even naar ons, een beetje wanhopig en daarna weer naar haar.
'Tja' , zei hij toen, ' tja en dat is nou precies de reden dat zo'n navigatiesysteem TomTom heet en niet TinaTina!'