Een tijdje terug vertelde ik al even over de musical van onze oudste kleindochter. Dat was super en voor mij extra leuk omdat ik vele jaren de musical 'deed' op mijn school.
Je zou kunnen zeggen dat ik niet alleen meeleefde met Anna maar ook met haar juffen.
Deze week haalde ik onze kleinzoons van school en terwijl ik stond te wachten hoorde ik een moeder de juf alvast een fijne vakantie wensen. 'Pffff', zuchtte de juf, 'eerst nog de musical... '
Oh, wat begreep ik haar goed.
De spanning, de zenuwen, de tien miljoen andere dingen die allemaal nog moeten in zo'n laatste week.
En dan natuurlijk ook dat heerlijke en trotse gevoel na afloop.
Herinneringen... aan dat meisje dat een hoofdrol had en twee dagen voor de uitvoering zei dat ze het niet meer ging doen. Het was speciaal onderwijs en het had zomaar gekund.
Die jongen die een dag van tevoren zijn rol nog niet had geleerd. En de volgende dag schitterde.
De kinderen die van de rel waren. De kinderen die het heerlijk vonden en onvermoede talenten toonden.
Het meisje dat als verlegen muisje en veel te laat bij ons kwam. Zij mocht een zinnetje zeggen en na afloop kreeg ze bloemen. Haar moeder bedankte me uitvoerig en huilde.
Ik huilde ook. Gisteren, toen ik las over de leerkracht die neergestoken is tijdens zijn afscheidsmusical. Zo verschrikkelijk. Ik heb geen woorden.
Ik lees net dat hij buiten levensgevaar is.
13 opmerkingen:
Ja, daar was ik ook helemaal van uit mijn lood. Hoe kan zoiets, echt nergens meer veilig, zo'n onschuldige man en al die kinderen die het meekregen. Absolute horror. Ik begrijp dat het jou extra pakt.
Ha Bertiebo, ja... wat een vreselijk verhaal.
En dat terwijl er juist feest moet zijn.
Een avond met een gouden randje...
Nee... dit is een zwart randje. Heel erg...
Groetjes van Marlou
Dat van die leerkracht houdt mij ook nogal bezig. Wat een drama voor al die mensen die erbij waren, ouders, kinderen, collega's en vooral het slachtoffer. Zeker als ik bedenk hoe ik als oud leerkracht altijd die avond heb ervaren, dat zo'n feest voor al die groep achtsters is. Dat beschrijf jij ook heel mooi. De weemoed als die branies hun overstap naar de brugklas gaan maken. En dan vindt iemand het nodig een mes mee te nemen......
Niet normaal dat een ruzie op deze manier uitgevochten wordt en een onschuldig persoon er bijna aan onderdoor gaat. Het is te hopen dat de goede man hier goed uit zal komen. En dan die kinderen... het had een feest moeten zijn! Het lijkt wel of de lontjes steeds korter worden en dat een mes op zak hebben normaal is. Waar is het misgegaan in onze maatschappij, vraag ik me bijna dagelijks af. Het wordt steeds enger.
verschrikkelijk dit, geen woorden voor.
groetjes Alma en ja nog even over dat tuitje ban de theepot... had mijn oma ook. ik herkende het.
Verschrikkelijk wat er daar gebeurd is.
Zo'n dag moet toch een prachtige afsluiting zijn van de 8 jaar dat je daar op school zat.
Een mooie herinnering dat nu een drama is die je nooit meer vergeet.
Hoop ook dat de leraar er weer bovenop komt, maar dit gaat in je hoofd nooit over.
Als ouwe schooljuf wasik echt van slag.trouwens jullie allemaal.
Steekpartij deugt natuurlijk nooit. Maar ruzie maken en dit op zo’n moment wat een fantastisch gebeuren zou moeten zijn voor de kinderen… niet te geloven.
Het zijn een van de mooie momenten in een kinderleven, de muzikaal en het liefst met opa en oma erbij. Hans
Verschrikkelijk wat er gebeurd is. Heb ik net genoten van de musical van kleindochter Floor en dan lees je dat. Verschrikkelijk voor die kinderen en hun ouders en familie.
Ik kan niet begrijpen wat die ruziënde ouders bezielde, laat staan dat ik de steekpartij begrijp.
Je verwoordt precies wat ik, ook ooit juf, voelde. Vreselijk.
What a moving reflection. Your memories speak to the beauty and challenge of teaching, and I am deeply relieved to hear the teacher is out of danger.
Een reactie posten